Het is vandaag de bedoeling om 07:00 uur de ferry te halen om over de Victoria Nijl naar de overkant (richting Red Chilli) te varen. Dit betekent om 05:00 uur op en om 05:30 uur ontbijt. Beiden hebben we niet zo lekker in onze tent geslapen. De bedden zijn goed, maar toch. We hebben geluk gehad dat we er niet ’s-nachts uit hoefden te komen voor een sanitaire stop. Even snel onze tanden in het donker gepoetst bij het sanitaire gebouwtje. Douches en toiletten zijn verlicht, maar licht boven de wastafels is er helaas (nog) niet. Na het ontbijt rijden we weg. Onderweg rijdend door het park zien, met al uitzondering de Egyption Goose we weinig dieren. Wel is de olieboring nu goed zichtbaar. Om 07:00 uur komt de vol geladen ferry van de overkant aan. We staan als eerst bij de ferry en mogen als eerste erop. Als alles erop staat (passagiers mogen niet in de auto blijven) is het ongeveer 20 minuten varen naar de over de kant. Hier treffen we onze Nederlanders van Matoke weer. Zij hebben in de Nile-lodge overnacht en gaan nu weer terug naar Kampala om vervolgens naar Zanzibar te gaan. De weg waar we op rijden is weer een zandweg en af en toe wat glibberig. We rijden door het Budongo Forest naar Masindi. In onze voorgaande reizen door Oeganda maakten we hier altijd een tussenstop om op zoek te gaan naar Chimpansees. Helaas waren deze bijna nooit te zien. Vandaar dat deze stop uit de reis is gehaald. Als we in Masindi zijn rijden we bij wijze van spreken direct tegen een tankstation aan. Ze hebben diesel en er wordt als eerste getankt. Met 2 volle tanken kunnen we voorlopig vooruit. Richard besluit om via Kampala naar Kibale Forest te rijden. Hij heeft gehoord dat de weg via Hoima erg slecht is. Via Kampala rijden is wel om, maar je hebt wel een geasfalteerde weg. We rijden weer door een landgebouw gebied. Dit keer veel ananas. Langs de kant van de weg staan veel kraampjes met allemaal fruit of tomaten. Een kleurrijk gezicht. Soms hangt er vlees aan deze kraampjes. Echt smakelijk ziet het er niet uit. Wanneer we weer in Kampala zijn, is het weer dezelfde chaos als eerder. Het is toch een smerige stad. Ondanks dat er mensen zijn die met een vegertje van riet de (snel-)weg schoon proberen te houden, terwijl de brommertjes en auto’s langs hen scheuren. We zien ook veel dode honden op de weg. Alles, geiten, honden, koeien, kippen, loopt hier los rond. Het is iedere keer dan ook weer remmen als je iets voor je auto hebt. Chicken-to-night! In de stad zelf worden buiten bedden verkocht of bij een benzine station matoke, of meubels. Als we de stad achter ons hebben gelaten komen we weer in een mooie groene omgeving. Theeplantages volop. Wanneer we een verkorte route nemen en niet via Fort Portal naar Kibale rijden, rijden we echt tussen de theeplantages. Mensen zijn druk bezig om de blaadjes te plukken. Hiervoor krijgen ze per gewicht uitbetaald. Onderweg is het dan weer bewolkt dan weer wat spatjes en dan weer wat zon. Afwisselend dus. Rond 17:15 komen we in Kibale Forest Camp aan. We krijgen een uitgebreid welkom waarbij wordt gezegd dat de bar beneden is en de dinerruimte boven. Ook wordt verteld dat wanneer je warm water wilt hebben om te douchen je dit moet aangeven. Binnen 5-10 minuten wordt de tank met 20 liter warm water gevuld. Twintig liter voor twee personen. En dat is meer dan genoeg. Wij krijgen de tent Hornbill (Neushoornvogel) toegewezen. De een na laatste tent. Het is een nieuwe tent met een andere indeling dan de anderen. De tent nu een grote ruimte waar het bed staat met daarachter een halletje. Dit halletje geeft toegang tot douche en toilet. Het toilet is een ecosysteem. Geen water om door te spoelen, maar je schept zand over je behoefte. Veel schoner en het ruikt minder. Na ons biertje wat we in de bar drinken, krijgen we een seintje dat er warm water is. Heerlijk weer zo´n warme douche. In Fort Murchinson liet het douchen wat te wensen over. Weinig druk waardoor maar een paar straaltjes koud water. We zullen maar zeggen dat het aanloopproblemen zijn. Helaas is ook de groep Betty met de zes lawaaipapegaaien gearriveerd. De rust die er heerste is compleet verdwenen. Wat kunnen die mensen een kabaal maken. We geven zowel aan Richard als aan Betty aan dat we morgenochtend niet met hen naar de Chimpansees willen gaan. We zijn bang dat door hun luidruchtig praten, wij geen Chimpansees te zien krijgen. Dat zou echt helemaal niets worden. Na het eten nog een drankje en dan naar bed. Het was een lange dag vanaf 05:00 uur.

Geschreven door Ottengas.reizen