Ondanks dat we kunnen uitslapen zijn wij weer om 05:30 uur wakker. Hoezo gewenning? Als we van de zonsopkomst genieten zien we de wandelaars langslopen. We kunnen dus nog mee, maar doen het toch maar niet. Zo lekker rustig wakker worden is ook niet verkeerd. Geen getrommel als teken om op te staan. Vanochtend de rugzakken maar weer eens opnieuw ingepakt en rustig ontbeten. Jenny laat ons nog een kameleon zien die zij op haar arm heeft. Als ze de kameleon op een boom terug plaatst is het grappig te zien dan je van de kameleon bijna niets meer ziet. Zo snel past hij zijn kleuren aan. Als iedereen weer terug is van de wandeling wordt er afscheid genomen van Jenny en haar staf. Ab en Willy laten wat medicijnen voor haar achter. Hier is zij bijzonder blij mee. Zoals al eerder geschreven is er in Zimbabwe bijna niets meer te verkrijgen.
Met elkaar gaan we met de jeepjes weer naar de houseboat waar wij door Jenny, Flip en het personeel worden uitgezwaaid. Iedereen van de groep ziet dit wel zo’n beetje als het einde van de reis.
Na vijf uur varen komen we bij het hotel Cutty Shark in Kariba aan. De boot heeft al diverse keren zijn hoorn laten schallen ten teken dat we er aan komen. Helaas geen teken van leven in het hotel te zien. Alle bagage wordt van de boot afgedragen en aan de waterkant neergelegd. Het is de bedoeling dat we vanaf deze kant het hotel binnen kunnen en dat de bagage opgehaald zou worden. Nog steeds geen teken van leven. Daar staan we dan. Als we zelf de bagage bij het hek van het hotel hebben gezet en onze gids een paar maal gefloten heeft ziet een jongetje ons. Deze haalt iemand van het hotel om alsnog het hek te openen. Het hotel ligt wat hoger dus we moeten diverse trappen op om bij het hotel te komen. Als Angela de sleutels van de kamers verdeelt blijkt dat we weer een stukje terug moeten lopen. Al met al een gesjouw waar je met deze hitte niet echt op zit te wachten. Gelukkig is er nu iemand die onze bagage tilt. Hoezo backpackers!!! Het hotel bestaat uit wat gebouwtjes waarin een aantal kamers zijn. Alle kamers hebben een mooi uitzicht op het Kariba meer. Er is een tennisbaan en speeltuintje en een mooie aangelegde tuin.  Een luxe complex wat een beetje in verval raakt. Op zich niet gek als er geen toerist meer naar Zimbabwe komt. Er blijken nog 2 Nederlanders in het hotel te zitten. Zij komen uit Urk en doen hier zaken voor de visserij en krokodillen. Na het neerzetten van de bagage in de kamer en het aanzetten van de airco gaan we naar het terras van de bar om wat te drinken. Voor een enkeling is er nog cola en nog wat mango-juice. Verder is alle frisdrank op. Bier is er nog wel. Geen probleem, want een lekkere Zambezi gaat er altijd wel. Het is bloedheet. Als je alleen maar zit gutst het water nog over je heen. Angela doet de suggestie om nu alvast op te geven wat we vanavond willen eten. Er is vis, pork, steak en omelet voor de vegetariërs. Waarschijnlijk zal zo langzamerhand de omelet wel hun neus uit komen.  Ingrid bestelt vis en Ben steak. Na de diverse biertjes gaan we toch maar even douchen, ondanks dat het weinig zin heeft vanwege de hitte.
Om 19:00 uur gaan we aan tafel. Ondanks dat er weinig in Zimbabwe te verkrijgen ziet de maaltijd er weer uitgebreid uit. Groenten, frietjes en salade. Zowel de vis als steak zijn heerlijk. Na de maaltijd gaan we naar de kamer. Helaas valt de stroom uit. Op zich is dat niet erg, maar dat de airco uitvalt is een stuk minder aangenaam. Het water gutst van ons lichaam. In de loop van de avond hebben we weer stroom en horen we de airco weer aanslaan. Ondanks de hitte heeft Ingrid lekker geslapen. Ben helaas iets minder.

Geschreven door Ottengas.reizen