Getrommel, dus opstaan. Het kost moeite dit keer. Het bed is zo lekker. Het enige wat jammer aan deze plek is, is dat je weinig dierengeluiden hoort. Maar goed, je kunt niet alles hebben.
Na het ontbijt gaan we een wandeling maken om nogmaals de neushoorn te zoeken. Conrad, onze spoorzoeker, gaat mee. We stoppen daar waar de andere groep de vorige ochtend met de wandeling begonnen is. We zijn nog niet uitgestapt of Conrad hoort al geluiden van een neushoorn. Als we die richting op lopen waarvan hij denkt dat het geluid komt horen ook wij het gekauw van een neushoorn. Door de dichte bosjes kunnen we een glimp van haar en haar jong zien. Wat gaan we doen? Terug vanwege de kans dat we geen uitweg meer hebben, mocht de neushoorn en haar jong ons aan willen vallen of toch de neushoorn verder volgen. We kiezen voor het laatste. Het is best wel spannend. Af en toe moeten we op een teken van de gidsen wachten om verder te mogen. De ene keer kunnen we ze heel goed zien, de andere keer moet je echt tussen de bosjes turen. Er zit niet veel verschil tussen de kleur van de neushoorn en de bosjes. Drie uur lang volgen wij ze totdat we weer terug moeten vanwege de warmte en hen wat rust te gunnen. Het is een te gekke wandeling.
Bij terugkomst is de lunch bijna klaar. (Tafel van onder naar boven.) Ingrid wil eigenlijk vanmiddag liever de boottocht doen dan de wandeling. Helaas blijkt er nog meer één plekje in de boot vrij te zijn, dus is het voor de anderen die dit eigenlijk ook liever willen doen niet mogelijk.
Tot de tijd dat er weer gewandeld of gevaren gaat worden gaan we maar even kaarten en douchen.
De boot gaat een andere kant op dan gisteren. Wel leuk omdat je nu een andere kant van het eiland ziet. Wat dieren betreft is het dit keer iets minder. Dit komt vooral omdat in dit gedeelte van het eiland minder diepe inhammen hebt. Als we de moed eigenlijk een beetje hebben opgegeven gaat de boot ineens een andere kant op. En en en??? Jawel, we zien dezelfde neushoorn met haar jong weer. Ze staat met haar jong aan de waterkant. Op de rivierkant staat de groep wandelaars waaronder Ben. Langzaam loopt de neushoorn het water in. Ze komt zelfs onze kant op. Zo dicht zelfs dat ze haar neus op de rand van de boot legt. We kunnen haar aanraken. Dit is wel heel bizar. Het blijkt dat de neushoorn door mensen is opgevoed en dus absoluut niet bang voor mensen is. De gidsen willen echter dat het jong zo natuurlijk mogelijk wordt opgevoed, dus zo min mogelijk met mensen in aanraking komt. Het jong vindt het dan ook niets dat haar moeder zo dicht bij ons komt. Je hoort haar piepen van “Kom nou terug!!!” Van alle kanten wordt de neushoorn gefotografeerd of gefilmd. Als we er genoeg van hebben gaan we weer richting het kamp. Buiten het feit dat we nu wel een neushoorn hebben gezien was de boottocht van gisteren mooier. 
Voor het laatste drinken we nog wat bij het kampvuur en wordt de maaltijd gebruikt. (Tafel van boven naar onder) Het is onze laatste avond die we in de bush doorbrengen. Morgen gaan we weer met de houseboat terug naar Kariba waar we in een hotel zullen verblijven. We hoeven dan ook niet vroeg op te staan, tenzij je een wandeling wilt maken. Omdat het Ingrid moeite kostte om vandaag uit haar bed te komen, doen we morgen geen ochtendwandeling. Jammer dat we dit paradijselijk plekje moeten verlaten. Het blijkt ook niet mogelijk te zijn om hier wat langer te blijven en het hotel in Kariba te laten voor wat het is. Jenny krijgt morgen nieuwe gasten. Jammer, jammer, jammer.

Geschreven door Ottengas.reizen