We hebben niet echt lekker geslapen. De slaapplaats van de huishond was voor onze deur. Iedere keer als hij ’s-nachts wat hoorde was het dus blaffen geblazen. In de verte hoorde je ook een meute honden die voortdurend aan het janken waren. Toch niet zo een lieve hond, of juist wel? Het bed was lekker en het was in de kamer ook lekker koel. Daar lag het dus niet aan. Aan het ontbijt zitten we niet met zijn tweeën aan tafel, maar bij binnenkomst zit een gezin (Afrikaanse moeder met donker kindje en waarschijnlijk Belgische vader) aan tafel. Ben wordt door de kleine meteen begroet als “Opa!”. Heel fijn als je net je 60ste verjaardag hebt gevierd! De grote tafel is met van alles en nog wat voor het ontbijt uitgestald. Er is zelf kaas. Uiteraard zijn er ook weer de diverse soorten eieren die je kunt bestellen. Na het ontbijt betalen we onze drankjes en het diner van gisteravond en de drie engeltjes van bananenbladeren en is het wachten op Richard. Niet veel later horen we zijn auto aankomen. We pakken onze spullen en vertrekken naar Queen Elisabeth NP. Onder weg rijden we door Hima waar één van de twee grote cementfabrieken van het land staat. Op het land zien we mannen in fel geel gekleurde overalls het land bewerken. Dit blijken gevangenen te zijn. Ze krijgen niet betaald voor het werk wat ze doen. Toch wel wat anders dan de Nederlandse gevangenen. Richard is verbaasd als hij hoort hoe in Nederland met de gevangenen wordt om gegaan. Het is een leuke weg die wij rijden. Er is weer van alles te zien. Een markt en het klinkt wat raar misschien, maar we zien een boda boda (brommertjes) met vier personen erop. Maximaal toegestaan zijn drie personen. Moeten wij eens proberen om met zijn drieën op een brommer te zitten. Een personenauto die zo vol geladen is met personen maar ook met matoke (bananen om te stomen) dat de bumper niet net de grond raakt. In Kasese gaan we weer tanken. Als er diesel is, moet je daar meteen gebruik van maken omdat deze moeilijk verkrijgbaar is. Kasese ligt in de omgeving van de kopermijnen van Kilembe, in westen van Oeganda en ten noorden Lake George. Wel weer een leuk plekje bij het benzinestation om wat foto’s te maken van het reilen en zeilen in een dergelijk dorp. Als we weer verder op weg zijn rijden we langs het Lake George en niet veel later steken we de evenaar over. Na enige tijd rijden we in het Queen Elisabeth NP binnen. Het blijft vreemd; een snelweg door een natuurpark. We steken de brug over tussen Lake George en Lake Edward. Dit smalle stukje heet Kazinga Channel. Iets verder slaan we de weg naar rechts in om naar Queen Elisabeth Bush Lodge te gaan. We worden door George, de manager, verwelkomd. Dezelfde George als drie jaar geleden. Even enthousiast komt hij ons verwelkomen. Ann, een Keniaanse, is nu de assistent manager. Zij heeft de plaats van Bonnie ingenomen, die nu in Fort Murchison werkt. Een toffe meid die iets weg heeft van Whoopie Goldberg. Het lijkt alsof we niet weg geweest zijn. Ook onze tent, Leopard, volgens het naambordje Leopal, is dezelfde die we drie jaar geleden toegewezen hebben gekregen. Drie jaar geleden toen alles nog splinter nieuw was. Nu vallen je toch wat zaken op die niet helemaal oké meer zijn. Van George begrijpen we dat er iedere keer een tent niet beschikbaar is, en dat deze dan wordt opgeknapt. Onze tent heeft deze opknapbeurt nog niet gehad. Voordat we gaan lunchen, verzamelen we eerst de kleding die gewassen moet worden. Het is een hele stapel geworden en omdat we hier 3 nachten blijven is er genoeg tijd voor het drogen. Als we de was hebben afgegeven kan we van onze lunch, bestaande uit lekkere kaas sandwiches, genieten. De keuken is zo te proeven niet veranderd. We horen dat deze kok de broer is van de kok in Fort Murchinson. Beiden konden goed koken, maar gelukkig wel verschillend. Om 16:00 uur is een gamedrive afgesproken. Halverwege de middag begint het weer om te slaan van regen naar onweer. Met geweldige klappen en bliksemschichten gaat dit gepaard. Als het tijd is voor de gamedrive is het zacht aan het regenen. Jammer. We rijden de weg van de lodge nog niet uit of we zien een Nederlandse truck/camper rijden met motor en fiets achterop. “Mooie wagen”, zeggen we tegen hen. Bij terugkomst blijkt deze wagen op de campsite te staan. De mensen (man, vrouw en zoon) zijn sinds 4 maanden onderweg. Het is de bedoeling dat ze een jaar lang door Afrika reizen. Het was hun bedoeling om met de auto van Nederland naar Zuid-Afrika te rijden. In Mali is het echter te gevaarlijk, waardoor ze min of meer gedwongen waren om hun auto naar Zuid-Afrika te laten verschepen. Het is echt een mooie auto. Ze hebben zelfs een wasmachine aan boord. Naast de gebruikelijke hertachtigen, buffels, zien we 10 leeuwen. Je moet echt goed kijken omdat je in eerste instantie denkt dat het hoopjes zand zijn. De 10 leeuwen bestaan o.a. jonkies, mannen en vrouwen. Ondanks de regen hebben we hier zeker een half uur naar staan kijken. We zijn niet meer de enigen, meerdere jeepjes zijn er bij komen staan. Maakt het altijd weer iets minder bijzonder. Iets verder zien we wrattenzwijnen, kroonkraakvogels, een mangoeste en niet te vergeten de inmiddels alom bekende waterbokken. Tegen 19:00 uur zijn we weer terug in de lodge.

Geschreven door Ottengas.reizen