Om 07:00 uur ontbijt en dan op naar de chimpwalk in de Kyambura kloof. Het is gelukkig droog. Van een andere Habarigroep gaat een deelneemster mee. Het is ongeveer een uurtje rijden naar het gebouwtje van UWA waar we ons moeten melden. Lange broek en stevige schoenen aan en voldoende water is het advies wat we meekrijgen. De totale groep bestaat dit keer uit 7 personen. Vorige keer waren we met zijn tweeën. De kloof is in opkomst! Het is een prachtig gezicht om in de kloof de mist te zien hangen. We rijden achter elkaar aan naar het beginpunt waar de tocht start. De kloof is in sectoren onderverdeeld. Vorige keer daalden we in sector twee af. Dit keer is het sector zeven waar de chimpansees zouden moeten verblijven. De afdaling in de kloof is weer net zo erg als de vorige keer. We zijn echt geen berggeiten. Maar uiteindelijk komen we in de kloof waar het lopen aanzienlijk makkelijker gaat. Ook nu moeten we een rivier over. De gids weet ons te vertellen dat deze bruine rivier drie meter diep is en…. er hippo’s, krokodillen en waterslangen zwemmen. Wat het laatste betreft gaat het dus niet om de ons wel bekende tuinslang. Gelukkig hoeven we dit keer geen boomstam over maar een enigszins gammel bruggetje bestaande uit houten planken. De brug is droog, anders was het een glibberig gebeuren. Hoe meer mensen tegelijk over dit bruggetje lopen hoe meer dit gaat meedeinen. Maar we komen aan de overkant en daar gaat het om. De gids kijkt voortdurend naar boven of er iets van chimpansees te zien is. We lopen langs de rivier als Ingrid in eens net boven het water uit stekend twee ogen van een hippo ziet. Niet veel later horen we een gigantische plons. We schrikken ons rot. Zou er dan toch een nijlpaard in een boom hebben gezeten, terwijl we nog zo gezegd hebben: “Geen bommetje!” We weten nu trouwens ook waarom krokodillen van die platte bekken hebben. Ineens houdt de gids halt. Vanuit het niets komt op zijn gemak een chimpansee aan lopen. Voor we onze camera goed en wel hebben ingesteld klimt hij alweer in een boom. Maar.. in een boom verder op en hoog boven ons zien we nog zeven exemplaren, waaronder een baby. Jammer dat ze zo hoog zitten. Of de foto’s echt gelukt zijn, zullen we thuis moeten bekijken. We blijven ruim een uur staan voor we op ons gemak weer teruglopen. We maken nog even een korte wandeling om te zien of er nog meer chimpansees in de omgeving zijn. Maar nee. We moeten het met dit aantal doen. De zon schijnt uitbundig en we zijn dan ook doorweek als we weer uit de kloof zijn geklommen. Rond 11:00 uur zijn we terug in onze lodge. We nemen wat te drinken mee naar de tent en geven aan dat we graag willen douchen. De tank moet namelijk met warm water gevuld worden. We zullen nog ongeveer een half uurtje moeten wachten op het warme water. Geen probleem. Als we gedoucht hebben is het bijna alweer lunchtijd. Na de lunch vertrekken we al gamedrivend naar de boot die ons de komende twee uur over het Kazinga-channel zal varen. Ook tijdens deze gamedrive zien we weinig dieren. Wat wrattenzwijnen en in de verte olifanten. We moeten ons eerst weer melden bij het kantoortje van de UWA. Het kantoor hier is tevens een museumpje. Er staan wat lelijk opgezette dieren en een kop van een krokodil. Wanneer we naar de boot rijden zien we in de verte nog een eilandje liggen. Op dit eilandje worden wees-chimpansees opgevangen voordat ze naar Ngamba-Island (Entebbe) gaan. We zijn op tijd bij de boot om een goed plekje te vinden. Richard maakt ons duidelijk dat we aan de linkerkant van de boot moeten zitten om het beste zicht op de dieren te hebben. De zitplaatsen op de boot zijn krap. De langere mensen onder ons zitten met hun knieën in hun nek op een te krap bankje. We hopen dat de boot niet vol zal zijn, zodat een ieder een eigen bankje heeft en je toch wat comfortabeler kan zitten. Helaas. Er komen steeds meer mensen een boord. We moeten ineens denken aan het liedje “De veerpont (Heen en weer)” van Dr. P. “De boot is vol, de boot is voooolllll”. Alleen beneden zijn zitplaatsen, op het dak kan je alleen in de brandende zon staan. Sommigen doen dat ook, maar komen toch snel van terug. Eindelijk kan dan toch gevaren worden. Langs de rivierbedding ziet buffels die in het water een beetje aan het dommelen zijn. Uiteraard weer nijlpaarden die niet te missen zijn, diverse prachtige vogels, o.a. visarenden, olifanten. Op een gegeven moment loopt aan de kant een olifant met de boot mee. Iets verder een tweede olifant die lekker tegen een boom aan het schurken is. Op een gegeven moment is een van de twee olifanten ons zat en komt met wijd wapperende oren op ons af. We varen langs een vissersdorp (He, peace man!) waar de vissers net met hun van een boomstam gemaakte bootje richting Lake Edward varen. Deze boottocht doen we nu voor de 3e keer en iedere keer blijft het mooi. Met een voldaan gevoel rijden we weer richting lodge. Onderweg belt Bart dat we niet vier dagen in Kisoro zitten. Het worden twee dagen Kisoro en twee dagen Ngurinko Safari Lodge. We denken dat dit een goed plan is.

https://youtu.be/5va5vnS3I2Q

Geschreven door Ottengas.reizen