We staan dit keer echt vroeg om, want we willen om plm. 07:00 uur vertrekken naar Zimbabwe. Het geijkte ritueel: bagage inladen, tentje afbreken, ontbijten. Voor de laatste keer breken we ons tentje af. We zijn erg benieuwd hoe onze komende onderkomens eruit gaan zien.
De weg naar de grensovergang, Chirundi, is men aan het repareren c.q. maken. Er moet dus veel gestopt worden, want er is maar één rijstrook beschikbaar. We komen toch nog redelijk bijtijds ( 09:30 uur) bij de grenspost. De truck blijft bij de grens staan en wij gaan lopend naar de douane. Allemaal stempeltje in paspoort en het is oké. Alleen het vervoer dat ons vanuit Zimbabwe op zal pikken is er nog niet. Angela gaat met Shadi op onderzoek uit. Wij blijven bij de grenspost wachten en kijken hoe het er hieraan toe gaat. Het duurt allemaal nogal. Eindelijk komt Angela terug. Problemen met het vervoer. Er was iets gebroken, waardoor zij (Natureway) niet op tijd bij de grens waren. Oké. Het is de bedoeling dat wij de brug overlopen naar de grens van Zimbabwe. In de tussentijd zou het vervoer uit Zimbabwe naar de grenspost van Zambia rijden om onze bagage op te halen. Zo gezegd, maar niet helemaal zo gedaan. Aan de kant van Zimbabwe staat een immens groot grenskantoor waar bijna geen mens in te vinden is. Zo snel hoe het aan de kant van Zambia ging hoe langzaam gaat het hier. De ene meneer bekijkt het paspoort, vervolgens gaat het naar een andere meneer om een stempel te zetten en een andere meneer maakt een lijst waarop wij ons paspoort nummer en naam moeten opschrijven. Hoe moet je anders je tijd doorbrengen, toch?!? Vervolgens krijgt eens van ons een papiertje waarop staat hoeveel mensen nu de grens over gaan. Dit papiertje zullen we, als we het terrein verlaten, weer moeten afgeven. Als we eindelijk dan alle stempels, paspoorten hebben zien we dat er twee jeepjes voor ons klaar staan. Alleen moet nu nog de bagage gehaald worden. Soms word je van hun inefficiëntie helemaal kriegelig, aan de andere kant is dat ook wel weer de charme van Afrika.  Een van de jeepjes, zonder aanhanger want die blijft achter, gaat de bagage ophalen. Na een half uurtje komen ze terug. Met Angela en bagage. Nu moet de bagage weer overgeheveld wordt in de jeep met aanhanger! Het lunchen wat we onderweg zouden doen, doen we nu maar. Er is eigenlijk al te veel tijd verloren. Na de lunch gaan we dan eindelijk op weg, denken we. Maar nee. Als we het terrein willen verlaten blijkt dat er wisseling van de wacht is geweest. De meneer die de jeepjes heeft toegelaten is er niet en de meneer die er nu is weet van niets. Hierdoor moeten de jeepjes weer ingeklaard worden. Dus weer terug naar het grensgebouw. Eindelijk, eindelijk. Na vier uur gedoe kunnen we dan eindelijk Zimbabwe binnenrijden en op weggaan naar Mana Pools. Onderweg zien we al veel dieren, zoals buffel, olifant, zebra, kudu, impala, etc. Op een gegeven moment zien we het jeepje met de andere reisgenoten niet meer dat achter ons rijden. Misschien een te grote afstand vanwege het stof? Als we op de kampeerplaats, Nyamepi camp, aankomen, laden we alles uit en gaat de jeep opzoek naar de anderen. Het blijkt dat deze een lekke band heeft. Je zou zeggen geen probleem toch. Maar het is wel een probleem als je geen reserve band bij je hebt. Gelukkig kwam er iemand langs die hen heeft kunnen helpen. Dus kwamen ook zijn gelukkig bijtijds op de kampeerplaats aan.
Wat een luxe! De tenten zijn reeds aan de rivierkant opgezet. Er staan stretchers in die keurig opgemaakt zijn. Echt geweldig. Ook het personeel is bijzonder vriendelijk. Er staat al koffie en thee klaar. Stoeltjes rond het kampvuur. Grote koelboxen met allerlei frisdranken en biertjes. Het is echt super. De douches en toilet liggen iets verder gelegen en zijn typisch Afrikaans. In één ruimte staat zelfs een bad. Vanwege het wild zullen we ’s-avonds orderbegeleiding van een gids, voorzien van geweer, naar het toilet en douche moeten gaan. Tegen borreltijd worden er chips met een dipsausje geserveerd. Het is hier echt pure luxe vinden wij.
’s-Avonds is er een heerlijke vismaaltijd voor ons bereidt. Bij kaarslicht wordt de maaltijd genuttigd. Nog wat drinken en dan naar bed.

Geschreven door Ottengas.reizen