Om 07:00 uur staan we op voor het ontbijt wat we nog met elkaar gebruiken. Daarna zwaaien we, nu echt voor de laatste keer, de anderen uit. Wij gaan ons prepareren voor de wandeling in Bigodi Wetland Sanctuary. Het moeras wordt geleid door Kibale’s Landelijke Vereniging voor Milieu en Ontwikkeling (KAFRED). Dit kleine gebied beschermt het Magombe moeras en is een goed voorbeeld van een combinatie tussen natuurbeheer en toerisme, met een direct voordeel voor natuur en mens. Dit moeras is naast diverse vogels ook het leefgebied van vlinders, sitatunga antilopen, serval katten, mangoesten en diverse primaten. Het is een prachtige wandeling. We lopen langs koffiestruiken, cacaobonen, landbouwveldjes. Ergens aan een riviertje is een man bananenbier aan het produceren. Helaas mogen we van hem geen foto van maken. Hoog in de bomen zitten een aantal Colobus-aapjes. Ook zien we o.a. red-tailed monkey’s, red colobus en mangaby’s. Zo her en der moeten we over glibberige boomstronken of vlonders onze weg voortzetten. Aangezien het evenwicht van Ingrid niet altijd even optimaal is, vindt ze dit soort paden niet een zodanig geslaagd plan. Annette en Ingrid proberen bij elkaar steun te vinden als ze over dit soort paden lopen. Vanuit een hoog platform hebben we een mooi uitzicht over het moeras. Tegen de middag komen we weer terug bij het startpunt van de wandeling. Bij het winkeltje drinken we en colaatje en het eerste souvenir wordt aangeschaft. Een van riet gevlochten mand (nu in gebruik als fruitschaal). Na ons drankje brengt Isma ons weer terug naar het camp. Voor je het weet is het weer lunchtijd en zitten we alweer aan een maaltijd wat eigenlijk veel te veel is. Soep en een groot bord spaghetti. Gelukkig hebben we vanmiddag de chimp-walk en kunnen al deze calorieën er weer afgelopen worden. Isma en Annette brengen ons naar het punt waar we ons voor de Chimp-walk in het Kibale Forest moeten aanmelden. Het Kibale regenwoud bevat de hoogste concentratie van primaten in de wereld, waaronder ongeveer 500 chimpansees. Dit park is vol met meren, moerassen en graslanden en de hellingen bevatten een aantal verschillende soorten bossen (laagland tropisch regenwoud, loofbos en mopane bossen), ideaal voor haar boombewoners. We zijn met zijn vieren en dan natuurlijk nog de gids die met ons mee gaat. We moeten eerst een stukje rijden voor we aan de wandeling kunnen beginnen. Als we eenmaal op de weg in het bos rijden ziet Isma in een glimp een chimpansee. Tuurlijk Isma!?!?! Ook de gids is verbaasd om nu al een chimp te zien. De afgelopen dagen heeft men lang moeten lopen om deze dieren te kunnen bewonderen. Zullen we dan nu meer geluk hebben dan in Budongo Forest? Dwars door het oerwoud gaan we op zoek. We horen ze wel maar zien ze nog niet goed. Op een gegeven lopen ze langs ons heen en gaan wij er achteraan. De andere gidsen worden door ons gids gewaarschuwd dat we ze gezien hebben. Helaas worden we, voor we het weten, omringd door plm. 20 andere bezoekers. Jammer, sta je er net lekker met zijn vijven wordt je omringd door tig andere Nederlanders. De andere bezoekers hebben geen zin om langer te wachten en trekken verder. Dan komen we bij een groep chimps die in de bomen zit. Het duurt niet lang voor de 1e chimpansee naar beneden komt, snel gevolgd door de anderen. Het is een prachtig gezicht als je ze zo voorbij ziet lopen. En wat een kabaal kunnen ze maken. Omdat wij degene zijn die ze "ontdekt" hebben mogen wij steeds vooraan komen staan om foto's te maken. Dit blijkt een onderlinge regel tussen de gidsen te zijn. Vinden wij natuurlijk helemaal niet erg. We volgen ze op de voet, dwars door het bos. Op een gegeven moment staan we zelfs tussen de groep. Het is echt ongelooflijk dat ze zich niets van ons aantrekken. We kunnen er geen genoeg van krijgen. Toch wordt het tijd dat we teruggaan. Het weer begint er wat dreigend uit te zien en we moeten nog een aardig stuk teruglopen. Op de plek waar de gids met Isma heeft afgesproken om ons weer op te halen staat niemand. We beginnen maar alvast te lopen, want wachten heeft ook zo weinig zin. Na een half uur gelopen te hebben, nog steeds geen Isma. Zou hij verdwaald zijn of was het verkeerd begrepen? De gids baalt hier behoorlijk van en wij lopen stug door. Inmiddels zijn we bij de hoofdweg aangeland. Bij het kruispunt staan een aantal jochies met een radiootje wat verveeld te kijken. Als een van ons een foto maakt en de foto's aan een van de jochies laat zien klaren de gezichten op en nemen ze meteen een stoere houding aan. Kijk mij hier even lekker staan met mijn makkers en radio. Als we net een paar meter op de hoofdweg lopen komt Isma aanrijden. Het bleek dat ze een andere weg hadden afgesproken. Maakt niet uit; de spaghetti van vanmiddag zal er nu wel af gelopen zijn.Bij de bar halen we ons wel verdiende biertje en drinken dat voor de tent op. In de tussentijd wordt het warm water gebracht. Wat wil je nog meer. Helemaal super! Afgesproken is dat we tegen 19:00 uur gaan eten, dus tegen deze tijd gaan we richting restaurant waar we eerst nog even wat gaan drinken. Daarna gaan we naar boven voor ons diner. Het is vreemd om ineens met z'n vijven (Annette eet met ons mee) aan tafel te zitten. Het eten smaakt er echter niet minder om.

https://youtu.be/yPPPsVZIWx8

Geschreven door Ottengas.reizen