Na lekker geslapen te hebben en het ontbijt genuttigd te hebben vertrekken we weer uit Hoima. Het is een mooi groen landschap waar we doorheen rijden. Zo her en der theeplantages, kleine dorpjes waar kinderen in allerlei kleuren uniformen naar school gaan. Het is een vrolijk gezicht. Wij worden met Mzungu (witte) toegeroepen en toegezwaaid. Intussen kennen wij de tegenhanger van Mzungu, te weten Mudugav (ofwel Afrikaan). Bij een lokale markt stoppen we. Annette koopt een tros bananen en wat gebakken banaan voor ons. De gebakken banaan hebben we nooit eerder gegeten. Het smaak niet zo als bij de ons wel bekende Chinees of Indo. Er zit kraak nog smaak aan en is behoorlijk droog. Niet echt een succes, maar dat weet je pas als je het geprobeerd hebt. Toch? Door diverse mensen wordt ons ook een soort van saté's aangeboden. Als je ziet hoe het vlees hier bij de slager hangt dan heb je ook even geen trek in deze sateetjes. We hebben nog even te gaan voor we weer in Nederland zijn, als je begrijpt wat ik bedoel. We snijden een stuk van de weg af door een stukje richting Kampala te rijden. Dat is wel even lekker, een stukje asfalt, maar ook minder leuk. In Fort Portal stoppen we. Fort Portal is een stad in het westen van Oeganda en hoofdstad van het Kabarole district. De stad is vernoemd naar het door Sir Gerald Portal, de Britse speciale commissaris voor Oeganda, in 1891-1893 gebouwde fort, waarvan de ruïnes heden ten dage op het terrein van de plaatselijke golfbaan liggen. Fort Portal is gelegen te midden van het Ruwenzori-gebergte, het Kibali Forest National Park en het Queen Elizabeth National Park. Na de laatste twee genoemde parken gaan we nog. Er ligt een aantal kratermeren in de omgeving. De belangrijkste bronnen van inkomsten zijn toerisme en handel. Sinds 2005 heeft de stad een universiteit, de Mountains of the Moon University. We brengen een bezoekje aan het Garden Restaurant. In dit hotel brengen veel reizigers vaak even een bezoekje voor de lunch. Het ligt vlak bij de markt en vanaf het terras is er van alles te zien. Ook wij gebruiken hier de lunch. In de tijd dat wij lunchen, moet Isma even een "boodschap" doen. Het is de taart voor Ben zijn verjaardag. Hij was gisteren dan wel jarig, maar vandaag eten wij samen voor het laatste met de andere groep. Het is dan wel zo leuk om dan met elkaar de taart aan te snijden. Ben zelf weet nog van niets. Het wachten op Isma duurt langer dan gepland. Laat hij nu net de jeep ergens neer hebben gezet waar dat niet mocht! Hij heeft een hoop moet praten, maar dat kan je wel aan hem overlaten, om zijn boete wat naar beneden te krijgen. Na een tijdje komt hij, met taart, terug en kunnen wij verder rijden. Het is nog ongeveer anderhalf uur rijden voor we op de plaats van bestemming zijn. Onderweg zien we een dode baviaan liggen. Niet leuk. Wat wel leuk is, om alles na 6 jaar weer terug te zien, ondanks dat je natuurlijk zo her en der wel wat vergeten bent. Tegen 17:30 uur komen we op de plaats aan waar we slapen. In het bos staat een aantal tented camps van Nature Lodge. Achter de slaapkamer is nog een compartiment waar zich een wastafel bevindt. Daarachter is het toilet en de douche. Voor de warme douche moet nog wel even een emmer warm water gehaald worden. Nadat we een biertje hebben gedronken kan een van ons zich lekker gaan douchen. Na plm. 15 minuten komt de jongen vragen of er nog meer warm water nodig is. Hierna gaat de ander onder de douche. Heerlijk. Het wel jammer dat het bewolkt is en het duurt dan ook niet lang of de eerst regendruppels vallen. Het lijkt ineens of het avond is, zo donker is het. We hebben natuurlijk liever mooi weer, maar het klinkt wel gezellig die regendruppels op het canvasdoek van de tent. Ook de andere groep is net aangekomen. Zij zijn net terug van een wandeling door het swamp/moeras. Het is leuk hen weer te terug te zien. We spreken af om in de bar wat met elkaar te drinken en vertellen we elkaar verhalen over wat we de afgelopen dagen gedaan en beleefd hebben. De restaurant/bar is op palen gebouwd en aan alle kanten (behalve de bovenkant) open. Beneden zijn zitjes met een bar. We worden geroepen voor het diner. Met kaarslicht genieten we van het eten. Na het eten worden de kaarsen gedoofd en onder gezang van Annette, Isma en de jongens van het camp komt de taart op tafel. Wat wil je nog meer! De taart is veel te veel voor ons. Wat over is wordt aan het personeel van het camp gegeven. Na van iedereen afscheid te hebben genomen zoeken we ons bed op. Het is lekker koel in de tent.

Geschreven door Ottengas.reizen