Vandaag vertrekken we uit Kibale Forest om naar Semliki NP en Game Reserve te rijden. De weg tussen Kibale en Fort Portal is een beetje gesloopt door de bosolifanten. Hele bomen liggen op de weg. Gelukkig niet belemmerend voor het verkeer. Wat wel belemmerend is, is de vrachtwagen die overdwars op de weg staat. Hierdoor kunnen we niet verder. Aan beide kant van de vrachtwagen staan lange rijen auto’s te wachten om er alsnog langs te kunnen. Het duurt ongeveer 45 minuten voor er ruimte is om een auto er door te laten gaan. Wij gaan een stukje lopen zodat Richard met veel gehobbel en gedoe langs de vrachtauto kan rijden. In de verte zien we de Rwenzori-mountains. Vaak liggen de toppen van deze berg in de mist. Deze berg biedt voor de geoefende bergwandelaars genoeg mogelijkheden. In Fort Portal staat een grote moskee. Het blijkt dat Gadaffi deze moskee heeft geschonken. Gadaffi was verliefd op de vrouw van de overleden koning. Op zich niets bijzonders, maar de bevolking had wel zoiets van doe dan ook iets voor ons. Dat is dus de moskee geworden. Je ziet overigens weinig gesluierde vrouwen hier. Richard weet ons te vertellen dat Fort Portal de schoonste stad van het land is. We kunnen daar wel iets bij voorstellen. Richard mag trots zijn op zijn woonplaats. Er zijn brede wegen met in het midden een tussenberm met wat gras. Normaal zijn de wegen in dorpen vies en smerig, maar dat is in Fort Portal niet het geval. We rijden over een goede weg richting Semliki. Als we de afslag richting het Game Reserve nemen komen we op een zandpad terecht, maar op zich goed begaanbaar. De omgeving is prachtig. Tussen al dat groen steken de bomen met gele bloemen er prachtig uit. Vanuit hier is in de verte het Rwenzori gebergte te zien met daarachter Congo. Het game reserve is een van de rustigere parken. Het gerucht gaat dat hier laagland-gorilla’s zouden leven. Natuurlijk! Onderweg zien we gaan gorilla’s maar wel een zwart-wit franje aapje hoog in de bomen. Wanneer we ons bij de ingang willen aanmelden blijkt er niemand te zijn. We rijden verder naar Semliki Safari Lodge in de hoop dat hier wel iemand is. Deze lodge is zo goed als verlaten. Net als in de Apoka-lodge in Kidepo NP is de prijs van de kamers veel te hoog waardoor mensen niet komen. Jammer. Vervolgens rijden we naar de plek waar de gidsen zijn en we ons daar alsnog kunnen aanmelden De vraag is alleen waarvoor, wanneer de gidsen geven aan dat er op dit moment geen gamedrive mogelijk is. In het park zijn namelijk geen paden. Op zich geen probleem, maar omdat het gras hoog is (ook hier heeft het veel geregend) en de grond te drassig is de kans erg groot at we vast komen te zitten. Ons wordt wel een wandeling aangeboden. Het is echter rond 12:00 uur en veel te warm om te gaan wandelen. We slaan het aanbod af. Maar wat nu? Richard doet de suggestie om naar de Sempaya warmwaterbronnen in het Semliki NP. te rijden. Een goed idee. We rijden naar de hoofdweg terug tot op een gegeven moment de weg afgesloten is, onder het mom dat er wegwerkzaamheden gaande zijn. We mogen geen gebruik maken van dit nieuwe stuk asfaltweg. De oude weg door de bergen is voor die mzungu’s, ons dus, goed genoeg. Daarbij kunnen we ook genieten van de mooie ver gezichten, volgens deze politieman. De zandweg is af en toe wat glibberig, maar je hebt inderdaad mooie ver gezichten. Na een uurtje rijden komen we op de weg waar allerlei werkzaamheden gedaan worden. Je zou eerder verwachten dat ze dit deel afsluiten en niet het deel van de weg, dat al klaar is. Het zal wel Afrikaanse logica zijn. Na niet ver gereden te hebben op deze opgebroken weg, komen we op de plek waar de gidsen zich bevinden om ons naar de warm waterbronnen te brengen. Eerst maar de meegenomen lunch eten. Hierna moeten we ons omkleden voor deze wandeling. We zijn beiden in korte broek en een lange broek met wandelschoenen is toch wel gewenst. Nadat we er helemaal klaar voor zijn krijgen we Justin als gids toegewezen. Semliki NP is een tropisch regenwoud dat sinds 1993 een natuurpark is en aan de grens met Congo ligt. In de verte en hoog in de bomen zien we takken heen en weer