Bij aankomst in het hotel, Anda Bungalows, in Bira liet de airco wat te wensen over, maar gelukkig was de kamer nadat we ergens gegeten haddden, toch lekker koel geworden. We hebben dan ook redelijk geslapen.
Vandaag is het vertrek om 08:00 uur. We zijn snel klaar wat er is alleen een koude douche en daar zitten wij geen van beiden op te wachten.
Het ontbijt is goed; keuze uit Indisch of continentaal ontbijt.
Precies om 08:00 uur rijden we weg om naar Sengkang te gaan. Sengkang is een plaats aan het Tempemeer en het centrum van zijdeproductie- en weverijen.
Het is zonnig weer. Totnogtoe hebben we alleen in Noord-Sumatra wat regen gehad en zo moet het blijven, al zou het voor de landbouw en de smog op Sumatra, regen geen kwaad kunnen. Over het algemeen ziet het er allemaal droog en dor uit. We rijden wel door bamboebossen, langs palm- en bananenbomen. Het is een aaneenschakeling van huizen met af en toe ruimte voor wat landbouw. Waar het bosrijk is zie je meteen hout"fabriekjes". De huizen langs de kant van de weg zijn of van beton of van hout en met de fantastische kleuren beschilderd. De meeste houten huizen staan op palen. Soms denk je dat het huis op instorten staat zo scheef als het staat. In sommige van deze traditionele huizen zitten ramen van al dan niet donker glas, in anderen alleen maar een spleet wat als raam moet fungeren. De weg waar we op rijden is op sommige stukken bijzonder slecht, vele kuilen en erg smal, terwijl het wel de hoofdweg is. De ervaring heeft inmiddels geleerd dat de definitie van een hoofdweg hier anders is dan in Nederland. We rijden door authentieke dorpen en dan weer door wat modernere. We stoppen bij een suiker"fabriek" waar suiker van kokosnoten wordt gemaakt. Net als bij de andere suikers wordt het in grote schalen op vuren verdampt tot een pasta over blijft. Het nadeel van diverse eilanden bezoeken gedurende één reis is dat je veel hetzelfde te zien krijgt. Iedere chauffeur doet zijn best om het je naar de zin te maken, dus goed voor een vette fooi. We stoppen bij rijstvelden waar gedorst wordt. Dit wordt op sommige plaatsen niet meer handmatig, maar met een machine gedaan. Men moet nog wel de rijststengels in de machine doen, maar het is niet meer met de rijststengels slaan zodat de rijstkorrel er afgaat. Het valt ons op dat er veel vee in de velden staat. Ook paarden zie je hier veel. In Sinjai stoppen we even om wat te drinken. Naast de drankjes die we bestellen komen er ook 2 schaaltjes met lekkernijen op tafel. Een met cake en de ander met loco-loco? (in bananenbladderen verpakt gelei-achtig goedje met vruchten). Ingrid is niet gek op zoetigheid, maar vindt dit erg lekker. En dit alles onder het motto niet bestellen, maar wel betalen (althans wat je er van gegeten hebt) Of het nu zondag is of niet alles gaat gewoon door. Winkeltjes zijn open, bouwwerkzaamheden gaan door. Het valt op dat rond de huizen alles groen is, maar achter de huizen is het droog en dor. Zoals eerder geschreven met af en toe een sawa er tussen. Veel kinderen zie je vliegeren. We rijden nu in een gebied waar veel kruidnagelbomen staan. Langs de kant van de weg liggen de bloemen van deze boom te drogen tot de ons bekende kruidnagel. Je ruikt ze al van verre. Een heerlijke lucht. De kruidnagel wordt ook in sigarettten gebruikt, de bekende kretek-sigaretten. Iets verder rijdend komen we weer langs vele viskwekerijen. Bij een waterpomp, langs de kant van de weg, staan mannen zich te wassen. Nee niet naakt, want ze hebben hun onderbroek aan.
In Watampone gebruiken we de lunch nadat we eerst het huis van de Buginese koning van Bone hebben bezocht. Een traditioneel huis, maar het museum binnen stelt niets voor. Entree 0,60 euro voor 2 personen. Hierna rijden we naar het kleine Museum Lapawawoi waarin naast historische documenten ook de koningsinsignes van de Bonekoningen tentoon worden gesteld. Ook niet echt spectaculair. Voor het museum staan dames in traditionele kleding druk bezig te zijn met hun mobiel. Voor 6,00 euro hebben we hier heerlijk met z'n 2 geluncht.
We rijden verder naar Sengkang. Op een gegeven moment moeten we een brug over. De chauffeur zegt dat wij maar moeten uitstappen en dat hij eerst met de auto er overheen gaat. Wat een wankel gebeuren allemaal. We komen allemaal goed naar de overkant.
Anders dat de fruitkraampjes langs de kant van de weg zien we nu ook grafstenen en -zerken te koop. Ook zien we weer wat bruiloften, het is blijkbaar DE tijd hiervoor. Ondanks de vele wegwerkzaamheden zijn we tegen 15:00 uur in Sengkang. Het is een prima hotel, BBC Hotel, al is de kamer wat aan de kleine kant, maar warm water is wel. Eerst dus maar eens lekker douchen. Na het douchen gaan we op zoek naar iets koels te drinken. Zo eenvoudig is dat niet. Restaurant is dicht en de bar gaat om 16:00 uur open. We moeten nog een kwartiertje geduld hebben. Dan maar eerst met het verslag beginnen. We hebben tot 16:30 uuur de tijd want dan ligt een boot op ons te wachten om ons naar Danau Tempe te brengen. Dit is een 130 km2 grote maar zeer ondiep meer met drijvende dorpen. Het meer is bekend om zijn grote hoeveelheid vogelsoorten die er broeden.
Om 16:30 uur komt onze chauffeur ons ophalen. Het is even de weg oversteken om bij een gemotoriseerde kano te komen. Het is een leuk boottochtje, waarbij de boot zich een weg door de waterhyacinten moet banen. We varen eerst op een rvier die in het meer uitmond. Aan de kant zie je mensen o.a. zich wassen, met vis bezig zijn. Even later komen we op het meer en zien de dorpen drijven. We leggen bij een van deze huizen aan, want het is de bedoeling dat hier gewacht wordt tot de zon bijna ondergaat met thee/koffie en verse pisang goreng. Naast ons zijn er nog twee Franse stellen die hier de zonsondergang komen bekijken. Aan de ene kant van de ruimte de schippers (je merkt dat ze het over ons hebben) en aan de andere kant wij. Er heerst in 1e instantie een ongemakkelijke stilte, maar die wordt toch redelijk snel doorbroken en komt er een gezellig gesprek opgang. De zon verdwijnt achter de bergen wat een mooi gezicht is.
Hierna varen we weer terug. Al varende springen diverse vissen de boot in, oeps! Toen dit voorbij was vlogen de vleermuizen om je oren. Al met al zijn we weer heelhuids aan wal gekomen. We zitten nu aan een biertje onder het geluid van de moskee die iets verderop ligt. Om 19:30 hebben we met Tadius afgesproken om te gaan eten. De rest horen jullie morgen wel weer.

Geschreven door Ottengas.reizen