Khenifra
Marokko, Khenifra
De Marokkaanse gasfles was leeg vanochtend. Bij het afrekenen van de camping had ik gehoord dat iedere regio zijn eigen kleur gasfles heeft. Wij hadden een blauwe fles en dat was ook de kleur van de regio rond Ouzoud.
Terwijl we de laatste dingen regelen, rijdt de gaswagen de camping op. Op verschillende plaatsen hadden we hem al zien rijden: een vrachtwagen vol gasflessen. Als er bij een huis een nieuwe fles nodig is, dan zet je de lege bij de weg. De gaswagen stopt en ruilt de flessen om. Hoe het gaat met betalen, hebben we nooit gezien.
Paul ging meteen vragen of wij ook onze fles konden omruilen en dat kon. Bij het aansluiten van de nieuwe fles, blijkt het schroefdraad korter dan van de oude fles. Wij dus meteen achter de gaswagen aan. Iets verderop in het dorp zien we hem staan en na uitleg, wordt de fles zonder problemen weer omgeruild voor eentje met wat langer schroefdraad.
Dan verder op weg. Al in het dorp wordt de weg slechter en van de 40 kilometer naar de N-weg, blijkt er zo’n 25 aan de weg te worden gewerkt. Dat betekent soms geen asfalt, soms hopen losliggend grind, soms opeens maar een smalle strook, waar je niet kunt passeren.
Maar wel een prachtige omgeving. We rijden weer door de bergen, langs de kloof waarin de rivier vanaf de cascades loopt.
Aan het eind zie je de Tadiavlakte voor je. Dat is een groot landbouwgebied, waar o.a. suikerbieten worden geteeld. De campagne was al volop bezig. Bij de suikerfabriek stonden wagens vol bieten te wachten om naar binnen te gaan.
De N8 loopt op de grens tussen deze vlakte en de Midden-Atlas, soms dus een stuk rechte weg, dan weer wat kronkelende hellingen.
Op het hele stuk geen camping of camperplaats te vinden. Uiteindelijk zijn we bij de gendarmerie in Khenifra gaan vragen waar we konden overnachten. Tegenover het bureau was een parkeerplaats waar we even waren gaan staan. Het was prima als we daar vannacht blijven.
Als we de stad inlopen om wat te eten te zoeken, blijkt er in het centrum een markt te zijn. Het is er druk. Ik word door verschillende vrouwen en meisjes van top tot teen bekeken en er wordt naar me gelachen. Ik was heel degelijk gekleed: lange broek, t-shirt met ¾ mouw. Ben eigenlijk wel heel benieuwd wat ze denken als ze me zo bekijken.
We worden wel verschillende keren welkom geheten, zowel met “Bienvenue” als met “Merhaba”. Dat vinden we wel heel bijzonder.
Was gisteren al meer dan een uur bezig en er waren pas 6 foto’s van Ouzoud geüpload, dus afgebroken. Volgende dag op een ander tijdstip de rest gedaan.
Ondertussen staat er ook een filmpje van het verkeer in Marrakech op youtube: https://youtu.be/62AjRdBPiYg
Terwijl we de laatste dingen regelen, rijdt de gaswagen de camping op. Op verschillende plaatsen hadden we hem al zien rijden: een vrachtwagen vol gasflessen. Als er bij een huis een nieuwe fles nodig is, dan zet je de lege bij de weg. De gaswagen stopt en ruilt de flessen om. Hoe het gaat met betalen, hebben we nooit gezien.
Paul ging meteen vragen of wij ook onze fles konden omruilen en dat kon. Bij het aansluiten van de nieuwe fles, blijkt het schroefdraad korter dan van de oude fles. Wij dus meteen achter de gaswagen aan. Iets verderop in het dorp zien we hem staan en na uitleg, wordt de fles zonder problemen weer omgeruild voor eentje met wat langer schroefdraad.
Dan verder op weg. Al in het dorp wordt de weg slechter en van de 40 kilometer naar de N-weg, blijkt er zo’n 25 aan de weg te worden gewerkt. Dat betekent soms geen asfalt, soms hopen losliggend grind, soms opeens maar een smalle strook, waar je niet kunt passeren.
Maar wel een prachtige omgeving. We rijden weer door de bergen, langs de kloof waarin de rivier vanaf de cascades loopt.
Aan het eind zie je de Tadiavlakte voor je. Dat is een groot landbouwgebied, waar o.a. suikerbieten worden geteeld. De campagne was al volop bezig. Bij de suikerfabriek stonden wagens vol bieten te wachten om naar binnen te gaan.
De N8 loopt op de grens tussen deze vlakte en de Midden-Atlas, soms dus een stuk rechte weg, dan weer wat kronkelende hellingen.
Op het hele stuk geen camping of camperplaats te vinden. Uiteindelijk zijn we bij de gendarmerie in Khenifra gaan vragen waar we konden overnachten. Tegenover het bureau was een parkeerplaats waar we even waren gaan staan. Het was prima als we daar vannacht blijven.
Als we de stad inlopen om wat te eten te zoeken, blijkt er in het centrum een markt te zijn. Het is er druk. Ik word door verschillende vrouwen en meisjes van top tot teen bekeken en er wordt naar me gelachen. Ik was heel degelijk gekleed: lange broek, t-shirt met ¾ mouw. Ben eigenlijk wel heel benieuwd wat ze denken als ze me zo bekijken.
We worden wel verschillende keren welkom geheten, zowel met “Bienvenue” als met “Merhaba”. Dat vinden we wel heel bijzonder.
Was gisteren al meer dan een uur bezig en er waren pas 6 foto’s van Ouzoud geüpload, dus afgebroken. Volgende dag op een ander tijdstip de rest gedaan.
Ondertussen staat er ook een filmpje van het verkeer in Marrakech op youtube: https://youtu.be/62AjRdBPiYg
Geschreven door Arendien-en-Paul
Al 1 reacties bij dit reisverslag
Tis echt the survival of the fittest bij jullie. Prachtig om steeds meer daardoor v.h. dagelijks leven te smaken . Hoop dat de kortsluiting niet al li re s lam legt en gauw verholpen is. Ton vertrekt inde loop van morgen en ik dus ern weekje later. Na een slechte periode qua gewrichtspijnen helaas. Maar gelukkig gaatvde elektro bike mee.!
Joke 2016-05-17 17:17:41
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
