Vandaag begint dan de "echte" reis. Het regent. We staan vroeg op om op tijd te vertrekken. De andere groep is al vertrokken. Ook zij doen de reis per jeep. Vanwege de bagage (koffers, maar ook de tenten en het kookgerei) hebben zij echter een aanhanger bij zich. Omdat wij maar met z'n zessen (incl. Isma en Annette) zijn en geen kampeergerei nodig hebben, is dat bij ons niet nodig. Op de weg van Entebbe naar Kampala, niet zo ver van het Guesthouse, is net een ongeluk gebeurd. Een auto tegen een lantaarnpaal. Isma stopt om te kijken of er hulp geboden moet worden. Dit blijkt niet nodig te zijn en kunnen wij verder rijden. Onderweg zien we zomaar ineens 3 pelikanen. Nou, onze eerste dieren hebben we bij deze al gespot. Het is een mooi groen landschap. Er worden bossen aangelegd, zodat er geen bomen uit het oerwoud worden gehaald voor brandhout. Ondanks dat, zien we toch wel veel omgekapte stukken oerwoud. De rijden de weg van Kampala naar Masindi. Masindi is een district in westen van Oeganda. Net als andere Ugandese districten is het genoemd naar zijn hoofdstad. Het district telt 405.042 inwoners. De landstreek waarin het district zich bevindt is relatief droog, maar vruchtbaar genoeg om een overwegend agrarische bevolking te voeden. De meeste van de inwoners zijn arm en wonen op het platteland. Masindi is ook een marktplaats langs de de mooi geasfalteerde weg van Kampala naar het Murchison Falls National Park.). Er wordt hard aan de wegen gewerkt. In Masindi gebruiken we de lunch. Ingrid's eerste samosa. Lekker. Onderweg moeten we met de auto snel langs de kant van de weg, want worden met een gigantische snelheid ingehaald door een aantal auto’s die bij de President behoren. Het is echt maken dat je weg komt van hun route, anders heb je gewoon pech! Intussen het zonnetje weer gaan schijnen en rijden we door prachtige bananen- en citrusplantages. In de loop van de middag komen we in Budongo Forest aan. Dit bos is een vochtig, semi-bladverliezend tropisch regenwoud gelegen op de top van de Albertine Rift. Een belangrijk doel van de Budongo Forest Conservation Field Station is te bestuderen en de chimpansee tegen de lokale bevolking te beschermen. De chimpansees van het Budongo Bos werden voor het eerst onderzocht in de jaren 60. We hebben nog even de gelegenheid om goede schoenen (met Teva's is het niet zo lekker lopen) aan te trekken, sokken in lange broek vanwege eventuele insecten zoals rode mieren. Very charming! Van 600-700 chimpansees die hier hun thuis zouden moeten hebben zien wij er helaas niet één. Na een uur gelopen te hebben, plm. een uur te hebben staan wachten (in de hoop ze misschien toch nog te zien) lopen we weer terug. We hebben geen enkele aap gezien. Jammer. Maar we krijgen nog meer kansen. Op zich is het wel leuk om door een oerwoud zonder paden te lopen. Een hoop gestruikel vanwege lianen en bukken voor laaghangende takken. Is dit leuk? Ja, zelfs Ingrid vindt het leuk. Na de wandeling rijden we verder naar Murchison Falls. Onderweg halen we de andere groep in. Ze rijden beduidend langzamer dan wij. Kan ook bijna niet anders als jeeen aanhangertje achter je jeep hebt hobbelen. Ook de weg is beduidend minder geworden. Asfalt heeft plaatsgemaakt voor de bekende rode aarde, zand, stof, bobbels, etc. Na het gehobbel komen we tegen 18:00 uur op de campsite Red Chilli. Voor ons is het alweer 6 jaar geleden dat we hier voor het laatst geweest zijn. Op zich is er niet veel veranderd. Er zijn banda's en een extra gebouwtje voor sanitair bijgebouwd. Het gebouw waar het restaurant en bar is, is nog hetzelfde gebleven. Het stel dat de camping toen runde is er helaas niet. Annette weet ons te vertellen dat de man van het stel tijdens een reddingsactie bij de watervallen als hapje voor een krokodil heeft gediend. That's live in Africa! Met Karen en Marco delen we een huisje. Zitkamer, badkamer/toilet en twee slaapkamers. Helemaal prima voor 2 nachten. Als we achter een koel drankje zitten komt de andere groep aan. Er wordt afgesproken om met elkaar te eten. Om de keuken alvast voor te bereiden geven we nu al door wat we willen eten. Tijdstip van eten: 19:30 uur. Mooie tijd. In de tussentijd even lekker douchen, bijkomen van het gehobbel, de dag even met elkaar doornemen en niet te vergeten het dagboekje bijwerken. Het eten is heerlijk en gezellig. Na het eten is het nog even wat drinken en dan naar bed. Morgen om 06:00 uur op voor de eerste gamedrive. We hebben er zin in!

Geschreven door Ottengas.reizen