Gisteravond wederom lekker gegeten en lekker geslapen. We hebben voor de zekerheid maar de wekker gezet want om 09:00 uur worden we opgehaald om naar Jatiluih te gaan. Of we Harry weer als chauffeur krijgen (die ons naar Lovina heeft gebracht) is nog maar de vraag.

Voor de wekker zijn we allang wakker. Even lekker douchen en dan de boel inpakken voor we gaan ontbijten.
Dit keer voor Ingrid geen Balinees of Indonesisch ontbijt maar gewoon een ommeletje met een schaaltje fruit. Als fruit lag er ook een stuk dragonfruit, de vrucht van een cactus. Iets wat Ingrid nog niet eerder gegeten heeft. De kleur van het vruchtvlees geeft nog net geen licht, maar hoe paars kan het zijn. De smaak is overigens lekker.
Na het ontbijt halen we onze spullen op en gaan bij de receptie onze rekening betalen. Nog geen chauffeur te zien. We besluiten bij de ingang van het hotel te wachten. Een wagentje, dat je vaak op golfbanen tegenkomt, brengt ook ons incl de bagage naar de ingang van het hotel, wat een behoorlijk stukje opwaarts ligt. En jawel daar zit Harry. Wij zijn er blij mee.

Waarom we om 09:00 uur al worden opgehaald is onze vraag. Volgens het hotel is het een uurtje rijden. Het zal een reden hebben.
We rijden de weg langs het tweelingenmeer (Buyan- en Tamblinganmeer) en stoppen voor een fotoshoot. Vanuit de hoogte heb je een prachtig zicht over deze twee meren. Na de fotoshoot drinken we hier nog een kopje thee. Iets verder staat een meneer die graag wil dat je met een van zijn dieren op de foto komt te staan. Aan een boomstronk hangen een paar vleerhonden, op een plank een grote leguaan, in een kist een python. Iets verder in een kooitje nog een kameleon. Maar met dieren poseren is niet ons ding.

Nadat de thee op is stappen we weer in en rijden richting Bedugul. Dit plaatsje bestaat uitsluitend uit hotels en restaurant en is vooral bij de plaatstelijke bevolking geliefd. Door de hoge ligging is het er koel. Het is een behoorlijke slingerweg die langzaam naar het Buyanmeer gaat. Een deel van deze weg hebben we ook gereden toen we naar Lovina gingen. Zo kunnen we weer een glimp van de tempel zien die aan het Bratanmeer ligt en we eerder bezocht hebben. Ook de fruit- en groentemarkt in Bukit Mungsu is voor ons herkenbaar. Hierna slaan we een binnenweg in. Veel landbouw wordt hier gepleegd. Boontjes, pepers, kool. Er staan zelfs plastic kassen. Voor een foto stoppen we bij een van de rijstvelden. Later zouden er nog vele mooiere te zien zijn. Na het verlaten van de landbouwgebieden rijden we ineens in een dicht bamboebos. Het is meteen aanzienlijk donkerder.

Bij Angersi maken we een stop voor een warmwaterbron. Je kunt hier ook baden in aparte ruimten, zodat je in alle rust van de warmte kunt genieten. Wij steken alleen onze voeten er maar in. Vinden we wel voldoende om te voelen of het inderdaad warm is. Je kunt niet echt over warm spreken, maar wel lekker lauw. Het is overigens een prachtige omgeving met aan de ene kant de rijstvelden en aan de andere kant het bamboebos.
Dezelfde weg als we gekomen zijn rijden we ook weer terug. De doorgaande weg blijkt zo slecht te zijn, dat een doorgang niet echt mogelijk is. Ons maakt het niet uit, wij hebben de tijd!

Vlakbij Jatiluih stoppen we voor de echte rijstvelden. Het is er in een woord prachtig! Samen met Harry loopt Ingrid een stuk naar beneden om een nog mooier uitzicht te hebben. Al rijdend is het ene vergezicht nog mooier dan de ander, afgewisseld met leuke dorpjes en kippenboerderijen, die je hier aan de lopende band ziet.

Tegens 12:00 uur zijn we Sang Geri Resort. Tja wat moeten we hier van zeggen. Het is een steile weg die we hebben gereden om er te komen. Om bij de receptie/restaurant/lounge te komen moeten we een stukje dalen. Gelukkig worden de koffers voor ons gedragen, haha. Het doet allemaal erg Afrikaans aan. Echt goed kunnen we het niet omschrijven. Het ligt in een tropisch regenwoud en is erg primitief. Er wordt gevraagd of we al iets willen lunchen en of we ook al willen opgeven wat we vanavond zouden willen. De keuken kan er dan alvast rekening mee houden.

Harry had al zo zijn twijfels over de route van onze reis, maar vraagt zich echt af wat we morgen hier zouden willen gaan doen. Hij heeft namelijk het idee dat er echt niets te doen is. Gelukkig ligt er een informatiemap waarin diverse wandel- en fietsroutes staan. Ergens hadden we gelezen dat het handig zou zijn bij de wandelroutes dat je een chauffeur zou hebben. De meeste wandelingen gaan naar beneden en iemand kan je dan met de auto weer naar boven brengen. In de wandelroutes van dit hotel wordt je zowel van als naar het hotel gebracht. Dus met andere woorden.....Harry heeft morgen een vrije dag.
Overmorgen komt hij ons om 10:00 uur weer ophalen.

De kamer cq tent ziet er verder goed uit en we hebben vanaf het terras een mooi uitzicht, maar of het geheel nu 4 sterren waard is????? Voor vanmiddag geen plannen, ja verslag schrijven, maar verder niets. Ook nu zitten we in de middle of nowhere dus even een bezoekje aan het dorpje zit er niet in.

Nog even voor de weet: Een gekanteld hakenkruis (swastika) is het symbool voor zowel hindoeïsme als boeddhisme. De eerste keren moesten we ons toch wel even achter de oren krabben. Zagen we het nu goed?
Nog een weetje: Weet je dat het Hindoeïstisch Nieuwjaar op Bali een dag van stilte is. Men maakt geen gebruik van motorische voertuigen, er wordt geen water gekookt, vliegtuigen landen of stijgen niet. Banken en winkels zijn dicht. Kortom: het is een dag waarop alleen gemediteerd wordt. Wel iets om met een reis rekening te houden. Wanneer het nieuwjaar is, hangt af van de Balinese maankalender af.

Geschreven door Ottengas.reizen