Tegen 6:00 uur zijn we dan eindelijk in Singapore. Het langste deel van de vlucht, ruim 12 uur, hebben we achter de rug.
We moeten ons haasten om de aansluiting te krijgen naar Denpasar (Bali). Wanneer de aankomstgate verlaten staat een dame van Singapore Airlines ons al op te wachten met een bordje waarop staat naar welke gate wij moeten. Het blijkt alleen dat deze gate in een andere terminal is dan waar we zijn aangekomen. We moeten dan ook even op de bus wachten die ons naar de andere terminal gaat brengen. Het verloopt allemaal vrij soepel en voordat er wordt geboard zijn wij al bij de gate. Pffff.
Nu nog 2 1/2 uur te gaan voor de we dan eindelijk op Bali zijn. We zijn het knap zat.
Door de douane en ook het ophalen van onze bagage verloopt in Denpasar redelijk vlot. Iemand van de reisorganisatie staat ons op te wachten om ons naar het hotel Sari Beach in Legian te brengen. Dus niet! Een vriendelijke jongeman die vraagt of hij kan helpen, belt naar de organisatie die volgens ons, ons zou komen ophalen. Moeilijk, moeilijk, veel verkeer, etc. Maar........ iemand komt ons in ieder geval ophalen. Na een half uurtje is er inderdaad een meneer die wel duizend maal zijn excuses aanbiedt. Hij brengt ons naar de plek waar de taxichauffeur zo aan komt rijden, als de file tenminste een beetje is opgelost. Gelukkig duurt dat niet lang. Maar ja......dan naar het hotel.
Er blijken 2 hotels met dezelfde naam te zijn. Een in Kuta en een in Legian. We rijden dus eerst naar Kuta. Wat een drukte in het verkeer, dat allemaal door straatjes moet rijden wat eigenlijk eenrichtingsstraatjes hadden moeten zijn. Stoppen vragen waar het hotel ligt, weer verder rijden, stoppen vragen, etc. Maar tegen 12:00 uur zijn we dan eindelijk in het hotel. Het is een aardig, maar een wat verlopen hotel. Het heeft een mooie binnentuin en een zwembad. Een muur van het hotel en dan een pad scheidt het hotel van het strand.
Na het uitpakken gaat Ingrid even bij het zwembad liggen al moet ze niet proberen in slaap te vallen. Ze ligt niet goed en wel of een oude vrouw komt voor "massage??". De vrouw blijft aandringen, maar doet dat wel op een vriendelijke manier. Jullie begrijpen dus wel dat Ingrid een massage heeft gedaan. Voor 6 euro is zij helemaal ontstresst. Ook al is 6 euro best wel veel, maar Ingrid vond het weer heerlijk. Na de massage is het alweer tijd voor de lunch. Ben neemt de nasi goreng en Ingrid een soto (soep). Beide gerechten zijn heerlijk.
We kunnen nauwelijks onze ogen openhouden maar slapen willen niet. Als je dat doet dan wen je moeilijk aan het 6 uur tijdsverschil, dus gaan we maar door.

Net als in Sanur zie je ook hier veel vliegers in de lucht hangen. Zou dat typisch iets Balinees zijn? Op de andere Indonesische eilanden hebben we dat niet zo vaak gezien.
Op het strand bij Anna's Bar, ligt tegenover het hotel, gaan we van de zonsondergang genieten en van de paar surfers die nog het water in gaan. Er wappert een rode vlag als waarschuwing dat het verboden is om in zee te zwemmen. We kunnen ons er iets bij voorstellen. Wat een giga golven en wat leuk is het om die surfers te zien balanceren op die golven. Je wordt alleen wel gek van al die personen, ook de kinderen waarvan de moeders op een afstand zitten te kijken, willen wel iets aan je verkopen. Relaxed zitten is er niet echt bij op deze manier. Anna heeft een shoppie en samen met haar man Wayan deze "bar". Het zijn hooguit vier tafeltjes met wat stoeltje cq ligzakken, meer is het niet. Trouwens wel grappig dat de eerstgeborene op Bali altijd Wayan heet als het een jongen is en Ni Wayan voor een meisje. Het tweede kind heet Made, het derde Nyoman en het vierde Ketut. Een vijfde kind krijgt weer de naam Wayan, het zesde Made, etc. Zo kan je dus in een schoolklas veel kinderen met de zelfde voornaam hebben. Vandaar dat op scholen de kinderen met hun achternaam worden aangesproken. Grappig toch!
De zonsondergang is prachtig!
We gaan zeer vroeg eten, want we zijn echt bekaf. Ben neemt weer de nasi goreng, Ingrid de zoetzure kip. Wat ook weer lekker was. Een echt uitgebreide kaart hebben ze niet. Je kan er wel bijv. Schnitzel eten, maar omdat nu in Indonesië te eten vinden wij niet echt een succes.
Tijdens het eten kunnen we nauwelijks onze ogen open houden.
We vallen dan ook om plm 19:30 uur compleet uitgeput op bed. Overigens een heerlijk bed.

Geschreven door Ottengas.reizen