Om 06:00 worden we gewekt. Het is frisjes. Snel tanden poetsen, aankleden en alle spullen verzamelen, verrekijker, camera’s. Bij het kampvuur drinken we thee met de bekende hondenbrokken. Loerd, ja de oude baas is ook vroeg uit de veren, vertelt dat een olifant vannacht de watertoevoer heeft gesloopt. Dit betekent dat we alleen nog het water hebben wat in de tank aanwezig is. Dus voorzichtig met het waterverbruik. Wanneer iedereen zover is gaan we, met Isaac (inclusief geweer) voorop en zijn collega die de gelederen sluit, op pad. Zijn collega, tracker, zit overigens s’-avonds tijdens de gamedrive op het stoeltje voorop de jeep om sporen te zoeken. Tijdens deze wandeling horen we niet veel nieuwe dingen. Wel dat je aan de hand van nesten in een boom kunt zien waar het noorden ligt. Maar als hij aan Ingrid vraagt waar het kamp nu ligt, dan blijft het erg stil. Tegen 09:00 uur zijn we weer bij het kamp terug. De temperatuur begint aardig te stijgen, dus zo fris is het niet meer. We gaan even naar de tent om de handen te wassen en een sanitaire stop te doen, om vervolgens terug te lopen voor het ontbijt. Het ontbijt begint met fruit, pap (bah!) en dan het gebruikelijke Engels ontbijt. Dit Engels ontbijt staat op het kampvuur om de worstjes, witte bonen in tomatensaus, champignons en eieren warm te houden. Na het ontbijt is het douchen. Het water is niet echt warm, dus het wordt voor Ingrid een minimale douche. Daarbij, koud en Ingrid passen niet echt bij elkaar en we moeten voorzichtig met water zijn. Ben gaat terug naar het hoofdgebouw om wat te lezen en Ingrid gaat nog even een tukkie doen. Na het ontbijt trekt het personeel zich terug, Dus wanneer je tussen nu en de lunch iets wilt drinken dan moet je dat wel na het ontbijt aangeven. Het personeel komt dan tegen die tijd je drankje brengen. Tegen de lunch, lopen we naar de tent terug om ons voor te bereiden op de gamedrive. De lunch bestaat dit keer uit rolletjes deeg met daarin tonijn. Een erg lekker klein hapje.
Tijdens de gamedrive zien we in de verte een neushoorn, waarvan Isaac verwacht dat deze wel dichterbij komt. We blijven een tijdje staan wachten maar er gebeurd niets. Verder rijdend zien we een vogel op de grond lopen met een tweetal kuikentjes achter haar aan. Wanneer we dichterbij komen vallen de kuikentjes als door. De ranger stapt uit de jeep en pakt de kuikentjes op, er zit geen leven meer in. Zo lijkt het. Het blijkt een overlevingstactiek te zijn, want wanneer de kuikentjes weer worden teruggelegd (even met wat zand bestrooid om de geur van de menses te verdoezelen) en wij weer wegrijden komen ze in eens tot leven. Tijd voor de sundowner. Wanneer we halverwege ons drankje zijn, horen we het gebrul van een luipaard. Als we dit geluid weer horen is het geluid wat dichterbij en is het instappen geblazen om op zoek naar het dier te gaan, als we het kunnen vinden. Helaas! Weer niet gevonden en we horen ook niets meer.
We rijden in een gedeelte van het park dat grenst aan Sabie en Kruger. Doordat de hekken tussen de parken verwijderd zijn, kunnen de dieren van het ene naar het andere park lopen. De rangers mogen echter niet van het ene door het andere parken rijden. Zo komt het dus voor dat er twee wegen parallel liggen. Het ene is voor de Sabie-bezoeker en de ander voor bezoeker van Manyeleti. Ja, onderscheid moet er zijn.
Het is donker geworden wanneer we weer richting het kamp rijden. In de verte zien we om een plek een jeep staan met de lichten aan. Hier zal dus wel iets gevonden zijn. En jawel. Een groep leeuwen. Wanneer deze jeep wegrijdt en wij off-road gaan (sttttt, niets tegen Loerd, de baas, zeggen!), zien we in het gras elf leeuwen liggen. Ook een prachtige leeuw met zijn grote manen ligt hier tussen evenals een jong. Een geweldig gezicht. Met het schijnen van het spotlight hebben we een mooi zicht op de dieren. Als we uitgekeken zijn en verder rijden zien we nog een bushbaby. Een nachtdier dat je niet vaak. Loerd wacht ons weer bij terugkomst op. Hierna weer het gebruikelijke ritueel van handen wassen, diner, weer terug naar bed brengen en slapen.

Geschreven door Ottengas.reizen