Iets voor 09:00 uur staat onze chauffeur, Tadius, ons al op te wachten voor het vertrek naar Bira. Via een moderne buitenwijk van Makassar (ommuurde nieuwe woonwijken (2 onder 1 kap) verlaten we Makassar. Al snel rijden we langs de traditionele huizen van de Bugi's (een bevolkingsgroep op Sulawesi). Dit zijn huizen die op palen staan. We rijden op een redelijk drukke weg met veel brommertjes. Langs de kant van de weg zijn kleine landbouw-"tuintjes" met oa mais. Echt een groot landbouwgebied kan je het niet noemen. Onze 1e indruk is dat het allemaal wat rommelig is.
We stoppen bij een watermeloenstalletje om wat foto's te maken. In dit gebied (regio Takalar) is naast de watermeloen, de mango een erg geliefde vrucht. Overal stalletjes met Manga (zoals ze mango in het Indonesisch noemen). Onderweg zien we veel sawa's, sommige met net geplante rijstplantjes. We stoppen even om een foto te maken. Wat is het een zwaar werk om die plantjes in het water te stoppen, wat over het algemeen door vrouwen wordt gedaan. De hele dag gebukt in de modder staan.Omdat er niet veel benzinepompen zijn, wordt er langs de kant van weg ook flessen " bensin" verkocht. Zo kunnen de brommertjes toch blijven rijden! We rijden door een authentiek stukje Indonesie, alsof de tijd hier heeft stilgestaan. Prachtig! Iets verder komen we weer op de hoofdweg. Het is een zo andere omgeving dan op Sumatra.
Het is het een stuk droger dan op de andere eilanden die we tot nog toe hebben gezien. Af en toe zijn er wel wat fruitstalletjes, maar echt landbouwgrond hebben we tot nog toe niet echt gezien. We stoppen om een stuk watermeloen te proeven en moeten van mevrouw even duduk ofwel gaan zitten. Mevrouw is zo vriendelijk.
Als we iets verder weer een dorp/stadje in rijden zien we veel Andongs (koetsjes met paarden). Ook hier stoppen we weer om dit keer Lammang te eten. Lammang is een soort van lemper. Lammang is rijst met kokos in bananenbladeren. Dit pakketje doen ze in een lege bamboestengel die weer tegen een vuurtje wordt gehouden zodat het geheel kan garen. We moeten zeggen dat de lemper in Nederland smaakvoller is. Het is dat ze zeiden dat er kokos in zat, want anders......
Het is een leuke weg die we rijden. Om de haverklap stoppen we. Nu weer voor zoutwinning. Grote velden met verdampt water waar mannen zout in manden aan het doen zijn. Langs de kant van de weg zie je nu dan ook overal zakken/zakjes zout te koop.
We rijden nu weer in een stad wat er allemaal erg netjes uitziet. De huizen hebben hier zelfs voortuintjes met een hekwerkje erom heen. Het moet niet gekker worden. Ook is er een trouwerij, waar wij helaas te laat voor zijn. Maar daar lees je straks meer over.
Wat ook opvalt is dat er veel paarden in het land staan. Hebben we op de andere eilanden nog niet eerder gezien. Iets verder op zijn ze zeewier aan het drogen. Veel touwen liggen in de zee waar zeewier aanhangt. Nu is men bezig het zeewier van de touwen te plukken en wordt het vervolgens gedroogd. Het is duidelijk dat we langs de kust rijden.
Het is vreemd, zo rij je door droge gebieden en dan ineens zijn er weer sawa's.
Iets voorbij Malino rijden we naar de Air Terjun Takapala ofwel een waterval die zich over een ruim 50m hoge rotswand omlaag stort.
In Bantaeng lunchen we in Aroma Laut. Buiten kan je uit een koelbox kiezen wel vis je zou willen eten. No fish, today! Na de lunch rijden we verder om vervolgens het gepluk van zeewier van de touwen wat beter te bekijken. In een hut zitten verschillende vrouwen al dat zeewier uit de touwen te plukken. Een man legt deze weer op een groot plateau te drogen. Wat een werk.. en je bent van harte welkom. Aan een haak in het plafond ligt in een doek een klein kindje te slapen. Schommelend door het windje.
Iets verder kunnen we dan toch nog stoppen voor een trouwerij. Als we aan komen lopen en voorzichtig naar binnen kijken, worden we door een paar vriendelijke dames uitgenodigd om te komen. Er is een hele opstelling gemaakt van stoelen waar gasten kunnen gaan zitten. Ook wij worden uitgenodigd om te gaan zitten. We willen dit wel eens zien. Van de bruid en bruidegom is niets te zien. Wanneer Ingrid aan de dame naast haar vraagt wanneer de bruid komt, mag Ingrid met haar meelopen om de bruid te bezoeken. Steeds wordt ons gevraagd om te eten en te drinken. Helaas hebben we net al gegeten. Ingrid gaat met de dames mee naar een ruimte (schoenen uit) waar de buid en bruidegom zitten. Het is er eeen bedompte ruimte waar geen ramen of iets open kan. De bruid zit op een groot bed met allerlei geschenken om haar hen. Op een gegeven moment komt ook de bruidegom op het bed zitten en worden de ringen gewisseld. De bruid kust de hand van haar (inmiddels) man, en de man zou nu het hoofd van de vrouw moeten kussen. Vanwege allerlei hoofdversierselen lukt dat moeilijk. Het is echt leuk om dit van dichtbij mee te maken. Veel mensen komen naar Ben toe om eten en drinken aan te bieden. Een van de bruidsmeisjes komt met een schaal cake om te eten. Makanan ofwel eten. Even later komt "opa" naar Ben om hele verhalen tegen hem te vertellen, waar Ben geen woord van begreep. Met een beetje handen en voeten werk ging het hier ook vooral om eten en drinken. Zo gastvrij dat iedereen is, daar zouden wij nog wat van kunnen leren. We hadden graag nog wat langer willen blijven, maar ja........ We moeten door. Daarbij hebben we ook geen idee hoe lang deze bruiloft zou duren.
Verder rijdend komen we langs vele visvijvers.
In de omgeving van Bira stoppen we bij scheepsbouwerijen. De Bugi's bouwen al generatie lang de dikbuikige pinisi-schoeners en vissersboten zonder enige bouwtekening. Het geheel wordt zonder spijker, maar met houten pinnen al elkaar gemaakt. Men is nu bezig een boot voor een Amerikaan te bouwen.
Wanneer we in Bira zijn bezoeken we nog de haven. Echt bijzonder is deze niet.
Nadat we in ons hotel, Anda bungalows, hebben ingecheckt gaan we richting strand. We vinden een leuk zaakje direct aan het strand en ze verkopen bier. Volgens ons zitten we in een soort toeristenkolonie, want voor we naar ons hotel gaan moeten we een poort door waar we aan een man toegangsgeld moeten betalen.
Inmiddels is de zon ondergegaan en genieten we van het biertje, dat hier wel te krijgen is. Het is een prachtig wit zandstrand en in het water dobberen wat bootjes. Kinderen, maar ook ouderen, gaan lekker zwemmen of pootje baden. Nee geen zwempak voor de dames. Zij gaan gewoon gekleed het water in. Het is een leuk gezicht al die vrolijke mensen in zee. Met de vrouw van het zaakje waar we zitten proberen we met handen en voeten een gesprek aan te gaan. We begrijpen dat ze 3 kinderen heeft. Wanneer een jongetje van plm 6 jaar bij moeders op schoot kruipt, gaat meteen de trui van moeders omhoog en krijgt het kind de borst. Alles is mogelijk!

Geschreven door Ottengas.reizen