Ingrid heeft vannacht slecht geslapen, althans het duurde een tijd voor ze in slaap viel. In de tijd dat ze wakker lag hoorde ze nog een wrattenzwijnen door de campsite lopen. Van de olifanten was niets meer te horen. Ja, heel in de verte. Om half zeven de wekker. We staan maar meteen op. De boel moet ingepakt worden en de tent afgebroken. Al met al is het eigenlijk zo gebeurd. Als we onze rugzakken bij de auto hebben neergezet, komen ze met warm water om te kunnen douchen. We hebben geen zin om onze spullen weer helemaal uit te pakken, we douchen wel in Shoebill camp. Na het ontbijt gaan we weg. We rijden nog even langs de receptie om onze lege flesjes terug te brengen. Nadat we dit gedaan hebben rijden we nog een stuk door het park voor we op de geasfalteerde snelweg komen. Bij een dorpje langs deze weg gaan we nog op zoek of er nog drankjes gekocht kunnen worden. Het is nl onzeker of Shoebill camp nu wel of geen drankjes verkoopt. Helaas, nergens is een drankje te koop en de winkel die het wel zou hebben is vanwege de zondag dicht. Vanaf de snelweg gaan we linksaf een stof weg in. Deze weg zal ongeveer zo tot de campsite blijven. Over de 165 km die we moeten rijden om bij de plains te komen doen we 7 uur. En dat terwijl we niet eens stoppen bij het monument van Livingstone. Het is echter geen ongezellige weg. We rijden langs huisjes en door landbouw gebied. Van alle kanten wordt naar ons gezwaaid of wordt om geld of een pen gebedeld. De kinderen zijn erg bang voor die muzungu’s (witte). Zodra we een stap dichterbij zetten rennen ze weg of verschuilen zich achter een bosje. Ze staan wel heel stoer wanneer een foto van hen wordt gemaakt. Maar om ze de foto te laten zien, is voor hen toch wel eng want dan komen die witten toch wel erg dichtbij. Sommige kinderen zijn op een of andere reden ook boos op ons en willen met stenen gooien. BenC is iemand die van de tijd is en zo tussen 12:00 en 12:15 is hij altijd op zoek naar plekje om ergens te kunnen lunchen. Zo nu dus ook.Op een wat rustige plek langs de weg gebruiken we lunch. Ja, daar zijn ze weer! De witte bolletjes met kaas en tomaat/uien. Gelukkig kunnen we rustig lunchen zonder dat we door tientallen kinderen aangestaard worden. Als we na de lunch verder rijden komen we bij een immense vlakte aan. Hier zien we voor het eerst de zwarte Lechwes. Hele kuddes! Het is wel bijzonder om dit allemaal te zien. Zo’n kale vlakte met honderden kuddes herten. Onderweg komen we nog de manager van de campsite tegen. Hij vertelt ons dat op de campsite koude drankjes worden verkocht. We kijken er al helemaal naar uit, want is het weer behoorlijk warm. Door deze vlakte rijden we naar de campsite. Het is even zoeken waar deze nu precies weg ligt en hoe deze verder loopt. Het enige wat je ziet zijn bandensporen. Van een echte weg kan dan ook niet gesproken worden.. Bij de ingang van het park wordt ons wel verteld hoe we moeten rijden, maar de wegen zijn soms moeilijk te zoeken. Tegen 16:00 uur komen we bij de site aan. De campsite op zich is vrij klein. De twee echtparen die we al eerder in Kasanga zijn tegen gekomen staan hier nu ook. Het zijn Zuid-Afrikanen die via Zambia, Malawi weer terug naar Zuid-Afrika gaan. Zo hebben echter zo’n beetje het hele kamp in beslag genomen, maar we hebben toch een plekje kunnen vinden. Gelukkig zijn de tented camps allemaal onbezet, zodat wij van de douche en toilet van zo’n tent gebruik kunnen maken. Een geluk dat de tenten niet bezet zijn, anders hadden we wat toilet en douchemogelijkheden betreft een probleem gehad, want iets van een toilet of douche gelegenheid hebben we verder niet gezien. We krijgen de Bufallo tent toegewezen. Als we bij deze tent komen wordt de douche net gevuld met warm water. Heerlijk fris en fruitig zitten we met een biertje aan de rand van het meer naar allerlei vogels en de bijbehorende geluiden te luisteren. Wat wil je nog meer. In de verte wordt een stuk bos in brand gestoken. Het geeft behoorlijk lawaai. Steeds als je denkt dat het vuur gedoofd is, laait het ineens weer op. Het is de bedoeling dat de grond hierdoor vruchtbaarder wordt. Ze zullen wel weten wat ze doen. Om 19:00 uur diner. Raphael, die weer helemaal is opgeknapt, kan gebruik maken van de keuken van de “lodge. Deze ligt op plm 50 mt van onze tent vandaan, dus we eten in de diningroom van de “lodge”. Vanavond krijgen we een echt diner met kippensoep, steak met doperwten en als dessert een compote. Erg lekker. Na het eten gaan we weer terug naar de tent. Inmiddels is het redelijk afgekoeld. Eens kijken of we nog jakhalzen en overstekende Lechwes zien. Met BenC spreken we af dat we morgenochtend een wandelsafari met hem doen. Vanuit de het kamp wordt namelijk alleen een bootsafari georganiseerd.

Geschreven door Ottengas.reizen