Ingrid heeft slecht geslapen. Door de regen van gisteren was haar bed voor een deel nat geworden en dat ligt niet echt lekker. Annette en Nathan zijn er in de tussen tijd, dus alle spullen kunnen we meteen in het busje doen. Als ontbijt hebben we alleen wat thee/koffie. Het is de bedoeling dat we in Butare-town gaan ontbijten. Butare (Huye nu) was de grootste en belangrijkste stad in Rwanda tot 1965. Hierna werd Kigali, 135 kilometer naar het noorden, de hoofdstad van het onafhankelijke Rwanda. Huye (Butare) wordt nog steeds beschouwd als het intellectuele en culturele impuls van Rwanda. We rijden dezelfde weg weer terug als we gekomen zijn. Onderweg stoppen we nog even voor een foto van het mooie uitzicht. Het is weer wat bewolkt, maar dat maakt de foto in dit geval mooier. Tegen 08:30 uur zijn we in de Butare en stoppen we voor een hotel waar we het ontbijt gebruiken. Het is weer leuk om wat van de bevolking te zien. Na het ontbijt gaan we naar de supermarkt om wat voor de lunch te kopen. Het zal een lange rit worden, waarbij het lastig is om onderweg te lunchen. Als we de inkopen hebben gedaan, moet er nog getankt worden. Jammer, dan. Diesel uitverkocht. We rijden iets verder door naar het Nationaal Museum van Rwanda. Een splinternieuw gebouw wat volgens ons niet door Afrikanen gebouwd kan zijn. Wat hier te zien is, zijn o.a. diverse gebruiksvoorwerpen, kleding, sieraden. Ook wordt de geschiedenis weergegeven. Niet echt bijzonder, maar toch even leuk om gezien te hebben. We zijn hiermee klein uurtje onder de pannen. Als iedereen, Annette en Nathan zijn ook mee, het wel gezien heeft gaan we verder. Iets verder weg is weer een benzinepomp. Kijken of we hier meer geluk hebben. En dat hebben we. De mensen die we zo tegenkomen zijn toch anders dan in Oeganda. Hier is men wat argwanender, minder open dan in Oeganda. Op zich niet zo vreemd als je je bedenkt wat hier heeft afgespeeld. Maar echt aangenaam is het niet. Ingrid blijft, als ze deze mensen ziet, in haar achterhoofd denken: “Wat hebben zij tijdens de genocide gedaan?”. Als er voldoende getankt is kunnen we weer verder rijden. Via Nyanza en Gitarama rijden we naar Kigali. Het is een lange rit, maar onderweg is genoeg te zien. Tegen 14:00 uur komen we in Kigali aan. Kigali is de hoofdstad van Rwanda en het economische en bestuurlijke centrum van het land. De stad is op enkele heuvels gebouwd. Kigali werd in 1907 tijdens de Duitse kolonisatie door Richard Kandt gesticht. Pas in 1962, tijdens de dekolonisatie, werd Kigali de hoofdstad van Rwanda. Vanaf 7 april 1994 vormde Kigali het toneel van de Rwandese genocide, de moord op ongeveer miljoen Tutsi's en gematigde Hutu's door Hutu-milities (interahamwe) en leden van het Rwandese leger. In Kigali vond ook de strijd tussen het leger, dat door Hutu's gedomineerd werd, en het Front Patriotique Rwandais (FPR, Patriottisch Front van Rwanda), dat overwegend uit Tutsi's bestond. Nathan stopt wanneer hij een bekende in de stad ziet. Deze bekende rijdt voor ons om ons de weg naar het Kigali Memorial Centre te wijzen. Het centrum is een groot gebouw. Eerst gaan we het centrum binnen. Aan de hand van foto’s, filmbeelden, interviews wordt het e.e.a. over de genocide verteld. Het eerste deel gaat alleen over de genocide in Rwanda, maar daarna komt ook o.a. Sebrenica, Duitsland aan de orde. Het is zeer indrukwekkend, vooral de interviews met slachtoffers. Na de vervolging op de Joden werd geroepen “Nooit weer!” maar we doen het elkaar nog steeds aan. Als we alles hebben bekeken, gaan we naar buiten. In de tuin zijn diverse massagraven. We horen dat er nog steeds lijken (althans de botten) worden gevonden. Deze lijken/botten worden dan alsnog in één van de massagraven begraven. Het laat een diepe indruk op ons achter. Hierna is het nog een uur rijden voor we in het Dereva Hotel in Rwamagana aankomen. Het is een groot complex met verschillende gebouwtjes waar kamers in zijn. Ze hebben ook appartementjes waar je eventueel zelf zou kunnen koken. We krijgen echter een kamer toegewezen. Een ruime kamer met toilet en douche. Het regent weer. Op het overdekte terras bij het restaurant gaan we zitten en nemen een biertje. Althans dat proberen we. Rwanda is van oorsprong Franstalig, maar president Paul Kagame wil dat Engels nu de voertaal wordt. In ons hotel in Nyungwe Forest was dat geen enkel probleem, daar werd goed Engels gesproken. In dit hotel is het echter een drama. Men verstaat en spreekt geen Engels. Met handen en voeten en wijzend op de menukaart kunnen we dan toch een biertje bestellen en wordt het juiste gebracht. Na ongeveer 3 kwartier is het weer droog, maar het zonnetje komt niet meer te voorschijn. Annette echter wel. Als zij er is bestellen we alvast het eten voor plm. 19:00 uur vanavond. Men vindt het in hotels over het algemeen prettig om bijtijds te weten wat de gasten willen eten en om hoe laat. Het is goed toeven hier. Tegen 19:00 uur wordt ons gezegd dat het eten klaar is en kunnen we aan tafel. Annette eet met ons mee. Het eten is heerlijk. Het gaat alleen wel in snel tempo, want tegen 20:00 uur zijn we al klaar. We geven alvast het ontbijt voor morgenochtend door. Omdat we vroeg op moeten willen we niet uitgebreid ontbijten. Het wordt wat brood met een gekookt eitje. Morgen moeten we om 5:30 uur Rwandese (Nederlandse) tijd op. Het is in Rwanda een uur vroeger dan in Oeganda,

Geschreven door Ottengas.reizen