Wake up call om 03:00 uur. Ja, je leest het goed! We kleden ons snel en warm aan, want het is redelijk koud. De temperatuur kan hier bijna tot het nulpunt dalen. Wanneer we kamer uitlopen zien we Subur met een wollen muts op, handschoenen aan en een deken om zich heen geslagen. Hij heeft het dus koud. Het is even wachten, maar dan komt de jeep er aan die ons verder omhoog rijdt naar de plek waarvandaan je het mooist de zonsopgang ziet. We zijn niet de enige die naar deze zonsopgang gaat. Honderden jeepjes rijden achter elkaar naar dezelfde plek. Eerst moeten we door een laag vulkanisch zand rijden voor we de weg naar boven hebben bereikt. De vulkaan ligt samen met twee andere vulkanen in een zandzee van 8 bij 10 kilometer. Niet alleen de jeepjes rijden hier, maar ook de alom bekende brommertjes. Al slippend bereiken ook zij de harde weg om naar boven te rijden. Het is nog aardedonker, maar voor de chauffeur geen enkel probleem om op deze smalle weg nog even wat auto’s in te halen. We kijken maar even de andere kant uit en bedenken dat de chauffeur deze weg op zijn duimpje wel zal kennen. Een kilometer voor DE plek moeten we uitstappen. De jeep kan niet vanwege de drukte niet verder rijden. Voor de terugweg moeten we goed het kenteken van de auto onthouden. Zou toch wel vervelend zijn als we de auto niet meer terug zouden kunnen vinden. Een kilometer klimmen (en dat terwijl we geen klimgeiten zijn) en al puffend en hijgend komen we boven. Onderweg vele malen lastig gevallen door jassen verhuurders, brommerbestuurders die je naar boven willen brengen en anderen die geld aan het massatoerisme willen verdienen. De meest goede plekken zijn allemaal al ingenomen. We staan tussen de massa (echt honderden mensen) te wachten tot de zon opkomt. Voor ons staat een bijzonder vriendelijke jongen die steeds tegen zijn vriend zegt dat hij even opzij moet gaan wanneer Ben een foto wil maken. Het is een prachtig gezicht zo'n roodgloeiende hemel. De zon zien we echter niet opkomen. Langzaam begint het rood over te gaan in daglicht. Voordat de meute naar beneden gaat lopen, lopen wij alvast vooruit. Zijn we in ieder geval de drukte voor. Gelukkig kunnen we makkelijk onze jeep tussen de anderen vinden. Onderweg stoppen we nog diverse malen om foto's te maken van de nevel die tussen de bergen hangt. Het is echt prachtig! En dan nu naar de vulkaan zelf. Met een vaart rijden we de berg weer af en komen weer in het vulkanisch zandgebied. We kunnen niet tot vlakbij de vulkaan komen. Wanneer we bij de vulkaan stoppen, we zijn een van de eersten, worden we meteen door mannen belaagd die ons op een paard willen hebben. Nou nee, WIJ LOPEN WEL! Eerst lopen we door het mulle zand langs een Hindoe-tempel Poten. Het eerste stuk door de mulle zand gaat nog wel, maar dan begint het klimmen. De mannen met de paarden houden ons nauwlettend in de gaten en zodra we even stoppen om weer een beetje op adem te komen, komt de vraag: "Horse?, Horse?" Het is niet alleen steile heuvel/berg waar we tegen oplopen, want dan ben je er nog niet. Dan moet er nog een trap (met tig treden) beklommen worden. Nu we er toch zijn, willen we natuurlijk ook de vulkaan zien. Dus........jawel (echt niet te geloven) wij op een paard. We moeten zeggen dat het ongemakkelijk zit, maar eenvoudiger dan het lopen. En dan moeten we afstappen om de laatste tientallen meters naar de trap te lopen. Nou dat is nog te doen. En dan de trap. Met etappes komen we boven, maar het is de moeite waard. Vanuit de vulkaan stijgen gassen en as. Het is een bijzonder gezicht. Volgens vulkanologen wordt de Bromo nog als actief bestempeld, wat in 2004 werd onderbouwd toen hij begon te roken en uit te barsten om vervolgens weer gauw tot rust te komen. Hekken voorkomen dat je naar beneden kan glijden. Toch is het wel eens voorgekomen dat mensen naar beneden zijn geleden. Het is dan echt einde oefening, want niets kan je nog tegenhouden en je glijdt zo de vulkaan aan. Het uitzicht over de zandvlakte is geweldig! En dan naar beneden. Dit gaat wat makkelijker dan naar boven, maar eenvoudig is anders. De treden liggen vol met zand waardoor je je voet niet goed recht kunt zetten. Maar ook dit is ons weer gelukt. Wanneer we weer bij de parkeerplaats aankomen, zien we net onze jeep wegrijden. Hoe kan dat nou en wat nu? We blijven even staan wachten en lopen langs de jeepjes om te zien of wij ons misschien in het kenteken hebben vergist. Maar geen enkele auto met het kenteken van de onze. Ineens komt de chauffeur aanzetten, met een gezicht van; ik zal jullie wel helpen. Op de vraag of hij eerder was weggereden krijgen we geen antwoord. "Ikke niet begrijp". Maakt niet uit, we hebben een auto die ons weer naar het hotel terugrijdt.
