Vanochtend schrokken we om 09:40 uur wakker. Om plm 19:30 uur gingen we naar bed en nu pas wakker. Het valt ook niet mee wanneer je meer dan 30 uur wakker bent geweest. Tot 10:00 uur is er ontbijt, dus snel iets aangetrokken om nog om tijd voor het ontbijt te zijn. Het ontbijt was niet bijzonder. Naderhand zag Ingrid dat je ook een Indonesisch ontbijt had kunnen bestellen. Iets voor morgenochtend dan maar.

Na het ontbijt zijn we wat in Legian gaan rond gelopen. Samen met Kuta is Legian gegroeid tot de grootste vakantiefabriek van Bali. De hoofdstraten staan vol bars, boetieks, souvenirwinkels. Er zijn hier meer toeristen dan Balinezen. De aanwezige Balinezen willen wel allemaal wel wat van je. Is het niet een massage dan wel "Look in my shoppie" of roepen "transport?". Echt gezellig is het niet. Wel hebben we gezien waar we vanavond willen gaan eten. Een restaurantje net buiten het hotel.
Langs het strand lopen we weer naar het hotel terug. Onderweg nog bij een klein tempeltje gestopt. Er wordt heel wat geofferd. Langs het strand liggen allemaal hotels. De een nog luxer dan de ander. Ons hotel ligt hier ook aan maar is aanzienlijk minder luxueus. Hoeft voor ons ook niet zo. Ook zijn er veel drankgelegenheden. Het is jammer dat je bij de meeste van deze gelegenheden tegen een muur aan kijkt. Langs het strand is nl een muur gebouwd met af en toe een ingang om het strand op te gaan.

De toeristen zijn over het algemeen Australiërs. Weten jullie trouwens het verschil tussen Australiërs en Engelsen? Nou geen. Beiden zijn luidruchtig, zuipers en zitten onder de tatoeages. Op blote voeten en met ontbloot bovenlijf (de heren dan wel te verstaan) en met een fles bier in hun hand zie je ze in de stad rondlopen. In het hotel zijn het er best wel veel. Gelukkig hebben we er 's-nachts weinig last van. Misschien kwam het afgelopen nacht wel omdat we als een blok in slaap vielen.

We lunchen in het hotel omdat we geen zin hebben in een uitgebreide maaltijd. Na de lunch gaan we nog even naaar het zwembad. De oudere vrouw die Ingrid gisteren masseerde komt ons weer vriendelijk gedag zeggen. "Massage?" Vaagt ze weer. Nee, vandaag niet. Ze komt er wel gezellig bij zitten en heeft hele verhalen waarbij ze iedere keer weer in lachen uitbarst. Uiteraard komt de vraag of we kinderen hebben. Nee?????? Aduh! Zij heeft vier zonen en 3 kleinkinderen. Zij is een gelukkig mens.

Bij Anna hebben we op het strand van de zonsondergang genoten. Alhoewel, er was weinig zon. Maar het blijft leuk om naar de surfers te kijken. Surfers uit de hele wereld worden aangetrokken door de schitterende golven. Ook een kletspraatje met Wayan (de man van Anna) gemaakt. Weer hetzelfde praatje zoals we in vele landen hebben meegemaakt. Ze hebben het zwaar en moeilijk en alles is erg duur, etc. Alleen bij de buren is het gras groener!

Hierna terug naar het hotel, gedoucht en toen naar het restaurant wat we vanochtend min of meer hadden uitgezocht.
Wat een sof was dat! Er bleek geen kip meer te zijn, niet zo erg zou je zeggen, al bestaan de meeste gerechten in dit restaurant uit kip. Dus dan maar nasi goreng bebek (eend) voor Ingrid en saté babi met rijst voor Ben. Er kwamen nog meerdere klanten binnen, maar iedereen werd weggestuurd onder het mom van: We zijn uitverkocht! Nou daar zitten we dan met ons tweeën. Ingrid vond het eten niet eens denderend. Na drie kwartier stonden we weer buiten.

Langs het strand zijn we toen naar huis gelopen. Onderweg bij een hotel nog een stop gemaakt voor een drankje. Veel Australiërs dachten het bandje dat er speelde met hun fijne gezang te kunnen ondersteunen. Heel fijn allemaal! Na het 2e biertje zijn we naar huis gegaan.
Legian? Voor ons hoeft het niet.

Geschreven door Ottengas.reizen