Vandaag nemen we alweer afscheid van dit eiland nadat we eerst nog een wandeling naar een vissersdorp hebben gemaakt. Ben en een aantal anderen hebben geen zin om mee te gaan. Het is ongeveer een ½ uurtje lopen, dus dat valt wel mee. Ook Chocolate (de hond van de Father) gaat mee. Hij denkt ook, je weet nooit wat je zo her en der nog tegenkomt. Het is een leuk dorpje. De vissers zijn hun netten aan het leeghalen. Een man en vrouw zijn bezig om kleine visjes (een soort sprot of sardines) rond te strooien zodat deze kunnen drogen. En natuurlijk weer hele nieuwsgierige kindertjes. Op de terugweg missen we de hond. Ongetwijfeld zal deze wel ergens een lekker hapje hebben opgedoken.

Na een ½ uurtje zijn weer terug op de basis. Het is de bedoeling dat we nu een “fruithapje” krijgen en daarna weer een wandelingetje te doen naar een punt waar je een mooi zicht hebt over Lake Victoria en daarna gaan brunchen. Helaas gooit het weer roet in het eten, want het regent en ontweert weer. We blijven nog maar even wat op het terras hangen totdat de brunch klaar is. De brunch is inderdaad een combinatie van ontbijt (brood, eieren) en lunch (Stew, boontjes en lekker gebakken aardappeltjes). En dat om 11:00 uur, maar wel erg lekker.

Na de brunch gaat we toch maar weg en worden al onze spullen weer op de tractor geladen om vervolgens naar de boot te gaan. Miriam heeft een kip gekocht dus ook deze in een doos mee op de tractor. Met paraplu's lopen wij voorop. In de boot is een zeil gelegd met de bedoeling om onze spullen tegen de regen te beschermen. Echt veel zin heeft het niet, want het zeil hebben zij zo gelegd dat alles toch nog nat wordt. Gelukkig hebben we nog tentzeilen die Mariëlle over onze spullen legt. Het waait behoolijk hard en de golven zijn hoog. Echt prettig is het niet om dan in een relatief wankel bootje te zitten. Zeker niet wanneer Miriam zwemvesten gaat uitdelen. Hoezo vertrouwen in de boot?

Na plm. 3 uur zien we weer land inzicht, is het weer wat rustiger en droog De bus staat ons alweer op te wachten. Ook de dragers die ons, de bagage en de kip weer. naar de kant moeten brengen staan klaar. Het duurde even voordat alles weer in de bus was en we weer op weg konden naar het Kampala c.q. guesthouse. Onderweg nog even het “Petit Restaurant” besproken.

Toen we onze bagage in de kamer hadden vond Ingrid het al verdacht naar benzine ruiken, maar dacht dat het wel aan haar zou liggen. Helaas niet. Het is Ingrid haar rugzak en alweer de rugzak van Stefan die in de boot in benzine hebben gelegen. Op het laatste moment werd namelijk ook nog een motor de boot ingeladen ter reparatie. Ik denk dat deze gelekt heeft. Heel fijn! Omdat we nog een aantal dagen in Kampala blijven heb ik meteen maar alles zo goed en zo kwaad als gaat alles uitgewassen en opgehangen. Of het helpt weet ik niet. Voor Stefan en Bianca is het vervelender. Zij gaan morgen naar huis met een rugzak vol kleding die naar benzine ruikt. Helaas moeten we afscheid nemen van Fred, Aminah en Miriam die ons geweldig hebben begeleid. Met name Fred en Miriam waren geweldig.

Om 19:00 uur gaan we met elkaar naar de weg om een matatu aan te houden. Het gaat redelijk, we hoeven niet echt lang te wachten. Het is toch wel een raar idee dat dit onze laatste gemeenschappelijke maaltijd is. Morgenochtend gaan Bianca en Stefan weer naar Nederland, Paul en Mariëlle naar Rwanda en Fred en Leonie gaan morgenavond weg. Het is erg gezellig en het eten is weer lekker. De steak is hier niet te versmaden! Na terugkomst in het guesthouse nemen we nog een afscheidsdrankje voordat we naar bed gaan.

Geschreven door Ottengas.reizen