Een verdrietige beslissing
Oostenrijk, Gröbming
Vanmorgen wakker om 7 eerst maar wat tv en dan opgestaan. Ik had eigenlijk gisteravond al een beslissing genomen om de beide katten in te laten slapen.
Ik kan alleen maar huilen want na 14 jaar valt het bijzonder zwaar. Felicia kan niet meer goed eten en kan niet goed meer lopen en wordt opgevreten door de infectie. Het is genoeg. Fiep wordt nog steeds dunner ondanks dat hij wel eet maar hij moet vaak overgeven. Ze waren altijd samen. ik heb heel veel geld uitgegeven om de hoop dat ze nog langer konden blijven. Mijn kop knalt uit elkaar van de hoofdpijn.
Ik heb de dierenarts gebeld en een afspraak om half 12.
Jan moet eerst papieren halen bij de huisarts en ik hoop dat ze open is want anders heeft Jan een probleem. Want maandagmorgen heeft hij de afspraak en dan is de huisarts dicht. Ik moet altijd aan alles denken want hij vergeet alles . In tijden dat het mij niet zo goed gaat loopt het dus spaak.
Het is een prachtige zonnige dag waar ik niet van kan genieten,
Dat met de papieren van Jan is gelukt .
Dan Felicia en Fiep samen in de grote transportbox. Ze lagen lief naast elkaar in volle berusting. (wie zegt dat katten het niet weten?)
Bij de dierenarts zei de dierenarts gelijk al het zijn beide dieren zonder wil om nog te leven. Fiep was nog even weinig in gewicht maar Felicia bijna 900 gram afgevallen dus net aan 2 kg. Fiep had er nog 3 van de ruim 6 die hij gewogen heeft. Ze kregen beide een narcose prik en ze waren al snel in slaap. Dan vroeg de arts wil je even weg of er bij blijven. Jan en ik zijn beide gebleven, het laatste wat we nog konden doen. Felicia was gelijk weg bij Fiep duurde het een paar minuten .Ik was daarna kapot.
Thuis gekomen naar Theresa gebeld. Ik heb haar gevraagd of ze nog afscheid wilde nemen en ja dat wilde ze. Dus Jan haar opgehaald. Ze was enorm verdrietig want zolang zij leeft waren er ook de 2 katten. Dan belde Ingrid en die heeft haar weer opgehaald. Ze was al enorm verdrietig want van haar vriendinnetje is de Opa dinsdag gestorven. Ja verdriet gaat ook aan kinderen niet voorbij. Ik heb ze nog een paar uur bij me gehad en dan toch de weg naar de tuin. WE hebben hen een plek gegeven. Ik dacht dat Jan de harde was maar van hem moest er een dekje overheen en niet direct de aarde. Dat vond hij zielig. Ik heb hem beloofd dat hij ook een kartonnen dekje krijgt. Mijn bollenmand wilde ik al wegdoen. De bollen komen nog minimaal op alleen helemaal vol met violen. Een paar in de bakken gezet en de aarde van de mand met eventuele bollen boven op hun graf en dan de violen erop gezet. Ja ik ben ook wel sentimenteel. De berg afval buiten groeit gestaag.
De transportboxen en voeder enz. komt Barbara voor het Tierheim ophalen. We hebben alles gelijk opgeruimd. Ik had 2 kattenhuizen in de kast die hebben we plat gemaakt , hun speeltjes alles in de vuilnisbak. De kattenbak bij het afval , een speciale bak voor het kattegrit weg. Fiep zijn slaapkussen op de houtmand weg- Het voelt en is leeg. Fiep was de laatste tijd zo enorm aanhankelijk , ik kon geen stap zetten zonder hem. Zo was hij nooit.
Jannick kwam na het werk koffie drinken en een stuk van mijn zelfgemaakte cake. We nemen afscheid in stijl.
Dan Jan nog naar de apotheek. Dan is het bijna weekend.
Ik kan alleen maar huilen want na 14 jaar valt het bijzonder zwaar. Felicia kan niet meer goed eten en kan niet goed meer lopen en wordt opgevreten door de infectie. Het is genoeg. Fiep wordt nog steeds dunner ondanks dat hij wel eet maar hij moet vaak overgeven. Ze waren altijd samen. ik heb heel veel geld uitgegeven om de hoop dat ze nog langer konden blijven. Mijn kop knalt uit elkaar van de hoofdpijn.
