Voor het laatste de tentjes afbreken. Het geeft een goed gevoel te weten dat je de komende nacht weer lekker in een bed slaapt nadat je eerst heerlijk uitgebreid gedoucht hebt. Ben en ik kijken nog wat wij uit onze bagage kunnen laten. Er worden nog wat T-shirtjes aan Captain en Dandy gegeven. Ook hiermee zijn ze blij. Na het ontbijt wordt even bekeken hoe de verdeling van de jeeps nu moet zijn. De jeep van Toff kan niet te zwaar beladen worden vanwege de defect veer. De achterbank, boven de defecte veer, blijft dan ook redelijk leeg. Het wordt dus even schuiven met elkaar. Als dat eenmaal geregeld is gaan we weg. Een raar idee dat je weet dat de reis eigenlijk ten einde is. Je hebt nog wel een dagje Livingstone, maar dat is het eigenlijk niet! Al rijdend probeert Toff nog steeds sporen van het luipaard en leeuwen te ontdekken. De sporen zijn er wel, alleen de dieren zelf niet. Afgesproken is dat Toff en Kiddy ons in Kasane bij een lodge achterlaten. Wij kunnen dan even lekker bijkomen bij het zwembad en zij kunnen hun spullen opruimen. Kasane is namelijk de thuisbasis van Toff en Kiddy. Als zij de spullen (keuken, tenten, matrasjes, etc.) hebben opgeruimd kunnen we met één jeep naar Livingstone. Het is nog wel even rijden naar de lodge. Onderweg komen we nog een jeep met Japanners tegen. Compleet voorzien van mondkapjes en witte handschoenen. Al dat stof ook! Het is een feest om bij de lodge aan te komen. De lodge ziet er redelijk chic uit en daar komen wij dan aan met onze stoffige kleren. Dan heb ik het nog niet eens over de zwarte voeten. Liesbeth, Willeke, Frank, Ben en ik gaan eerst naar het winkeltje om een leuke kaart voor Toff en Kiddy te kopen. Met elkaar willen we hen een fooi geven. Het is dan leuker om dit in een enveloppe te doen dan zo het geld te geven. Hierna zoeken we een lekker plekje in de schaduw. Na een heerlijk kopje koffie nemen Willeke en Ingrid een duik in het zwembad. Willeke probeert eerst nog haar voeten in de wasbak van het toilet schoon te maken. Het is steeds even schrikken als er mensen aan komen. Ingrid durft niet zo goed, dus gaat zij snel met zwarte voeten het zwembad in. Het water is in eerste instantie wat koud. Je lichaam is natuurlijk zo warm, dat het water al snel koud lijkt. Eenmaal door is het heerlijk. Heerlijk om mijn haren in het water wat uit te spoelen. Een aantal van ons zit aan de kant met de voeten in het water de teennagels enigszins schoon te krijgen. Na even gezwommen te hebben ga ik eruit. In de zon, onder het genot van een St. Louis (biertje), warm ik mij weer. We komen weer helemaal bij. Bij elkaar zitten we hier denk ik plm. 2 uurtjes als Toff Liesbeth belt met de mededeling dat ze er aan komen. Niet lang daarna komen ze inderdaad. Met elkaar in één jeep (wat best gaat) gaan we weer naar de pont in Kazungula. Zoals we dat aan de andere kant hebben gezien, zo is ook hier een file van wachtende vrachtwagens. Toff rijdt helemaal door tot voor de pont. Allerlei mannetjes willen Toff wel tegen betaling helpen om zo snel mogelijk Zambia in te komen. Het is meer dan duidelijk dat Toff hier geen zin in heeft, wat ik mij ook helemaal kan voorstellen! De eerste pont is vol maar de pont hierna mogen we oprijden. Het gaat allemaal redelijk snel. Ook bij de grens gaat het snel. Als we bij de grens wegrijden komt Toff er na een paar honderd meter achter dat hij nog niet zijn paspoort heeft laten stempelen bij binnenkomst van Zambia. We rijden dan dus weer snel terug en Toff sprint naar de grenspost voor zijn stempeltje. Niet lang daarna rijden we dan echt Zambia weer in. Het is overigens ook weer lekker om op gewoon asfalt en weer een beetje in de bewoonde wereld te rijden in plaats van de zandwegen. Tegen de middag komen we bij The Bushfront aan. De huisjes worden weer verdeeld waarna we de bagage erin zetten. We hebben redelijk trek, dus eerst even lunchen. Ben neemt een hamburger en ik een salade met….. een biertje. Lekker, lekker. Toff stelt voor om vanavond met elkaar bij The Waterfront te gaan eten. Iedereen stemt hiermee in. Afgesproken wordt dat wij om plm. 18:45 daar naar toe vertrekken. Tot die tijd kan een ieder doen waar hij/zij zin in heeft. Het is nog te warm om te douchen, dus Liesbeth, Frank, Willeke, Ben en ik blijven en beetje bij het zwembad praten en de reis door te nemen. Als het enigszins is afgekoeld en het bijna tijd is om te vertrekken gaan Ben en ik ons uitgebreid douchen. Wat een genot! Zeker als je weet dat je in een soort grot onder een waterval staat. Op tijd zijn we klaar om naar de The Waterfront te gaan. Het is er ontzettend druk. Als je zolang in de bush bent geweest, is het mij te druk. Een buffet staat klaar en wordt er nog geproost op de verjaardagen van Toff, Kees en Frank. Nadat we gegeten hebben bedankt Liesbeth Toff en Kiddy voor hun gezelschap, kennis en kunde, zorg en humor. Aan dat laatste hebben beiden zeker geen gebrek. Tijdens een gesprekje dat Ben met Toff heeft krijgt Toff dan eindelijk de Heineken-cap die Ben bij zich heeft. Min of meer zat Toff hier al naar te gluren. Om Kiddy niet zonder lege handen weg te laten gaan krijgt zij de kaart met het door ons (Liesbeth, Frank, Willeke, Ben en ik) ingezameld geld. Als een aantal mensen aangeven weg te willen gaan we terug naar The Bushfront. Helaas is hier alles gesloten. Wij hadden nog wel even met een groepje mensen het geheel willen afsluiten. Het wordt dus redelijk vroeg naar bed. Ben steekt voor we gaan slapen nog de anti-muggen-spiraal aan, doen de klamboes dicht en gaan slapen.

Geschreven door Ottengas.reizen