Wat een deprimerend hotel is het Grand Mutiara waar we vannacht hebben geslapen. Een gigantisch stil, kil, zakelijk hotel. De ontbijtzaal goed voor zo'n honderd man waar nu maar hooguit 20 mensen zitten te ontbijten. Qua personeel zou iedere bezoeker een eigen ober kunnen hebben. Het ontbijt was niet denderend. Dit keer namen we allebei het continental breakfast. Maakt niet uit, het was maar voor 1 nacht.
Na het ontbijt gaan we de bergen in richting de vulkaan Sinabung. De vulkaan die kortgeleden nog tot uitbarsting is gekomen. Het is hier erg koel en de omgeving is prachtig groen. Er is veel landbouw, wortelen, bloemkool, etc worden er verbouwd. Niet alleen voor Indonesië bestemd, maar ook voor o.a. Maleisie. Iets verder zien we de vulkaan Sibatak roken. Deze vulkaan wordt voor electriciteit gebruikt. Verder bezoeken we nog de fruitmarkt van Brastagi. We zijn aan de vroege kant (09:00 uur) waardoor nog niet alle marktkramen open zijn. We krijgen van alles en nog wat te proeven o.a. snakefruit (de schil van deze vrucht ziet er uit als de huid van een slang, vandaar de naam). Deze vrucht zou goed zijn wannneer je problemen hebt om naar het toilet te gaan. We proeven nog Mangostine en Passiefruit. Deze laatste vrucht is ook in Nederland te koop. Als laatste bezoeken we een oud koloniaals hotel, Bukit Kubu, waar veel Nederlanders toentertijd de weekenden of vakanties doorbrachten. De ouders van Ingrid brachten ook wel eens de weekenden in Brastagi door, misschien wel in dit hotel. Het is een prachtig gelegen hotel en heeft van binnen nog het koloniale interieur. Helaas is alles in verval geraakt. Sayang!
De dag begon zonnig maar is nu weer bewolkt en klam, maar de temperatuur is lekker.
Onderweg zien we weinig rijstvelden. Hoe anders is dat op Java. Hier zie je meer landbouw (koffie-, cacaobonen, etc.). Er staan ook veel fruitkraampjes langs de kant van de weg. We stoppen bij een traditioneel dorpje met clanhuizen. In een dergelijk huis wonen bijv. 8 families in 1 ruimte. Geen enkele privacy is er. Onbegrijpelijk. We kunnen hier vrij rond lopen en foto's maken. Wanneer we een huis van binnen hebben bekeken wordt er wel vriendelijk doch dringend verzocht een donatie te geven. Tja, wat moet je dan? Voor het huis zijn dames koffiebonen aan het uitspreiden zodat deze in de zon gedroogd kunnen worden. Er lopen ontzettend veel schurfterige honden rond wat ook maar door blijft fokken. In de plaatselijke kroeg drinken we nog een glas thee. Het is leuk om te zien hoe alles in een dergelijk dorp reilt en zeilt. We rijden in de omgeving waar de Batak-bevolking leeft. Dit is een christelijke bevolking dus veel, heel veel katholieke kerken. Anders dan in de andere delen van Sumatra waar de kerken door moskeeen zijn vervangen.
Onderweg zie je trouwens veel van dezelfde soort honden. Zo'n hond kan toch wel ver lopen.
De waterval van Si Piso-Piso stelt niet zoveel voor. Vanaf deze plek kan je ook het Toba-meer zien liggen, als het tenminste niet bewolkt is.
In Lingga bezoeken we het zonder spijkers gebouwd Koningshuis van de Batakclan. De koning had het goed voor elkaar. Degene die rijst aan het stampen waren, waren ongetrouwde dames uit de nabijgelegen dorpen. Wanneer hij een aantrekkelijk meisje zag was deze de zijne. Door een kijkgaatje tussen zijn ruimte en die van zijn vrouwen kon hij aangeven wie van de vrouwen hij vannacht bij zich wilde hebben. Hij vond het bijzonder hinderlijk dat wanneer hij een van zijn vrouwen had uitgekozen om de nacht met hem door te brengen, deze menstrueerde. Dus menstruerende dames werden apart gelegd.
Na dit bezoek gaan we naar de ferry, maar onderweg nog eerst even lunchen. Dit keer is het Daging Smur met nasi puthi (witte rijst). Heerlijk gekruid! Op tafel wordt een schaaltje met allerlei specerijen gezet.
We rijden verder en zijn precies op tijd voor de ferry. De ferry komt er al aan en gaat ook direct weer terug omdat aan de overkant veel auto's staan. Wat een mazzel. Anders hadden we nog zeker een tijd moeten wachten. Het is ongeveer een half uurtje varen naar het eiland Samosir. Vanaf de aanlegplaats tot aan het hotel, Tabo Cottages, is het nog eens ongeveer 30 minuten rijden. Tegen 4 uur zijn we bij het hotel. Een leuk hotel wat aan het Tobameer is gelegen. Leuk restaurant, zwembad. Kortom: het lijkt ons, voor de komende 2 nachten, goed toeven.
De menukaart ziet er goed uit, dus vanavond zullen we waarschijnlijk in het hotel eten. Het hotel bestaat eigenlijk uit kleine gebouwtjes, wat het niet zo massaal maakt.
Zo lekker als de gerechten op de menukaart stonden beschreven zo erg viel het eigenlijk tegen. De curry was minder pittig/kruidig dan gedacht en ook aan de nasi zat niet veel smaak. Het lijkt erop dat het eten op Java smaakvoller is dan op Sumatra of we moeten het nog tegen komen.

Geschreven door Ottengas.reizen