Weer redelijk vroeg op want we hebben een lange busrit voor de boeg. ’s-Ochtends moeten we al wat meenemen voor de lunch, want veel tijd om te lunchen hebben we niet. Echt jofel voel ik mij niet. Last van mijn darmen. Komt misschien wel van de curry van gisteravond. Tijdens de busrit moet dan ook een noodstop gemaakt worden. Onderweg naar Hoima opeens een heleboel getoeter. Een jeep voorop met mensen met geweren, vervolgens een jeep met mensen allemaal in capes, maskers op en geweren en hierna weer een jeep met mensen met “alleen” maar geweren. Ze blijven een hele tijd voor ons rijden. Een angstig gevoel en gezicht geeft dat. Navraag bij Miriam of Aminah leverde niet echt iets op. Wij denken dat het rebellen zijn. Zijn ze dat ook? Na verloop van tijd slaan ze allemaal een zijweg in en zijn we ze kwijt. Voelt toch wat prettiger. In Hoima wordt snel boodschappen gedaan in een supermarkt en kunnen wij toch ook nog wat voor de lunch kopen. De supermarkt staat naast een school dus binnen de kortste keren is Fred omringd door diverse kinderen. De juf doet wel een poging om de kinderen weer binnen het schoolterrein te krijgen, maar dit is eigenlijk onbegonnen werk. Witten zijn toch veel interessanter dan die hele school, want wanneer zie je nu een witte! Bianca heeft een aantal pennen meegenomen die de juf in alle dankbaarheid van haar aanneemt.
Na verloop van tijd moeten we afscheid van ze nemen want Miriam roept dat we verder moeten om een beetje op tijd in Fort Portal te zijn. Echt goed begrijpen doe ik het niet, maar we lunchen hier in een restaurant en dus niet onderweg. De wekker van Paul en Mariëlle heeft het begeven dus zal er een nieuwe aangeschaft moeten worden. Dit kan in dezelfde winkel waar Miriam en Aminah nog meer boodschappen moeten doen. Met mij gaat het nog niet echt beter. Ik ben dan ook blij als we om 17:00 uur op de camping aankomen. Snel tent opzetten (waarom nu net geen banda!), gelukkig hebben we ervaring met deze tenten, en dan lekker liggen. Ben en de anderen zijn wat gaan drinken en eten, maar Ingrid blijft liggen en voelt zich ziek!
Geschreven door Ottengas.reizen