Ik heb de dierenarts gebeld en een afspraak om half 12.
Jan moet eerst papieren halen bij de huisarts en ik hoop dat ze open is want anders heeft Jan een probleem. Want maandagmorgen heeft hij de afspraak en dan is de huisarts dicht. Ik moet altijd aan alles denken want hij vergeet alles . In tijden dat het mij niet zo goed gaat loopt het dus spaak.
Het is een prachtige zonnige dag waar ik niet van kan genieten,
Dat met de papieren van Jan is gelukt .
Dan Felicia en Fiep samen in de grote transportbox. Ze lagen lief naast elkaar in volle berusting. (wie zegt dat katten het niet weten?)
Bij de dierenarts zei de dierenarts gelijk al het zijn beide dieren zonder wil om nog te leven. Fiep was nog even weinig in gewicht maar Felicia bijna 900 gram afgevallen dus net aan 2 kg. Fiep had er nog 3 van de ruim 6 die hij gewogen heeft. Ze kregen beide een narcose prik en ze waren al snel in slaap. Dan vroeg de arts wil je even weg of er bij blijven. Jan en ik zijn beide gebleven, het laatste wat we nog konden doen. Felicia was gelijk weg bij Fiep duurde het een paar minuten .Ik was daarna kapot.
Thuis gekomen naar Theresa gebeld. Ik heb haar gevraagd of ze nog afscheid wilde nemen en ja dat wilde ze. Dus Jan haar opgehaald. Ze was enorm verdrietig want zolang zij leeft waren er ook de 2 katten. Dan belde Ingrid en die heeft haar weer opgehaald. Ze was al enorm verdrietig want van haar vriendinnetje is de Opa dinsdag gestorven. Ja verdriet gaat ook aan kinderen niet voorbij. Ik heb ze nog een paar uur bij me gehad en dan toch de weg naar de tuin. WE hebben hen een plek gegeven. Ik dacht dat Jan de harde was maar van hem moest er een dekje overheen en niet direct de aarde. Dat vond hij zielig. Ik heb hem beloofd dat hij ook een kartonnen dekje krijgt. Mijn bollenmand wilde ik al wegdoen. De bollen komen nog minimaal op alleen helemaal vol met violen. Een paar in de bakken gezet en de aarde van de mand met eventuele bollen boven op hun graf en dan de violen erop gezet. Ja ik ben ook wel sentimenteel. De berg afval buiten groeit gestaag.
De transportboxen en voeder enz. komt Barbara voor het Tierheim ophalen. We hebben alles gelijk opgeruimd. Ik had 2 kattenhuizen in de kast die hebben we plat gemaakt , hun speeltjes alles in de vuilnisbak. De kattenbak bij het afval , een speciale bak voor het kattegrit weg. Fiep zijn slaapkussen op de houtmand weg- Het voelt en is leeg. Fiep was de laatste tijd zo enorm aanhankelijk , ik kon geen stap zetten zonder hem. Zo was hij nooit.
Jannick kwam na het werk koffie drinken en een stuk van mijn zelfgemaakte cake. We nemen afscheid in stijl.
Dan Jan nog naar de apotheek. Dan is het bijna weekend.
Geschreven door Molenaar.ruesink
Al 6 reacties bij dit reisverslag
Ach wat jammer, jullie hebben goed voor de dames gezorgd, en waardig afscheid genomen. Sterkte😘
Anja 2024-05-10 17:00:42
Gecondoleerd een mooier afscheid hebben ze niet kunnen krijgen. Sterkte.
Liduina 2024-05-10 18:37:08
Ach wat triest maar je kan zien dat ze op zijn. Ze hebben een goed liefdevol leven gehad Ik zit hier te janken na je verhaal en de foto’s 😢😢
Erna 2024-05-10 20:08:06
R.I.P. Felicia en Fiep. Veel sterkte allemaal, bij dit grote verlies van jullie buddy's.
Christina 2024-05-11 02:36:18
Ach, dat is heel triest. Ze hebben het in ieder geval heel goed bij jullie gehad. Je zult ze missen. Sterkte
Haje 2024-05-11 08:33:49
Sterkte Nicolette en Jan. Blijft altijd een gemis maar jullie hebben de juiste beslissing genomen. 😘
Annemarieke 2024-05-11 10:32:37
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
