Gisteren geprobeerd online in te checken wat steeds weer niet bleek te lukken. Geen idee waarom.
Dan maar op Schiphol.
Stipt 05:30 uur stond de taxi voor de deur. De chauffeur was bijzonder gezellig. Het enige wat hij gezegd heeft was “Goede reis!”. Nou toch fijn.
Volgens de app van Schiphol zou de incheckbalie zou deze pas om 07:15 uur opengaan. Zou dus betekenen dat we een uur zouden moeten wachten. Niet fijn. Gelukkig bleek dit onjuist en stond er geen lange rij wachtenden. Ook de KLM-dame had moeite met het inchecken. Alles bleek om het visum te gaan. Bij KLM gaan ze er vanuit dat je al in bezit bent van een visum. In Oeganda werkt dit anders. Je krijgt bij de aanvraag een Approval Letter. Op grond van deze Letter krijg je bij de douane van Oeganda een visum-sticker in je paspoort. Deze sticker is voorzien van letters en cijfers die je dus bij KLM-online inchecken moet invullen. Het is maar dat je het weet. Je wordt trouwens bij het inchecken ook gevraagd om je Covid-vaccinaties te laten zien.
Op naar de security en douane. Alles bij elkaar heeft dit een uur geduurd. Tja en dan maar wachten tot je mag boarden. Dus eerst maar aan de koffie. Zitten we aan de koffie komen we mensen tegen die wij in Tenerife ontmoet hebben. Zij gaan naar Zuid-Afrika. Hoezo toeval bestaat niet.
In Nederland hadden we al onze vliegtuigstoelen gereserveerd. Niet lang daarna kregen we bericht dat op de terugvlucht de stoelen, om wat voor reden dan ook, gewijzigd waren. Zitten we te wachten bij de gate worden wij omgeroepen om ons bij de balie te melden. Wij krijgen andere stoelen. Dit omdat er 3 mensen onder politiebegeleiding het land werden uitgezet, geen visum en zij met “ons” vliegtuig meegingen. De “nieuwe” stoelen ook prima.
In plaats van 10:15 uur vertrekken we om 10:45 uur. Volgens de bemanning wordt de tijd ingehaald door sneller te vliegen. We zullen zien.
We vliegen over de besneeuwde bergtoppen van Oostenrijk en over een gedeeltelijk zonnig/gedeeltelijk bewolkt Corfu.
Inmiddels de film Elvis bekeken en een redelijke maaltijd zit in onze magen. Onderweg nog mooie zonsondergangen gezien.
De tussenlanding in Kigali, Rwanda, verliep soepel. Alle passagiers voor Kigali eruit en de passagiers voor Entebbe konden in het vliegtuig blijven en de nieuwe passagiers voor Amsterdam er weer in.
Tegen 23:00 uur waren we dan in Entebbe. Ook verliep het redelijk. Wel vaccinatieboekje laten zien en de paspoortcontrole liep weer zoals we gewend zijn. Traag. Op het moment dat ook dit achter te rug was, lagen onze koffers als op de band. Snel nog even geld wisselen en hop naar de uitgang waar Duko (?) ons stond op te wachten ons naar het Airport Guesthouse Entebbe te brengen. Hier werden we verwelkomt door Kato, een van de beveiligers die wij inmiddels ook alweer jaren kennen. Hij was verheugd ons weer te zien, net als Hope die nu het guesthouse runt.
Om van de reis bij te komen nog even voor de deur van onze kamer heerlijke koude Nile Special gedronken en toen naar bed.

Geschreven door Ottengas.reizen