2-12-2022
Gisteravond tijdens het tandenpoetsen in de verte leeuwen gehoord. In de nacht en vanochtend niets meer gehoord.
Vandaag is een reisdag naar Murchison Fall NP. We vernachten in Fort Murchison. Een fantastische plek aan Lake Albert waar de Nijl in stroomt.
Het zal een lange rit worden. Om 06:45 uur is dan ook het tijdstip waarop wij die kant op gaan rijden. Robert van Savannah Lodge heeft verlof en vraagt of hij met ons mee mag rijden tot Gulu. Vanaf daar zal hij de bus naar Kampala nemen en nog vele andere vervoersmiddelen voordat hij thuis is.
Door het park rijden we naar een andere uitgang. Zouden we de leeuwen nog zien? Helaas. De nodige buffels, wrattenzwijnen en hartebeesten zien we, maar die hebben we wel genoeg gezien.
We rijden het park het uit wat eigenlijk geen verschil maakt. Heel af en toe zien je dezelfde dieren, zijn de wegen en de omgeving hetzelfde. Langzaam komen we weer in de bewoonde wereld, met af en toe een zonnebloem veldje of mais.
Alle dorpjes beginnen op elkaar te lijken. Loslopende koeien, geiten of honden, kraampjes waarin het eea aan waar staat en zooi. Heel veel zooi, plastic, flesjes, etc. Af en toe zie je een zonnepaneel voor een winkel of woning liggen. Een van de bewoners houdt kalkoenen. Zouden deze dieren weten dat het binnenkort kerstmis is?
Het landschap is bergachtig en het is best fris. Wat wil je als je op 1500m rijdt. Her en der zijn katoenveldjes, rijp voor de pluk. Het gebied waarin we rijden is van de Atjoli-stam. De Karamajong hebben we dus verlaten.
Inmiddels zijn we aardig gedaald (980m) wat ook aan de temperatuur te merken is. Pffffff. Sommige kleine kindertjes op de rug van moeder worden gedragen, dragen een uitgeholde kallebas op hun hoofd tegen de zon.
Je ziet wel van alles zo op de weg. Een brommer met 3,4 of zelfs personen of 2 personen en een geit in het midden. Het kan allemaal.
Bij Kitgum gaat de zandweg over in asfalt, wat een verademing. Het is dan nog 87 km naar Gulu waar we de lunch gebruiken in African Roots, een filiaal van African Roots in Entebbe waar een vriendin van ons gewerkt heeft. Richard heeft vooraf de lunch doorgegeven zodat deze goed als klaar is wanneer we aankomen. Het schijnt normaal gesproken nogal lang te duren. Wij gaan alvast naar binnen en in de tussentijd zet Richard onze lifter bij de bushalte af en gaat gelijk tanken zodat we weer 2 volle tanks benzine hebben. Je wilt toch niet in de middle of nowhere zonder benzine komen staan.
Gulu is een grote en redelijk schone stad. Er is een universiteit en……een gevangenis.
Helaas wordt de goede asfaltweg steeds slechter. Is het een weg met gaten en wat asfalt of asfalt met redelijke gaten? Maakt niet uit we zigzaggen over de weg, de kuilen ontwijkend.
Het is inderdaad een lange rit. Ondanks dat wijzelf niet rijden is het behoorlijk vermoeiend.
Van een bosrijke omgeving waar we over bruggen rijden, waaronder zelfs water stroomt, gaat het landschap op in savanne.
Rond 15:00 uur zijn we op de plaats van bestemming. Wat zijn er in de omgeving veel lodges gebouwd. Niet normaal.
Het cijferslot van Ben zijn koffer heeft het gisteravond begeven. De koffer ging niet meer open. Hier werd dat gauw opgelost. Tangetje en knip, slot eraf.
Nadat we koffers in onze kamer hebben gezet, is badkleding aan en een duik in het zwembad nemen. Het is 32gr.
Straks lekker buiten eten. Hopen alleen niet dat we door de muskieten worden opgegeten. Ze hebben overal wel van die spiralen staan die de muskieten moeten verjagen, maar of dat helpt. Overigens van de spiralen die in Nederland al jaren verboden zijn.
Morgen om 07:00 uur vertrek voor een ochtend gamedrive, daarna lunchen in Red Chili Camp. Op deze campsite hebben we in voorgaande jaren meerdere keren overnacht en geluncht. Een leuke plek. Hierna een boottocht naar de waterval. Een vol dagje.
Trouwens wel moeilijk om foto's vanuit een rijdende auto te maken.

Geschreven door Ottengas.reizen