Vanmorgen om 8 uur wakker , een nette tijd gezien het donkere sombere koude weer. Dan kan je maar beter in je holletje liggen. Vlak erna ook Theresa wakker. Alles op ons gemak.
Wat rommelen en eten gemaakt. Dan met zijn drieen gegeten. Even Jannick gebeld want Ingrid en Sabrina zouden naar huis mogen en ja dat wordt eind van de middag. Hij moet ze gaan halen want ze is daar zonder auto. Morgen is het hier een vrije dag en Jannick ook vrij. Jannick doet vanavond en vannacht dienst bij het RK. In de middag even snel wat boodschapjes gedaan en toen liet zo waar de zon zich blikken en was het gelijk weer warm. Het eerste wintergevoel is er op de bergen sneeuwt het en een aardige laag. Bij de Billa een heel rek met allerlei Lebkuchen en spekulaas voor de Advents en wintertijd. Maar we hopen toch op een eerst mooie herfst.
Ik heb vanmiddag afgesproken dat ik morgen toch kom bij Christine alleen wat later.
Jannick belde net dat hij nog niet bij het ziekenhuis is maar hij stond in een tunnel omdat de auto voor hem een klapband kreeg. Dus het zal wel tegen 7 worden voor ze thuis komen.
De familie is goed thuis aangekomen. Het gaat Sabrina nog steeds niet echt goed en de EEg is nog steeds zeer slecht. Je moet nu net als bij een pasgeboren baby haar hoofd ondersteunen en ze kan niets meer zelf. Ondanks dat het morgen een vrije dag is komt er iemand voor de aanvragen voor de Pflegestufe. Er wordt nu het hoogste aangevraagd want ze moet 24 uur verpleegd worden. Ingrid verzorgd haar dus dan heeft ze ook recht op het geld . Ze werkt ook niet meer en dat kan ook niet. Ik had gehoopt dat het haar beter zou gaan maar helaas. We hopen dat ze het gaat halen om in oktober naar Wenen te kunnen gaan voor de meetoperatie in haar hersenen. Of dat ze de operatie gaat halen.
Soms voelt het als hopen tegen beter weten in. Maar als er een kans is dan ga je daar voor.
Theresa is in ieder geval blij dat iedereen weer thuis is. Wij zijn blij dat we ons bed weer voor ons zelf hebben.
Geschreven door Molenaar.ruesink