Even later zijn we weer terug in het hotel, waar Subur ons staan op te wachten. Inmiddels in "normale” kleding. We gaan eerst ontbijten en daarna wel douchen. Ook het ontbijt is hier niet best. In douchen hebben we (gezien de hygiëne) geen zin meer. We douchen wel in het volgende hotel.
Wanneer we dezelfde weg weer terugrijden als dat we gekomen zijn (Probolingo), zien we ineens 3 aapjes (wat dacht je van Java-aapjes) in een boom. Snel wordt er gestopt, maar toch te langzaam om een foto te kunnen maken. Het gebied rond Bromo is een echt landbouwgebied. O.a. Zoete aardappels, pepers en mais wordt er verbouwd. Je ziet hier weinig rijstvelden. Op de weg zien we achter op een brommer een schaap vervoerd worden. Alle poten aan elkaar geboden en op de zijkant, hop de brommer op. Iets verder zien we een machine in werking die rijst aan het "ontvellen" is. De velletjes zijn weer goed voor de kippen. Omdat de weg naar Jember is afgesloten vanwege een festival nemen we een alternatieve route. Hier zijn weer veel rijstvelden en wordt er uien en suikerriet verbouwd. Het is een drukke weg met veel vrachtverkeer. Het zal ermee te maken hebben dat de weg naar Jember is afgesloten. Naast de rijstvelden zie je ook veel tabaksplantages. Langs de kant van de weg zie je zowel de bladderen als de versneden tabak hangen/liggen te drogen. Er wordt even gestopt om dit alles van dichtbij te bekijken. De vrouwen zijn bezig de gedroogde bladeren te verzamelen en de mannen om dit allemaal weer op een vrachtwagen te laden om die vervolgens weer naar een fabriek te brengen. Anders dan in Afrika zie je hier mannen en vrouwen samenwerken. In Afrika zijn het over het algemeen alleen de vrouwen die werken. Naast de vele rijstvelden, zijn er ook veel, heel veel moskeeën. Ze zijn er in alle soorten en maten. Er wordt zelf langs de kant van de weg gebedeld om geld om een nieuwe moskee te kunnen bouwen. Ja, dat heb je met een Islamitisch land. Behalve de oproepen hebben we hier weinig last van. Soms kan je in een restaurant geen biertje kopen, maar als dat het enige is. De weg van Probolingo naar Buduan loopt langs de Straat Madura ofwel we rijden langs de kust. Aan deze weg is ook een grote elektriciteits centrale. Deze centrale verzorgt de elektra voor Oost Java en Bali. We slaan bij Buduan af en gaan de bergen weer in. Op hele stukken van de berg staan bomen die meer dood dan levend zijn. We moeten richting Bondowoso waar weer veel koffieplantages zijn. Vlak voor ons in tegenovergestelde richting glijdt een brommertje onderuit. Gelukkig staan de berijder ervan en zijn passagier zelfstandig op, maar het is wel even schrikken, zeker voor hen. Dat ze onderuitgaan is niet zo verwonderlijk, als je ziet hoe ze rijden en auto's inhalen. Wat ons opvalt, is dat je niet zoveel huisdieren ziet. Je ziet enkele katten die allemaal een kort staartje hebben. Onderweg lunchen we lekker in een soort van wegrestaurant voor € 2,80. Het eten is in Indonesië erg goedkoop, alleen de drank cq biertjes maakt het duur. Voor een grote bier betaal je tussen de € 2,10 en € 6,-- .
Tegen 15:00 uur zijn we in ons hotel “Kalibaru Cottages”. Het ziet er aardig uit. Het is een aanzienlijk groot complex. Er staan huisjes langs het zwembad, waarbij elk huisje uit 2 kamers bestaat met een terrasje ervoor. Het is lekker zonnig weer, dus eerst een duik in het zwembad.
Morgen zal een rustdag worden. We kunnen weer een thee-, koffie- of wat dan ook plantage bezoeken, maar hebben hier eigenlijk niet zoveel zin in. Een dagje lekker aan het zwembad, voor we 3 dagen op Bali kunnen uitrusten is ook niet gek. O ja, en ook nu weer roept meneer dat we naar de moskee moeten komen. Wanneer we inchecken ziet Ingrid een bordje “Massage”, Nou daar is ze wel voor in. Voor morgenmiddag wordt meteen een afspraak gemaakt. Op loopafstand is niet veel te beleven. We eten vanavond dan ook in het hotel.

Geschreven door Ottengas.reizen