Welkom in Albanië
Montenegro, Desni Grnčar
Vanmorgen naar de Albanese grens gereden. Voor de grens nog even de schapen laten oversteken, want je weet als er een schaap over de dam is….
Bij de Montenegrijnse grenspost moesten we paspoorten en groene kaart inleveren, die dan in een kantoortje werden gecontroleerd. Daarna ging de slagboom open. De Albanese grenspolitie noteert in een groot boek de namen, paspoortgegevens en gegevens van de auto waarin wordt gereden, net als de tijd van binnenkomst in het land. Daarna loopt de douanier naar buiten om handmatig de slagboom omhoog te doen. Na een hondertal meters wordt het asfalt vervangen door grind en gruis. Dat was niet wat wij ons hadden voorgesteld van de weg na het verhaal van gisteren. Gelukkig is dat leed binnen een kilometer geleden en komen we op een goede asfaltweg. Twee houten bruggen over een rivier en dan de afslag naar Skodër. Nu komen we op een prachtige nieuwe weg: asfalt zonder gaten, een hele vangrail, middenstreep en af en toe en bord met het hellingspercentage. We hebben het idee dat ze voor hellingen boven de 10% geen borden hadden. De uitzichten zijn spectaculair.
Nergens een “kantor” of bank om lekë te regelen, maar het restaurantje waar we wat drinken accepteert ook euro’s.
Langs de weg een paar monumenten, waar we het woord “turks” uithalen. Gezien de data erop zal dit wel met de onafhankelijksstrijd tegen het Ottomaanse Rijk te maken hebben. De kruisen suggereren dat dit een christelijk gebied is. Bij het monument is ook weer prima bronwater te tappen.
We blijven in dit gebied, het noordwesten van Albanië. Ook wel het gebied van de grote bergen genoemd. De weg slingert tussen bergen door.
Langs de weg is een restaurant met camping (op de parkeerplaats kan je je kampeermiddel neerzetten. Iedere lantaarnpaal heeft een stroomaansluiting).
De eigenaresse, Dila, spreekt bijna geen Engels, maar een van de personeelsleden wel. Zij wordt er dan ook bijgehaald als wij wat willen vragen.
Beneden in de rivier is een zwempoel (met ijskoud beekwater), waar we ’s middags even gaan verkoelen.
’s Avonds eten we forel in het restaurant. Ieder 2 forellen van de gril, met friet, salades, brood en mineraalwater voor €12,- Ook hier accepteren ze euro’s.
Bij de Montenegrijnse grenspost moesten we paspoorten en groene kaart inleveren, die dan in een kantoortje werden gecontroleerd. Daarna ging de slagboom open. De Albanese grenspolitie noteert in een groot boek de namen, paspoortgegevens en gegevens van de auto waarin wordt gereden, net als de tijd van binnenkomst in het land. Daarna loopt de douanier naar buiten om handmatig de slagboom omhoog te doen. Na een hondertal meters wordt het asfalt vervangen door grind en gruis. Dat was niet wat wij ons hadden voorgesteld van de weg na het verhaal van gisteren. Gelukkig is dat leed binnen een kilometer geleden en komen we op een goede asfaltweg. Twee houten bruggen over een rivier en dan de afslag naar Skodër. Nu komen we op een prachtige nieuwe weg: asfalt zonder gaten, een hele vangrail, middenstreep en af en toe en bord met het hellingspercentage. We hebben het idee dat ze voor hellingen boven de 10% geen borden hadden. De uitzichten zijn spectaculair.
Nergens een “kantor” of bank om lekë te regelen, maar het restaurantje waar we wat drinken accepteert ook euro’s.
Langs de weg een paar monumenten, waar we het woord “turks” uithalen. Gezien de data erop zal dit wel met de onafhankelijksstrijd tegen het Ottomaanse Rijk te maken hebben. De kruisen suggereren dat dit een christelijk gebied is. Bij het monument is ook weer prima bronwater te tappen.
We blijven in dit gebied, het noordwesten van Albanië. Ook wel het gebied van de grote bergen genoemd. De weg slingert tussen bergen door.
Langs de weg is een restaurant met camping (op de parkeerplaats kan je je kampeermiddel neerzetten. Iedere lantaarnpaal heeft een stroomaansluiting).
De eigenaresse, Dila, spreekt bijna geen Engels, maar een van de personeelsleden wel. Zij wordt er dan ook bijgehaald als wij wat willen vragen.
Beneden in de rivier is een zwempoel (met ijskoud beekwater), waar we ’s middags even gaan verkoelen.
’s Avonds eten we forel in het restaurant. Ieder 2 forellen van de gril, met friet, salades, brood en mineraalwater voor €12,- Ook hier accepteren ze euro’s.
Geschreven door Arendien-en-Paul
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
