We staan weer om 07:00 uur op. Tijdens het ontbijt horen we van Annette dat er rellen in Kampala zijn. Aan de basis van de onlusten ligt een conflict tussen de Ugandese regering en koning Mutebi, de informele leider van het koninkrijk Buganda. Ze lagen overhoop over een bezoek dat Mutebi zaterdag wilde brengen aan de plaats Kayunga. Daar woedt een conflict over land tussen de Buganda en andere etnische groepen. De president Museveni heeft gezegd dat hij daar geen toestemming voor krijgt. Buganda is een van de vier oude koninkrijken op het grondgebied van Oeganda. Na de onafhankelijkheid van het land in 1962 moesten de vorsten hun macht grotendeels prijsgeven aan de centrale regering. De traditie en cultuur van de oude koninkrijken wordt nog altijd door veel mensen in stand gehouden. Een ingewikkeld gedoe, zeg ik maar. Omdat zowel Isma als Annette beiden in de omgeving van Kampala wonen en zij hier vrienden en bekenden hebben is het voor hen eigenlijk wel spannend. Na het ontbijt rijden we terug naar Fort Portal waar we in het Garden restaurant nog even een sanitaire stop doen en Annette wat boodschappen doet. Om de tijd wat te doden kopen we een krant om te lezen hoe het met de rellen staat. De meeste bloedige foto's staan er in. Hier schroomt men overigens ook niet om daders vol in gezicht en volledige naam in de krant te zetten. Hier geen balkje voor hun ogen of iets dergelijks. Als Annette haar inkopen heeft gedaan rijden we weer verder. Onderweg zien we nog een aantal kudde koeien en geiten die langs de weg gehoed worden. De koeien zijn Ankole runderen. Volgens deskundigen zal dit ras met hun enorme horens binnen 20 jaar verdwenen zijn.

In Kabale (de hoofdplaats van het district Kabale in het zuidwesten van Oeganda) gebruiken we de lunch. Via Hima, een stop bij de Equator en het plaatsje Kasese komen we al gamedrivend in het National Park Queen Elizabeth. In de middag komen we aan in het tented camp van Nature Lodge iets buiten het nationaal park. We zetten onze spullen weer in de tent en Ingrid gaat in de bar/eettent wat te drinken halen. We willen voor onze tent wat drinken om van het mooie uitzicht te genieten. In de verte zien we nijlpaarden in het water liggen en iets verder twee visarenden naar elkaar roepen. Het is hier prachtig en zo rustig. De tent staat op palen. In de tent zelf staan de bedden en is het toilet. Naast het bed ligt een lantaarn en een fluitje voor 's-avonds. Aan de achterkant van de "tent" is een deur die je via een trapje naar de twee koppige douche in de buiten lucht leidt. Hoe romantisch wil je het hebben. Met z'n tweeën onder een stralende sterren hemel douchen. Maar dat is pas voor vanavond. Het is behoorlijk warm. Tegen het eind van de middag gaan we weer met de jeep op pad om wild te zien. Het is een mooi landschap. We zien weer veel hertachtigen, buffels, wrattenzwijnen, maar waar we echt voor gaan "leeuwen" zien we helaas niet. In het park woont ook de lokale bevolking die hier vee houdt. Zoals te begrijpen hebben zij het niet zo op leeuwen. Omdat er niet op leeuwen gejaagd mag worden, maar zij toch hun vee willen behoeden voor deze dieren hebben ze het volgende uitgevonden. Ze vergiften een geit of iets dergelijks en laten deze vervolgens rondlopen in de hoop dat deze geit door een leeuw wordt aangevallen. Wanneer dit het geval is wordt ook de leeuw vergiftigd en is het probleem van deze lokale boeren opgelost. Op de terugweg horen we dat er een luipaard gesignaleerd is. Op een gegeven moment staat er langs de snelweg een tweetal busjes bij een boom. Ook Isma rijdt hiernaar toe. Hier zou het luidpaard gesignaleerd zijn. We blijven even staan wachten, maar op een gegeven moment draait Isma om en rijdt een stuk terug. En jawel in een boom iets verder weg ligt het luipaard. Hij/zij wordt in haar/zijn rust verstoord en verlaat de boom. Het is nog net niet te donker voor een foto. Hopelijk lukken de foto’s, maar in ieder geval hebben we hem toch maar mooi gezien. Op het moment dat de andere busjes komen is het luipaard helaas nergens meer te zien. Met een goed gevoel komen we weer in ons tented camp aan. We drinken nog wat voor we ons wat gaan opfrissen. Omdat het al wat donker begint te worden gaat er een begeleider met ons mee. Je weet maar nooit . Voor je het weet kan je over een nijlpaard struikelen. Bij de tent hangt een brandende olielamp. Als we weer terug willen naar de bar moeten we wachten tot een begeleider ons weer komt ophalen. Dit alles doet ons erg denken aan Rhino-camp in Zimbabwe (lees verslag Zambia-Zimbabwe 2007). Het wachten op de begeleider duurt wel erg lang dus gaan we op eigen gelegenheid, bewapend met de zaklantaarn die naast het bed lag en het fluitje. Voor de bar is een mooi vuurtje gestookt en staan er allemaal stoelen om heen. Voordat het eten wordt gereserveerd gaan we hier met elkaar nog even bijpraten. Het eten is in één woord heerlijk. Ook de bediening is helemaal geweldig. We hebben niets te klagen, en dat voor Nederlanders! Als we 's-avonds naar onze tent gebracht worden zien we iets verder op een nijlpaard lopen. We drinken op onze "veranda" nog een biertje en zien steeds meer nijlpaarden het land op komen. Als we in bed liggen horen we hen lopen en grazen. Ook horen we de disco van het dorp dat aan de andere kant van het water ligt. Dat is iets minder.

Geschreven door Ottengas.reizen