Vandaag een lange reisdag achter de rug met weinig benenstrek-momenten. We vertrokken om 07:45 uur uit Rantepao en kwamen om 17:00 uur in ons hotel in Makassar. Tida apa apa, want morgen vertrekken we vroeg naar Bali waar we dan nog 6 dagen vakantie hebben.
We zijn blij dat we niet zelf rijden, want wat voor chauffeurs (auto of brommer maakt niet uit) hebben ze hier! Alles rijdt rakelings voorbij en of een verkeerslicht nu op rood, oranje of groen staat er wordt gewoon doorgereden. Het is dezelfde weg die we terugrijden als dat we ook zijn gekomen. Dezelfde stalletjes langs de kant van de weg met snakefruit, knoflook en uien. Het laatste ruik je ook goed bij het voorbij rijden. Met open ramen rijden vinden wij nog steeds het lekkerst. Ook bij hetzelfde tentje als op de heenweg drinken we(en eten snakefruit) ook nu weer wat. Normaal gesproken wil Ingrid altijd wel iets van kruiden of iets dergelijks van het (ei)land kopen waar ze geweest is. Het lukt haar tot nog toe niet, want ook op Sumatra heeft ze niets kunnen kopen. Ook nu ziet ze niet iets specifieks. Jammer.
Omdat er weinig te fotograferen valt, omdat we behoorlijk hard rijden, is er genoeg tijd om van de chauffeur wat woordjes te leren. Zijn zeer gebrekkige Engels maakt het er niet makkelijker op, maar toch hebben we weer wat geleerd. Met onze chauffeur van Sumatra ging dit wat makkelijker omdat hij goed Engels en een klein beetje Nederlands sprak.
Op een gegeven moment slaan we af om naar Parepare te gaan, niet te vergissen met Pare op Java waar Ingrid geboren is. Hier volgt een nieuwe weg voor ons. Het is een landbouwgebied waar we door heen rijden en waar af en toe een huisje staat. Bij Parepare gebruiken we de lunch. Het restaurant ligt hoog gelegen en biedt een prachtig uitzicht over de baai. Het toilet is trouwens ook wel bijzonder. In sommige toiletten hangt een affiche waarop staat wat je in het toilet wel en niet mag. Zo mag je dus niet op de toiletbril staan cq hurken. Dit affiche hangt dus duidelijk niet in dit toilet. Er staan voetafdrukken op de toiletbril! Tadius, onze chauffeur, laten we even naar kantoor bellen om te checken of de vlucht voor morgen naar Bali nog steeds op de aangegeven tijd vertrek. Van Padang (Sumatra) naar Makassar was dit nl. niet het geval. Vandaar. Wanneer we worden teruggebeld blijkt er geen verandering te zijn. Wel willen we een half uur eerder op het vliegveld zijn om het gezeur en wachten ivm de luchthavenbelasting te voorkomen.
Langs de kust rijden we verder naar Makassar. In de zee (Straat van Makassar) liggen vele netten te wachten op de vissen. Wat we van de kust kunnen zien (op veel plekken staan muren langs de kant van de weg) kunnen we geen te drogen zeewier ontdekken, zoals dat wel aan de andere kust wordt gedaan. Het is een drukke 2 baansweg waar we op rijden die af en toe ook nog omgeleid wordt vanwege werkzaamheden. Het schiet dus niet op. Er staan wel stalletjes met gedroogde vis, maar eigenlijk kan je niet goed stoppen om het te kopen. Zo rustig als het met de moskeeen in Torajaland was (merendeel is daar christelijk) zo druk is het hier weer. Verstompt het geluid van de ene moskee een beetje als je een dorp verlaat of de volgende moskee hoor je al weer.
Tja, dit was dus onze dag. We logeren overigens weer in hetzelfde hotel, Pantai Gapura, als toen we aankwamen. Een prima hotel. Ze hebben er in ieder geval een biertje. Ook nu weer genieten we van de zonsondergang.
Het reizen is toch wel vermoeiend, al rijden we niet eens zelf!

Geschreven door Ottengas.reizen