Om 06:00 uur gaat de wekker en zitten we een kwartier laten te ontbijten. Vers fruit, heerlijk, vooral de passievruchten. We zijn erg benieuwd hoe deze tracking gaat en of deze net zo zwaar is als in Bwindi. Fred brengt ons weg.

De weg naar Magahinga is bar en boos. Onbegrijpelijk dat ze naar zo’n belangrijke attractie geen betere weg maken. Het lijkt mij dat ze toch aan de permits genoeg verdienen om een deel hiervan te gebruiken voor het verbeteren van de weg. Het zal onze Europese instelling wel zijn. Na 3 kwartier gehobbel en geschud komen we dan eindelijk op het beginpunt van de tracking aan. Het wachten is op 2 mensen die tot onze groep behoren. Eén komt er achterop een brommer, deze heeft dus over dezelfde weg gehobbeld als wij, de ander komt helemaal niet opdagen. We vragen om een drager die onze spullen mee wil nemen, dit is ons vorige keer prima bevallen. Onze dragers heten Christoffer en Francis. Na de briefing gaan we met een groepje van 12 op pad. Buiten ons heeft iedereen een geweer mee. Wat voelen wij ons safe?!?

De tocht is heel anders dan in Bwindi. Hier loop je niet in een regenwoud, maar door een bos en is het ook niet zo stijl. Na ruim 2 uur lopen komen we op de plek waar de gorilla’s gisteren gezien zijn. Het is nu niet zo als in Bwindi dat de trackers ons waarschuwen wanneer ze de gorilla’s zien en dat we dan kunnen komen. Nu gaan we samen met de trackers zoeken waar ze nu zijn. Het is kruipdoor, sluipdoor. Af en toe stil staan om te luisteren of je iets hoort. Dit maakt het een stuk spannender. Maar dan eindelijk zelf gevonden! 2 Silverbacks die aanzienlijk groter zijn dan die in Bwindi. Een aantal van deze giganten zit in een boom. Ongelooflijk dat de boom niet omknakt. De groep bestaat volgens mij uit plm. 10 kleine en grote Gorilla’s. Eigenlijk is het gek dat deze dieren zo stil zijn, terwijl chimpansees een kabaal van jewelste maken. Ook hier is een uur bij de gorilla’s veel te kort. Maar ja, dat hoort nu eenmaal bij de deal.

We nemen een andere weg terug. Deze gaat langs akkers. Helaas begint het te regenen en te onweren. Als verzopen katten komen we weer bij het startpunt aan. Na een paar minuutjes komt Bas ons ophalen. Het wachten is nog even op de certificaten. Ook hier krijgen we weer een certificaat dat we de tracking hebben volbracht.

Al hobbelend komen we weer nog bij het hotel aan. Eerst een heerlijke warme douche, want we waren door de regen best wel koud geworden. We wachten even totdat het wat droger is voordat we naar het dorpje willen lopen. Het is weer internettijd. Het thuisfront even laten weten hoe het met ons gaat en misschien lezen hoe het met hen gaat. Soms is het toch wel fijn om wat van hen te horen. Nadat we dit hebben gedaan lopen nog even wat rond, maar zijn eigenlijk best wel snel uitgekeken.

Nog even bij een winkeltje naar binnen waar ze bijenproducten verkopen. Ben heeft iets aan zijn vinger en volgens Bas is ´Proporis´ het middel dat alles verhelpt. Proporis bestaat voor een deel uit alcohol en een deel uit bijenwas. In het hotel nog een biertje gedronken voordat we aan tafel kunnen. Het eten is weer heerlijk. Na het eten met elkaar bij de openhaard gezeten. Nog even met de Nederlandse ambassadeur gesproken. Hij is samen met zijn vrouw aan het bekijken of het in Kisoro mogelijk is dat een aantal artsen (vrijwilligers) een aantal correctieve operaties (bijv. hazenlippen) kunnen uitvoeren. Goed initiatief. Het hotel staat vol met kunstvoorwerpen. We hebben ons oog laten vallen op 2 houtsnijwerk beeldjes. Voor ons doen gaan we laat naar bed, 22:30 uur.

Geschreven door Ottengas.reizen