bewegen. Weer een aapje. Dit keer een black and white colobus monkey. We lopen door een glibberig pad en het is zaak dat je je voeten goed neerzet anders glijd je weg. Er zijn goede bruggetjes over de beekjes in het woud. Na ongeveer 30-45 minuten gelopen te hebben komen we bij de mannelijke warmwaterbron. De Bamaga-clan gelooft dat mannelijke geesten van voorouders bij deze warmwaterbronnen nog aanwezig zijn. Alleen mannen mogen hier aanwezig zijn om offers te brengen. Dit wordt alleen gedaan tijdens calamiteiten, zoals overstromingen, droogte of dood. Offers bestaan uit een witte geit, een haan en lokale gin. De mannen sluiten zich later aan bij de vrouwelijke bron om verder feest te vieren. Het water in deze bron is 106 gr. Vanwege de zwavel ruikt het er niet echt prettig. Een lange brug over het moeras brengt je naar de bron toe. We lopen dezelfde weg terug om vervolgens naar de vrouwelijke variant te gaan. Vrouwen kunnen hier vrouwelijke offers brengen, zoals vrouwelijke dieren die geslacht worden. De delen hiervan worden in de heetwaterbron gestopt. Dit alles om vrouwen met vruchtbaarheidsproblemen te helpen of zwangere vrouwen die een goede bevalling moeten doorstaan. Het is een mooi uitgestrekt gebied. In het bos zelf is weinig te zien op wat vlinders na. Vogels en apen zien we bijna niet. Na ongeveer anderhalf uur lopen komen we weer terug waar we gestart zijn. Het is ontzettend warm, ondanks dat het niet echt zonnig is. Regen, misschien?
We rijden verder naar Hotel Vanilla in Bundibugyo. Dit is ongeveer een uurtje rijden vanaf Semliki NP. Het is de hoofdplaats van het district, heeft zelf niet veel bijzonders te bieden en ligt plm. 9 km van de grens van Congo. Het is net als alle andere middelgrote steden, rommelig en vies. Het hotel is vierkant gebouwd met in het midden een binnentuin. Achter de binnentuin via een grote ijzeren deur zijn de kamers gelegen. We hebben een keuze uit vier kamers op de eerste verdieping. Alle kamers zijn even keurig. Helaas is er geen warm water. Dat is wel jammer. Gisteren deed Richard de suggestie dat wanneer dit hotel helemaal niets was, wij naar Fort Portal terug kunnen om daar te overnachten. Het hotel is voor een nachtje prima, maar voor morgen staat een wandeling van drie uur op het programma. Het startpunt is hetzelfde punt waar wij vandaag naar de warmwaterbronnen zijn gelopen. Dit betekent dat we morgenochtend om 08:00 uur vertrekken en om plm. 12:00 uur weer in het hotel terug zijn. En zoals gezegd heeft het dorp zelf niets te bieden. We gaan dan ook voor de suggestie van Richard en we besluiten om een nachtje in dit hotel te slapen. De eigenaresse is niet al te vriendelijk, de serveerster die ons onze drankjes brengt gelukkig wel. We zijn, op een blank meisje na, de enige logerende gasten. Er zitten wat mensen voor de tv te kijken, maar verder is het bijzonder rustig. Betty moet, omdat we blijven eten en slapen, boodschappen voor ons doen. Ze heeft er niet echt veel zin in, volgens ons. In de tussentijd heeft Richard al een onderkomen in Fort Portal geregeld. Helemaal geweldig. Nadat Richard gevraagd heeft of om 06:30 uur ontbeten kan worden, gaat hij op zoek naar een onderkomen voor hem zelf. Misschien vindt hij een goedkoper adresje dan dit hotel. Wij blijven nog even ons drankje leeg drinken en gaan ons daarna wat opfrissen. Het is klam en het lijkt erop dat het gaat regenen. Jawel, niet veel later regen. Gelukkig kunnen we onder een overkapping buiten blijven zitten. Voor het avond eten kunnen we kiezen uit kip of beef. Ingrid gaat voor de beef en Ben voor de kip. We krijgen een bord vol rijst, wat spinazie. Ingrid twee stukjes hele taaie beef en Ben een kwart kip wat meer bot dan vlees is. Maar ook dit is Afrika. Van Richard hebben we begrepen dat vlees erg kostbaar is. We mogen dan ook niet klagen. We rekenen ’s-Avonds onze drankjes en eten af, zodat we morgenochtend na het ontbijt meteen kunnen vertrekken. Alles (drankjes en het eten) bij elkaar was ongeveer € 9, - Na het eten gaan we naar de kamer. Hopelijk kunnen we slapen, want de tv buiten staat voor niemand hard aan.

Geschreven door Ottengas.reizen