Tegen 01:00 uur komen we dan eindelijk in Makassar aan. De chauffeur staat ons, na later blijkt, al vanaf 21:00 uur op ons te wachten. De naam van hem is Ingrid inmiddels ontschoten, al leek deze makkelijk te onthouden. Dus niet. Nadat we onze koffers hebben, lopen we naar de uitgang van het vliegveld en moeten we even wachten tot de chauffeur, Tadius, de auto haalt. Het is nog een eindje rijden naar ons hotel, Pantai Gapura. We rijden langs de nieuwe haven en de vele Karaoke-bars en wat deze nog meer te bieden hebben (knipoog). Tegen 01:30 uur zijn we dan eindelijk in het hotel. Het blijkt dat iedereen in diepe rust is. Gelukkig is er wel iemand bij de receptie, die weer allerlei mensen optrommelt om de koffers naar de kamer te brengen en een biertje te bezorgen. Aan het laatste zijn we wel aan toe.
Het is een mooi kamer. Het zijn 2 kamers onder 1 dak. Ieder huisje staat op palen en min of meer in de zee. Er zijn huisjes met zicht op het zwembad en huisjes met zicht op zee. Wij hebben de eerste. Nadat ons biertje leeg is en wij ons gesetteld hebben gaat om 03:00 uur het licht uit. Ook net als in ons vorig hotel staat ook hier een pijl op het plafond. We vragen ons steeds af waar dat nu voor zou dienen. Het wijst niet naar een nooduitgang. Ben kwam op het idee dat de pijl de richting van het oosten aangeeft. Makkelijk voor het bidden!
Ondanks dat we laat gingen slapen, worden toch tegen 08:00 uur wakker. We gaan eerst lekker ontbijten en dan zien we wel wat we gaan doen. Vandaag geen programma. Het is een ontbijtbuffet met weer allerlei Indonesische lekkernijen. Het continentale deel van het ontbijt is wat magerder.
Na het ontbijt pakken we onze spullen op en gaan de straat op. We lopen nog niet op straat of we worden aangesproken door een riksja-fietser. Wat hij zegt brengt hij leuk en zo zitten we in no-time beiden in een riksja. Ons postuur is niet van die aard dat we samen in een kunnen. Maar gelukkkig is zijn zoon er ook nog dus Ingrid rijdt met zoon en Ben met de vader. We willen naar de oude haven. Volgens de boeken moet dit de moeite waard zijn. Maar als eerste stoppen we bij de vismarkt. Wat een gedoe is z'n markt weer en wat voor mooie plaatjes levert deze markt weer op. Iedereen is even aardig en wil op de foto. Dat hij de foto zelf niet krijgt maakt niet uit, maar het kijken hoe hij op de foto eruit ziet is al voldoende. De meest vreemde vissen in maten en kleuren zien we. Hierna gaan we dan toch nog naar de oude haven, Pelubuhan Paotere. Hier liggen exemplaren van de beroemde pinisi-schoeners van de Buhi's voor anker. Hun lading wordt met de hand gelost, in ons geval bestond de lading uit uien en cement.
We nemen weer plaats in de riksja want we worden nu naar het monument gebracht. Monument? Het is het monument van door generaal Westerling geëxecuteerde Sulawesi mannen. Op dit moment zijn er Sulawesi-weduwen die de Nederlandse regering om smartegeld vragen. Ondanks dat deze executies in 1945/1946 hebben plaatsgevonden is het nog steeds actueel. Van hieruit rijden we naar de pagode-poort van Chinatown. Het moet een en al bedrijvigheid zijn, maar we zien het anders dan andere delen van de stad. Ondanks concessies aan het Indonesische nationalisme hebben de de hierwonende, van oorsprong Chinese Indonesiers hun culturele identiteit grotendeels bewaard. In de straat zijn dan ook nog een paar Chinese tempels te zien. Als we de hoek om slaan om naar fort Rotterdam te gaan zien we de Rabobank en Holland bakkery. Je zou je zomaar thuis kunnen voelen. Hierna gaan we naar Fort Rotterdam, een van de weinige zichtbare getuigen van het verleden, en nemen afscheid van onze riksja-rijders. Na omvangrijke restauratiewerkzaamheden is Fort Rotterdam nu weer vrijwel geheel in zijn originele glorie en omvang te zien. Je hoeft geen toegangsgeld te betalen, maar een donatie is gewenst. De vele gebouwen die het terrein heeft, bestaan volgens ons allemaal uit kantoren, dus er echt inlopen zit er niet in.
We lopen terug naar Chinatown in de hoop hier iets te kunnen eten voor de lunch. De eetgelegenheden zien er nogal kaal en ongezellig uit en met bijna geen eters. We durven hier niet goed te eten. Ook teruglopend naar het hotel is er niets wat ons kan bekoren of we hebben het lef er niet voor. Kortom: we gaan terug naar het hotel. Het restaurant van het hotel bestaat uit een deel van een schip en heeft prachtig uitzicht op is het de Straat van Makassar of is het de Java zee? Het is een komen en gaan van pruttelende bootjes. Leuk gezicht.
Hierna is het tijd voor het zwembad en het schrijven van het verslag. Morgen gaan we om 09:00 uur naar Bira. De start van ons rondreis over Sumatra.
Maar eerst gaan we in de bar naar een prachtige zonsondergang kijken. Wij zijn niet de enige die dit doen, ook van buiten het hotel komen mensen hier naar toe. Wanneer de zon ondergaat kleurt de lucht steeds roder, gaat over naar diep paars tot het donker wordt. Prachtig!

Geschreven door Ottengas.reizen