4-12-2022

Gisteravond het verslag van gisteren gemaakt, maar zodra wij onze laptop openen deden zat het scherm voor allerlei insecten, lees: muggen, vlindertjes etc. Niet zo’n succes dus. Gek werden wij van het weg slag van dit soort irritante insecten. Gelukkig hebben we vandaag tussen de ochtend- en middag gamedrive tijd, vandaar dat wij nu maar alvast het ochtend gedeelte schrijven.
Iets voor 06:00 uur zijn we van de lodge weggereden voor onze ochtend drive. De olifanten die gisteren uit de tuin werden weggejaagd hebben ons dat laten weten; de weg van de lodge naar de hoofdweg is dus geblokkeerd. Niet door de olifanten zelf, maar wel de boom waar zij aardig hebben tekeer tegen zijn gegaan. Er is bijna niets meer van de boom over. Grote takken blokkeren de weg. Nadat Richard deze heeft weggehaald zetten we onze trip verder door.
De hoofdweg naar Pakwach, waar gisteren tientallen mensen langs liepen is uitgestorven. Wat wil je ook, het is 06:00 uur en nog donker. Nadat we de gate van het park door zijn komen we weer op de geasfalteerde naar Massindi. Plots moeten we stoppen, 2 hartebeesten midden op de weg. Om de doorgang van de dieren van het ene deel van het park naar het andere deel niet te belemmeren staat er geen vangrails langs de kant van de weg. De dieren kunnen dus op hun gemak oversteken.
Iets verderop zien wij een hyena de weg oversteken. Wanneer wij stoppen om het dier beter te kunnen bekijken, is het in de bosschages verdwenen.
Wij slaan af en komen in het daadwerkelijke park met de ons bekende zandwegen. Een olifant probeert zijn slurf zo hoog mogelijk te houden om net die ene sappige tak te pakken te krijgen. Het is een grappig gezicht. Verder rijdend zien we nog een hyena die, zo lijkt het een karkas (van welk dier kunnen we niet zien) aan het verorberen is. Een veld vol verschillende soorten antilopen (kobs en hartebeesten) vullen het landschap. Zo her en der een buffel of weer een andere antilope, giraffen. Het kan niet op.
Bij Lake Albert ontbijten wij. In plaats van een lunchpakket is het dit keer een ontbijtpakket. Aan de overkant van Lake Albert ligt Congo. Wat de parken betreft zoeken wij onze grenzen op.
Na het ontbijt rijden wij verder het park door. Echt bijzondere dingen dan die wij al genoemd hebben, hebben wij niet gezien. Alhoewel, wat dacht je van en Marshall Eagle. Ook bavianen of patas-aapjes kom je met enige regelmaat tegen. Er wordt nog steeds geprobeerd leeuwen te spotten. Er is een auto met specialisten die de leeuwen proberen te volgen. Zij mogen kriskras door het park rijden. Wij kunnen zeggen dat het behoorlijk frustrerend is deze auto ergens langdurig te zien staan, terwijl je er zelf niet naar toe mag.
Wanneer wij het park weer uitrijden staan een aantal olifanten pootje te baden en te eten in het moeras. Tegen 12:00 uur zijn we weer terug. Inmiddels is het 31 grd. Dat wordt straks een duik in het zwembad nemen. By the way, ooit lag er een spoorweg naar Pakwach. De resten zijn er nog van te zien.
Na aankomst in de lodge even een drankje en dan lunchen. Na de lunch blijft Ben op het terras en gaat Ingrid naar het zwembad. Wij hebben nog even de tijd voor wij om 15:30 uur weer op pad gaan. Het is inmiddels 32 grd. , maar het lijkt alsof er regent komt, wat wij natuurlijk niet hopen.
Dan de laatste game drive in Murchison Falls.
Een grote varaan ligt op het asfalt zich te verwarmen. Wanneer wij dichterbij komen zoekt hij weer een weg in de bosjes. Jammer. Wij slaan een weg in naar de rivier, waar normaal gesproken veel dieren te vinden zijn. Helaas, nu even niet. Een ranger die wij tegenkomen zegt dat er niets aan dieren te zien in, dus draaien wij ons maar om en gaan de weg weer in die wij al diverse keren zijn in gegaan in de hoop iets interessants te zien. Wij rijden en rijden zonder iets te zien, totdat………jawel………Richard verlaat de weg rijdt en rijdt het veld in. Achter bosje is, jawel een leeuwin te zien. In het bosje er naast zouden haar jongen zich moeten bevinden. Helaas kunnen wij die niet zien. Maar wat is deze leeuwin mooi, ook al draagt zij een halsband. Door middel van deze halsband kunnen wetenschappers deze leeuwin volgen. Wat wij begrepen hebben dat is dat in 1 familie 1 leeuw/leeuwin een halsband draagt. De leeuwin ligt er relaxed bij. Strekt zich lekker uit en gaapt nog eens. Omdat wij van de officiële weg zijn, moeten we snel foto’s maken voordat een ranger ons een bekeuring geeft. Wij rijden verder en zien weer de bekende antilopen. De lucht begint aardig te betrekken en het zou ons niet verbazen wanneer het gaat regenen. Blijkbaar heeft Richard een tip gekregen, want wanneer wij verder rijden zien we weer een leeuwin, overigens ook voorzien van een halsband, dus een andere familie. Wij zijn blij!
Inmiddels is het gaan regenen en worden de wegen riviertjes wat af en toe een slippartijtje met de auto veroorzaakt. Onderweg nog Kob’s (antilope-soort) gezien die een leeuw in de gaten heeft. Wij zien het/haar niet en ook de jakhals die er rondloopt ook niet. Snel proberen we het park uit te gaan, voordat deze door de regen onbegaanbaar wordt. Zien nog wel een overstekende varaan en een eekhoorn. Wanneer wij bijna bij de snelweg komen hebben we nog te maken met een boze olifant. Hij wil niet opzij gaan, dus wij een beetje toeteren. Okay, de olifant gaat opzij, maar wanneer wij voorbij rijden, maakt de olifant aanvallend bewegingen, flink gasgeven en snel doorrijden.
Tegen 19:00 uur zijn we weer bij de lodge. Nog even het gebruikelijke drankje dat wij altijd samen met Richard na een gamedrive of reisdag gebruiken. Inmiddels is er een grote groep gasten gekomen, dus maar snel aan tafel voor wij uren moeten wachten op onze maaltijd.
Morgen om 06:00 uur vertrek naar Kibale Forest. Onze tijd in Murchison zit erop.

Geschreven door Ottengas.reizen