Vandaag relatief laat uit bed om 08:30 uur. Het is tenslotte zondag. Blijken er ineens 2 Nederlanders aan het ontbijt te zitten. Hebben we vannacht niet horen komen, terwijl we toch aan de achterkant van het huis slapen. Het is toch wat.

Na het ontbijt gaan we in een matatu op weg naar het busstation. Zoals blijkt is het busstation echt het punt waarvan je weer verder kunt. Hier even zoeken naar een matatu naar Entebbe. We hebben geluk, de bus is bijna vol en gaan dan ook snel rijden. We verwachten ook hier bij het busstation uit te kunnen stappen, blijkt er geen busstation te zijn. Dus rijden, rijden, rijden totdat de conducteur vraagt waar we eigenlijk naar willen. We willen dus naar de botanische tuin en de Zoo. Ooooooo. We rijden wat verder totdat we op een punt worden afgezet waar vandaan je een stukje moet lopen om bij de botanische tuin uit te komen. Aardig van de conducteur en chauffeur. Ze zullen wel denken, die stomme witte!

Het is nog even een stuk lopen voor we bij de tuin zijn. Onderweg worden we begeleid door een student die ons vraagt of we naar de botanische willen. Ja dat willen we. Voor hem blijkbaar een seintje om meteen als gids te dienen. Volgens zijn eigen zeggen is hij student. Binnenkort gaat hij de gorilla’s onderzoeken op gedrag?!? We hebben er wel niet omgevraagd, maar hij ging dus ook mee de tuin in. Hij vertelde veel over de planten en bomen in de tuin. In deze tuin is deels ook de eerste Tarzanfilm gefilmd. Toch wel leuk om er iets meer van te weten, anders loop je er maar een beetje doelloos rond. We hebben hier wel 1 ½ uur doorgebracht.

Hierna gaan we naar de dierentuin. Waar dat precies ligt weten we niet, dus maar weer even vragen. Een echtpaar is ook onderweg naar de dierentuin, dus we kunnen meelopen. Het is nog wel een aardige tippel. Eindelijk zijn we er. In verhouding met andere dingen die je koopt is de toegang best wel duur, 10.000 Oegandese shillingen. De dierentuin is mooi opgezet. Zoals ook bij ons bouwen ze zo natuurlijk mogelijke omgevingen voor de dieren. Je kunt hier zelfs neushoorns aaien. Op zich leuk maar ook wel triest omdat deze dieren niet meer in Oeganda in het wild voorkomen. Ze voelen trouwens heel hard en stug aan. En natuurlijk het nationaal dier de kroonkraanvogel. Nog even in het restaurant met uitzicht over het Lake Victoria geluncht. Dit was in verhouding met de toegangsprijs weer goedkoop.

Hierna maar weer naar Kampala, maar hoe komen we daar. Voor de dierentuin stond een busje. Wij gevraagd of hij ons naar Kampala kan brengen. Dit kan hij helaas niet, maar hij kan ons wel op een plek afzetten waar we wel weer een busje kunnen aanhouden. Nou, dan is al heel fijn. Want om nu weer helemaal terug te lopen waar we vanmorgen zijn afgezet, is toch nog wel een heel eind en ik heb het eigenlijk wel een beetje gehad. En ja hoor bij het punt waar hij ons afzet hebben wel al snel weer een matatu die ons naar Kampala brengt. Hij rijdt ons alleen naar het nieuwe busstation, terwijl wij naar het oude willen. Geen probleem, brengt hij ons toch even naar het oude. Echt, ze zijn zo hulpvaardig!

Het is zondag dus is er muziek in het Nile-hotel. Helaas blijkt de muziek pas om 18:00 uur te beginnen, terwijl het nu 16:00 uur is. Om 2 uur te wachten hebben we eigenlijk geen zin in. Dan gaan we maar naar huis. Onderweg nog even een stop gemaakt bij het Speke-hotel. Ik ben inmiddels wel een beetje gesloopt van al het lopen. Na een biertje weer naar het busstation en dan nu echt naar huis.

Thuis weer het inmiddels gebruikelijk ritueel. Eerst even wat drinken, daarna douchen en dan weer op naar het “Petit Restaurant”. Terwijl we wat aan het drinken zijn, maken we plannen voor morgen. Er zijn nog wat bezienswaardigheden buiten Kampala. Met het openbaar vervoer zal dit best wel moeilijk worden en ik wil morgen niet weer een hele dag lopen. Inmiddels heb ik aardig wat blaren op mijn voeten. We denken er dan ook aan om een taxi te regelen voor een paar uurtjes. Misschien kunnen we de taxi regelen die ons iedere avond weer van het restaurant naar huis brengt. De weg naar Kampala staat helemaal vast als we aan het eten zijn. De chaos is compleet. Iets verder is een soort van stadion. Hier blijken vanavond muzikanten op te treden. Vandaar de drukte.

Op het moment dat we naar huis willen is “onze” chauffeur (het toeval wil dat steeds dezelfde chauffeur ons naar huis heeft gebracht) niet te vinden. De taxi’s die normaal tegenover het restaurant staan zijn allemaal weg. We lopen dan maar een stukje verder misschien dat we daar wat vinden. In alle drukte voelt Ben ineens een hand op zijn arm. Het blijkt “onze” chauffeur te zijn die ons aan het zoeken was om ons naar huis te brengen.Onderweg naar huis hebben we met “Joseph” kunnen regelen dan hij ons morgen naar de bezienswaardigheden rijdt. Morgen om 09:00 uur staat hij voor de deur.

Geschreven door Ottengas.reizen