Gisteravond regen, dus konden wij helaas ook niet buiten eten met romantisch kaarslicht. Niets aan te doen.
Vandaag weer een reisdag en een vroegertje. Vertrek om 06:00 uur. Is toch geen tijd voor een blanke zou je zeggen. Iets voor 5 uur gaat de wekken, douchen, ontbijten en dan vertrekken we iets voor 06:00 uur. Het is inmiddels droog, maar het heeft zo te zien wel te nacht doorgeregend.
Richard wilde vroeg vertrekken omdat wij een permit voor het park hebben dat tot 07:15 uur geldig is en wij aan de andere kant van het park eruit moeten rijden om naar Kibale Forest NP te rijden.
Al rijdend door het park zien we ons wel bekende buffels. De zon komt op en de dalen zijn gehuld in mist. Een prachtig gezicht. Vlak voor de brug naar Red Chilli Camp zien we nog een nijlpaard aan de kant grazen. De brug scheidt het park in een noord- en zuidelijke deel. Het noordelijk deel hebben wij de afgelopen doorkruist en daar schijnen ook de meeste dieren zich te bevinden. Het is een mooie asfaltweg en er zijn al veel mensen op pad. Allemaal lopend langs de kant van de weg. Niet alleen mensen lopen er, maar ook geiten lopen her en der rond. Je moet echt goed kijken waar je rijdt zonder een geit te overrijden.
De laatste keer dat wij naar Kibale Forest reden moesten wij dat via Kampala doen omdat we zo ontzettend slecht was. Gelukkig is dat verleden tijd en rijden wij nu op een comfortabele asfaltweg. Overigens wel aangelegd vanwege de olie die in de omgeving van Lake Albert wordt gewonnen.
Het landschap is tot nog toe vlak al is het wel op plm 750 mtr hoogte. Een heel stuk rijden wij langs Lake Albert dat beneden ons ligt en aan Congo grenst. Grappig dat we naast verschillende mensen ook een velvet monkey langs de kant van de weg zien. Iets verder op zijn gevangenen, herkenbaar aan het fel gekleurde tenue dat zij dragen, werkzaamheden verrichten. Het zonnetje wil nog niet echt doorbreken en af en toe een spat regen.
Hoima een redelijke plaats waar we doorheen rijden. Het is een wirwar aan auto’s en brommertjes. Het is grappig wat deze brommertjes, ook wel boda-boda (van border tot border) genoemd, allemaal vervoeren. Is het niet het aanzienlijk aantal personen, dan is het wel kippen, bedden en nu een varken. Hop, op de bagagedrager. Spring maar achterop, spring maar achterop, spring maar achterop! Niet moeilijk doen.
In de buurt van Mabeeke staan kleine stalletjes met mooi opgestapelde mango’s. De concurrentie is groot. Allemaal verkopen ze alleen maar mango’s. Zo gaat het trouwens ook met houtskool en andere spullen die te koop worden aangeboden.
Op een rotonde staat een bord waarop Kibaale naar links is aangegeven. Wij rijden naar rechts? Er blijken twee dorpen te zien die Kibaale heten. Misschien dat de een met dubbel a en de ander met een enkele geschreven wordt. Als wijzelf gereden zouden hebben zou wij dus verkeerd zijn gegaan.
Mbira is een redelijk grote plaats. Ook hier rij je door een straat met aan beide zijden winkeltjes. Aan een zijde ligt achter deze winkels het daadwerkelijke dorp. De winkelstraten lijkt trouwens een beetje op de stijl die je ook in westerns ziet. Een beetje moeilijk te omschrijven, maar kijk eens naar een dergelijke film en je begrijpt wat wij bedoelen.
We komen geregeld theeplantages tegen. Mensen zijn tussen de struiken hun manden aan het vullen met de rijpe theeblaadjes.
Wanneer wij door Kibale NP rijden, zien we langs de kant van de weg bordjes met “Pas op, overstekende chimpansees”. Wij kijken, maar helaas voor ons geen chimp te bekennen. Hoe dichter wij bij Fort Portal komen hoe grote de theeplantages worden. Zover je kunt kijken zie je deze plantages.
In Fort Portal lunchen wij bij Dutchess. Op de menukaart is duidelijk af te leiden dat de eigenaren van dit onderkomen Nederlanders zijn. Op de kaart staat nl bitterballen en een broodje kroket. Nou die bitterballen willen wij wel proberen. Ze zijn niet verkeerd, kunnen wij zeggen. Daarnaast bestellen we een pizza en krokodillen rib. Dat laatste was niet echt een succes, maar Ingrid wilde het wel eens proberen. In de tijd dat wij lunchen is Richard in de stad gaan tanken en geld aan het opladen op zijn telefoon.
Op weg naar de lodge rijdt er een stukje een lifter met ons mee. Een baviaan springt op de motorkap in de hoop dat hij in de auto kan komen. Snel alle ramen dicht! Op een gegeven moment heeft hij er genoeg van en wil er eigenlijk vanaf springen maar durft niet echt goed. Wanneer Richard iets minder hard rijdt heeft de baviaan is het lef en springt.
Tegen 14:00 uur zijn we in ons onderkomen. Met een drankje en een warme doekje worden wij verwelkom. Dit keer is ons onderkomen tent Turacco. Wederom een tent, waarbij alle voorzieningen aanwezig zijn. Inmiddels hoef je niet meer een half uur voor je wilt douchen aan te geven dat je warm water wil. In dat half uur konden de medewerkers warm water maken en daarmee de container vullen zodat je kon douchen. Er is nu een boiler, wel zo makkelijk. De omgeving waar de tenten zich in bevinden is een deel van het tropisch regenwoud. Zwart/witte franjeapen zien we slingeren zich van boom naar boom en niet te vergeten de mooie vogels die luidkeels laten weten dat ze er zijn.
De rest van de middag is het relaxen. Verslag schrijven, misschien nog een uurtje slapen, wandelingetje. Die vroege opstaan-tijden hakken er op een gegeven moment toch in. Morgen om 08:00 uur weer een wandeling door het moeras. Betekent wel weer om 07:00 uur ontbijt en voor die tijd douchen. We noemen dit dan ook geen vakantie, maar een reis!

Geschreven door Ottengas.reizen