Peshkopi
Albanië, Skuraj
Maandag: We gaan terug de bergen in. Van de route die we op de kaart uitzochten (gele weggetjes), konden we geen streetview beelden vinden. Daarbij bedenkend dat veel gele en witte wegen niet geasfalteerd zijn, kozen we een langere route over rode en bruine streepjes op de kaart.
Eerst met de file Shkodër uit. Als we de doorgaande weg richting Tirana achter ons laten, wordt het rustiger. De weg wordt ook smaller en al snel gaan we weer omhoog. We rijden langs een fel groen-blauwe rivier, waar af en toe in wordt gezwommen. Later wordt deze rivier een stuwmeer. Eigenlijk is het andersom. Wij rijden stroomopwaarts en de rivier komt dus door het stuwmeer.
Daarna rijden we over een kam. Aan beide kanten uitzicht over valleien met af en toe een groepje huizen. Via passen gaan we van de ene berg naar de andere. Soms is de weg redelijk, soms moeten we laveren rond de gaten of bulten.
Aan het eind van de middag zijn we in Peshkopi, waar we van anderen horen dat de weg die we eigenlijk hadden willen hebben (vanuit Kukës omlaag) prima te rijden was. Zij reden trouwens wel in een 4x4.
Dinsdagochtend was Paul al vroeg op en even het stadje ingelopen. Als hij terugkomt, wordt ik gemaand op te staan, want er is een marktje en er staan mensen met emmers vol bosbessen.
Alle vakanties in Polen of Roemenië heb ik bosbessen gekocht en daar jam van gemaakt. De lege jampotten nemen we mee van thuis. Het was even zoeken waar we die deze keer in de camper konden verstouwen.
Na het ontbijt gaan we naar de markt. Eerst 4 kg bosbessen gekocht en teruggebracht naar de camping. Daarna de rest van de markt en het centrum van het stadje verkend. Bij de toeristeninformatie worden we opgevangen door een paar jongeren van “Smile from Albania”, een overheidsproject om het toerisme te stimuleren. We kregen wat tips over plaatsen, die we niet moesten missen en een goede tip over de te nemen route naar het zuiden (via Macedonië, want de weg langs de Albanese kant van de grens was onverhard).
’s Middags was ik een paar uur bezig om de bosbessen te ontdoen van blaadjes en takjes. Vanmorgen dus jam gemaakt.
Vanmiddag toen we wat boodschappen deden, veel getoeter en versierde auto’s. Op de eerste (een pick-up truck) stond een stier. Een man vertelde ons dat dit een (crazy) Albanese traditie was bij een bruiloft. Vandaag was het feest voor de familie van de bruid. Zij brachten een stier mee voor de maaltijd bij het feest van morgen. Dat feest was alleen voor de familie van de bruidegom. Beide partijen konden niet samen feesten, want dan gingen ze vechten. Hij was het er duidelijk niet mee eens, getuige zijn vele “crazy tradition”.
De wandelpromenade in het centrum zou tussen 19.00 en 21.00 uur bruisend zijn, was ons verteld. Wij gingen er vanavond kijken. Vanaf de middag vielen er onweersbuien, dus misschien is dat de reden dat wij het bruisende niet konden vinden.
Eerst met de file Shkodër uit. Als we de doorgaande weg richting Tirana achter ons laten, wordt het rustiger. De weg wordt ook smaller en al snel gaan we weer omhoog. We rijden langs een fel groen-blauwe rivier, waar af en toe in wordt gezwommen. Later wordt deze rivier een stuwmeer. Eigenlijk is het andersom. Wij rijden stroomopwaarts en de rivier komt dus door het stuwmeer.
Daarna rijden we over een kam. Aan beide kanten uitzicht over valleien met af en toe een groepje huizen. Via passen gaan we van de ene berg naar de andere. Soms is de weg redelijk, soms moeten we laveren rond de gaten of bulten.
Aan het eind van de middag zijn we in Peshkopi, waar we van anderen horen dat de weg die we eigenlijk hadden willen hebben (vanuit Kukës omlaag) prima te rijden was. Zij reden trouwens wel in een 4x4.
Dinsdagochtend was Paul al vroeg op en even het stadje ingelopen. Als hij terugkomt, wordt ik gemaand op te staan, want er is een marktje en er staan mensen met emmers vol bosbessen.
Alle vakanties in Polen of Roemenië heb ik bosbessen gekocht en daar jam van gemaakt. De lege jampotten nemen we mee van thuis. Het was even zoeken waar we die deze keer in de camper konden verstouwen.
Na het ontbijt gaan we naar de markt. Eerst 4 kg bosbessen gekocht en teruggebracht naar de camping. Daarna de rest van de markt en het centrum van het stadje verkend. Bij de toeristeninformatie worden we opgevangen door een paar jongeren van “Smile from Albania”, een overheidsproject om het toerisme te stimuleren. We kregen wat tips over plaatsen, die we niet moesten missen en een goede tip over de te nemen route naar het zuiden (via Macedonië, want de weg langs de Albanese kant van de grens was onverhard).
’s Middags was ik een paar uur bezig om de bosbessen te ontdoen van blaadjes en takjes. Vanmorgen dus jam gemaakt.
Vanmiddag toen we wat boodschappen deden, veel getoeter en versierde auto’s. Op de eerste (een pick-up truck) stond een stier. Een man vertelde ons dat dit een (crazy) Albanese traditie was bij een bruiloft. Vandaag was het feest voor de familie van de bruid. Zij brachten een stier mee voor de maaltijd bij het feest van morgen. Dat feest was alleen voor de familie van de bruidegom. Beide partijen konden niet samen feesten, want dan gingen ze vechten. Hij was het er duidelijk niet mee eens, getuige zijn vele “crazy tradition”.
De wandelpromenade in het centrum zou tussen 19.00 en 21.00 uur bruisend zijn, was ons verteld. Wij gingen er vanavond kijken. Vanaf de middag vielen er onweersbuien, dus misschien is dat de reden dat wij het bruisende niet konden vinden.
Geschreven door Arendien-en-Paul
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
