Om 08:00 uur ontbijt en het is de bedoeling om 09:00 uur te vertrekken naar Murchinson Falls. We zijn vanwege de Spanjaarden vroeg wakker. Ze staan vroeg opgestaan voor de gamedrive. Ook onze Nederlandse-vrienden zijn er vroeg bij. Hun kok is al druk bezig met de voorbereidingen voor hun avond eten. De levende kip die zij uit Kitgum hebben meegenomen wordt nu geslacht. Heel fijn. Gisteravond vroeg Betty of wij er bezwaar tegen hadden dat een meisje, Elisabeth, met ons naar Kitgum meerijdt. Zij moet de volgende dag examen doen voor haar studie toerisme. We hebben hier geen bezwaar tegen en misschien is het nog wel gezellig. Echt spraakzaam is het meisje voor toerisme niet. Inmiddels is het al na 09:00 uur en waar het wachten op is om te vertrekken weten we niet. Ingrid is toch wel wat nerveus voor de terugreis vanwege het slechte weer. Het diverse keren vastzitten van de vorige reis en nu weer heeft iets met haar gedaan. Als het de afgelopen dagen droog was geweest was het geen probleem, maar dat was dus niet het geval. Van Betty begrijpen we dat een ranger de weg aan het verkennen is en we niet mogen vertrekken zonder te weten of de weg goed is. Ook nu weer geldt, als je weg gaat en je komt vast te zitten, dan geen hulp. We houden dit tot 10:00 uur vol zonder iets van een ranger te horen. We lezen wat, maken wat foto's van het wrattenzwijn dat een Kingfisher aan het volgen is, van een spinnenweb wat vol met spinnen zit. Je moet wat. Als we de chauffeur/ranger bellen blijkt deze helemaal niet op weg te zijn, hij zit gewoon thuis! We besluiten te vertrekken. Sam, onze vaste rangers, heeft zijn telefoonnummer aan Betty gegeven mochten zich problemen voor doen. Na ongeveer 15 minuten hebben we problemen, we zitten vast. Eén van de riviertjes door lukte, alleen de hoge oeverkant levert nu het probleem op. Sam wordt gebeld en geeft aan met de tractor te komen, wat wel ongeveer een half uur zal kunnen duren. In de tijd dat wij op Sam wachten komt een vrachtwagentje aan rijden met wat mensen er in. Blijkbaar kent Elisabeth een van deze mensen, want ze verhuist haar spullen van onze auto naar dat vrachtwagentje. Ook goed. Als ze denkt daar beter mee af te zijn. Een wat oudere medereiziger van de vrachtwagen loopt wat tegen ons aan te kletsen. Geen idee waar hij het over heeft. Van Betty begrijpen we dat hij boos is op die mzungus die de weg een beetje versperren en niet eens helpen?!?!? Tuurlijk, laat maar gaan. Iets later zien we de Spanjaarden aan de andere kant van de rivier staan. De reisbegeleider wil dat de chauffeur door de rivier onze richting op gaat. Iets wat compleet onmogelijk is. Naast onze auto is de weg namelijk niet begaanbaar omdat zelfs de tractor (die ons nu moet komen helpen) hier gisteren vast is komen te zitten en diepe geulen in de modder heeft achtergelaten. De chauffeur gaat toch de rivier in, maar is zo verstandig halverwege achteruit te rijden en weer de oeverkant op te gaan. Gelijk heeft hij. Vervolgens rijden ze weer weg. Na ongeveer 45 minuten zien we de tractor aankomen. Hij vindt een goede weg via de groenvoorziening aan de zijkant van de weg om voor onze jeep te komen staan. Het is even een kabel aansluiten en binnen no-time is onze auto uit de blubber. Na de altijd lachende Sam uitgebreid te hebben bedankt, je zult er anders maar een paar uur staan, rijden we verder. Hij belooft ons tot de uitgang te volgen. Na de eerste bocht zijn wij hem echter al kwijt. Vanwege de regen van de afgelopen dagen/nachten zijn de wegen vele malen slechter dan op de heenweg. Het maakt niet uit waar het in het gebied regent. Kidepo ligt in een vallei dus je moet altijd door een rivier heen. Eigenlijk is het geen doen, maar we willen heel graag uit dit gebied, ondanks dat de omgeving prachtig is. Langs een dorpje waar we voorbij rijden staat een ranger te wachten. Hij moet naar het hoofdkwartier van de rangers in Kitgum en vraagt om een lift. We hebben hier geen problemen mee en hij stapt in. Op sommige plekken rijden we schuin glijdend over de weg, zo glad is weg. We moeten oppassen dan we niet in de greppels langs de kant van de weg terecht komen. Als we hier in belanden dan kunnen we het wel vergeten om verder te rijden. Ondanks dat Richard een super chauffeur is zal je de jeep hier nooit meer zonder hulp uit krijgen. Zo gebeurde dat ook een vrachtwagen. Hij zit vast en verspert te weg. Het is een eigenwijze man, die chauffeur van de vrachtauto. Hij wil van niemand hulp en denkt het allemaal zelf wel te kunnen oplossen. Het duurt ongeveer tweeëneenhalf uur voor de vrachtwagen los komt en wij met veel moeite er langs kunnen rijden. De politieauto achter ons, blijft steken. Omdat we nog een lange weg te gaan hebben rijden we door en stoppen niet om hem te helpen. Er staan overigens nog genoeg mensen die hem kunnen helpen. De plek waar we op de heen weg vastzaten kunnen we nu gelukkig ontwijken. Steeds moet Richard stoppen en uitstappen om te bekijken en te voelen welk spoor hij moet volgen om niet vast te komen zitten. Meters rijden cq glibberen we dwars over de weg zonder dat de banden enige grip op het wegdek hebben. Ingrid vindt het helemaal niets dat geglibber en gehobbel in de modder. Soms rij je door een landschap waar niemand in velden of wegen te bekennen is. Je zult daar maar vast komen te zitten. Later op onze reis, wanneer we ze weer ontmoeten horen wij dat onze Nederlandse-vrienden hier 6 uur vast hebben gezeten. Ingrid moet hier echt niet aan denken. We komen nog andere toeristen tegen die naar Kidepo gaan. We wensen ze veel succes met de reis! De rivier waar we op de heenweg doorheen moesten en toen hoog stond, is nu minder hoog zodat we zonder problemen de oversteek kunnen maken. Om plm. 18:00 uur zijn we na een verschrikkelijke weg, blij in Kitgum te zijn. Het was de bedoeling, als alles goed zou verlopen, om door te rijden naar Gulu zodat de rit naar Murchinson Falls wat minder lang zou zijn. Helaas, maar we zijn allang blij dat we Kitgum hebben gehaald. De ranger zetten we op plaats van bestemming af en wij rijden verder naar Fuglys. We zijn dit keer de enige gasten. Op de goede afloop en de geweldige rijkunst van Richard, drinken we met elkaar een biertje.

Geschreven door Ottengas.reizen