Om 07:00 uur hebben we een boottochtje op Lake Baringo geregeld. We kunnen kiezen voor een 1, 2 of 3 uur durende vaart. We kiezen voor de tocht van 1 uur. Ook is er de mogelijkheid om een Pokot-dorp bezoeken. Hier moeten we nog even over nadenken of we dit wel leuk vinden.

We hebben een populaire gids. Althans, dat vind hij zelf. Alles probeert hij in het Nederlands te zeggen, waardoor we geen idee hebben wat hij met een aaischoeer bedoelt. Dit moet dus een aalscholver zijn. Een aantal vissers komen ons tegemoet varen en laten hun vangst zien. De gids vindt eigenlijk dat wij hen hier geld voor moeten geven. Wij hebben daar echter een ander idee over. Het is echt jammer van het hoge water. De giga-krokodillen die we vorige keer hebben gezien blijven nu beperkt tot 2 hele kleintjes. Ook de nijlpaarden kunnen we vergeten. Onze bootsman doet erg zijn best om toch een nijlpaard te kunnen vinden. Resultaat: vast zitten tussen de waterhyacinten en waterlelies. Met veel pijn en moeite komen we los. Wel zien we vele vogels, zoals wevers en kingfishers. Het uur zit er bijna op, dus met een noodvaart gaan we terug naar het beginpunt. Op de terugreis besluiten we toch een dorp van de Pokot te bezoeken. Of het bij de gids doorkomt, is ons onduidelijk, maar we zien het wel. Het is de bedoeling dat we hiervoor om plm 16:00 uur worden opgehaald. Als we naar de camping teruglopen, begint de verkooptruc van onze gids. Hij laat ons het weeshuis zien waar hij les geeft. Uiteraard wil hij een donatie van ons en of wij ons e-mailadres willen opgeven. Nou dat doen we dus maar niet. Ook de tip die hij voor de bootsman vraagt kan hij op zijn buikschrijven. We beginnen het gebedel behoorlijk zat te worden.

Als we op de campsite terugkomen, staat het ontbijt voor ons klaar. Lekkere pannenkoekjes en omeletjes. Die Samuel kun je er goed bij hebben. De rest van de dag is het een beetje luieren. Nogmaals een wasje doen, wat lezen, wat in het zonnetje zitten. Na verloop van tijd is het zonnetje behoorlijk warm, zelfs heet. We gaan maar even naar de bar om uit de zon te zijn en wat af te koelen. Bij de lunch vertelt Wilson ons dat we om 16:00 uur naar het Pokot-dorp gaan. De boodschap is blijkbaar toch goed doorgekomen. Tot die tijd luieren we verder. Klokslag 16:00 uur pikt Wilson ons op. Buiten de poort van de campsite staat onze geweldige gids te wachten. Het opperhoofd van de tent waar we het dit uitstapje geboekt hebben, zegt dat onze geweldige gids met ons meegaat en dat de trip 10.000 schilling duurder is dan wij vanochtend hebben gehoord. We gaan hier dus niet mee akkoord. Na enig gedoe, doen we de trip voor de prijs zoals vanmorgen afgesproken. Ben maakt op de zijn bekende tactische manier duidelijk dat hij behoorlijk de balen van dit gedoe heeft. Steeds maar weer met hen over geld te moeten praten en onderhandelen. De boodschap is goed over gekomen, want de gids horen we niet meer over geld praten.

Het is toch nog een behoorlijk stukje rijden voor we bij het “dorp” zijn. Het dorp dat wij bezoeken bestaat uit niet meer dan 4 hutten met een kleine en grote boma (plek waar je dieren houdt). De woordvoerder van de Pokot- familie legt ons het dagelijks leven van zijn familie uit. Zoals, dat het leefgebied van de Pokot in het Baringo District ten noorden van het Baringo-meer begint, en zich uitstrekt tot helemaal aan het gebied rond het Turkana meer in het noorden van Kenia. De herders trekken rond met hun kudden koeien. De Pokot hebben nogal eens gewelddadige conflicten met hun buren, de Turkana en de Karamojong (uit Oeganda). Een deel van de Pokot heeft geen kudden en bedrijven landbouw. Deze groep leeft vreedzaam samen met zijn buren. Een (in onze ogen) oude man en vrouw komen aanlopen. Waarschijnlijk voor de foto's. Bij een van de hutten zit een jong meisje. We kunnen haar voor 50 koeien kopen. Doen ze absoluut niet moeilijk over. Vrouwen zijn in de ogen van de meeste mannelijke stamleden alleen om kinderen te baren, zodat de naam van de man wordt voortgezet. Hoe groter de schare kinderen hoe meer aanzien de man heeft. Aan het feit dat vrouwen geitenkleren dragen kan je opmaken of zij getrouwd zijn of niet. Het meisje wat te koop is draagt naast haar andersoortige kraag niet de kleren van geitenvellen zoals de andere vrouwen. Nou, vrouwen, het zijn meer meisjes. Mannen mogen ook meerdere vrouwen hebben, als hij ze maar kan onderhouden. Wij zijn vrij om zoveel foto’s te maken als we willen. Het voelt wel als aapjes kijken, maar ook wel interessant om te horen hoe zij leven. Zoals eerder geschreven zijn het nomaden die leven van wat de natuur biedt. Melk met bloed vermengd, zoals bij de Samburu en Masai, is goed wanneer het droge tijd is. In de hut waar ze slapen wordt ook gekookt. Het is één donker rokerig hol. De kinderen slapen apart van de ouders en hebben een eigen hut. Na een uurtje (uiteraard inclusief dansje) hebben we het wel gezien. Uiteraard wordt ook hier weer om geld gevraagd. De jongen die ons heeft rondgeleid loopt al die tijd met een speer, pijl en boog en een krukje/hoofdkussen van hout in zijn hand. Zij gebruiken dit krukje tijdens het hoeden van hun vee. Als ze moe zijn kunnen ze zitten en als ze slapen leggen ze hun hoofd erop. Ben wil dit krukje wel kopen, waar de jongen graag op ingaat. We geven hem nog iets extra’s voor zijn verhaal en vinden het verder wel oké. Omdat onze popi-jopie niets meer over geld heeft gezegd krijgt hij een tip van ons. Hij keek verbaasd, want daar had hij blijkbaar helemaal niet meer op gerekend.

Als we op de campsite terugkomen is Samuel druk in de weer voor het diner. Het is erg warm en er zijn meer muggen dan de vorige avond. We kunnen nauwelijks van het avondeten genieten, want je wordt compleet lek geprikt. Om na het eten al in je tentje te zitten, vanwege de muggen, hebben we ook niet veel zin in. We “vluchten” dan ook maar naar de bar in de hoop dat daar minder muggen zijn. Helaas, niets is minder waar. Het zwermt ervan. In de verte horen wij nijlpaardgeluiden. Leuk. Misschien kunnen we ze nog zien. Het blijft echter bij de geluiden.

Het is een wat onrustige nacht. Er is een overlander met 17 personen bijgekomen. Gitaar erbij en rond het haardvuur liedjes zingen. Het is toch geen EO-jongerendag?

Geschreven door Ottengas.reizen