Alweer de laatste dag in Kidepo NP. Wat gaat de tijd snel. Zoals gisteren geschreven vanochtend weer een wandeling op het programma.
Vanochtend geen dierengeluiden rondom onze tent en ook de hyena hebben we niet gehoord. Ach je kunt niet alles hebben.
Onderweg naar de plek waar we Simon, de ranger, ophalen zien we een geweldige kudde olifanten. Echt van klein tot groot. Fantastisch! Waar we gisteren de dag mee geëindigd zijn, zijn we nu de begonnen. We blijven een tijdje staan kijken hoe ze de weg over steken en langzaam weer in de bosjes verdwijnen. Iets verder zien we een kudde buffels van hier tot Tokio. Ook hier lopen kleintjes tussen. Het zijn aparte dieren. Eerst rennen ze bij je vandaan om zich vervolgens om te draaien en dan eindeloos naar te kijken. Al verder rijdend zien we weinig. Af en toe vogels, waarvan we de namen moeilijk kunnen onthouden. Wanneer wij bij de rangerpost aankomen staan Simon ons al op te wachten. Hij wijst Richard de weg naar de plek waar we uit kunnen stappen om onze wandeling te beginnen. We rijden door niemandsland waar alleen hoog gras te zien in. Op een plek langs dat hoge gras stappen we uit en beginnen door het hoge gras te banjeren. Er is echt niets te zien. Af en toe een termietenheuvel. Trouwens nooit geweten dat er verschillende soorten termieten zijn. Het maakt niet uit wel soort het ook is, er is altijd een koningin met soldaten en werkers. De termietenheuvel wordt trouwens ook gebruikt door dieren om zich lekker tegen aan te schurken. Het levert een glimmende top van een termietenheuvel op. Net als gisteren is het weer uitzoeken welke uitwerpselen bij welk dier horen. Nu is dat in deze omgeving niet zo moeilijk, buffel, zebra, hartebeest, waterbok. Soms zit er een uitwerpsel van een haas bij.
Na 2 uur gelopen te hebben waarbij we in de verte de eerdergenoemde dieren hebben gezien komen we weer bij de rangerpost terug. Al met al viel de wandeling wat tegen. Misschien omdat er weinig te zien was of omdat Simon weinig nieuws vertelde als hij al iets vertelde.
Op weg naar de lodge komen we weer olifanten tegen en de groep waterbokken die ’s-nachts rond de lodge verblijven.
Vanmiddag om 16:00 uur de laatste gamedrive in dit park. De planning is om alternatieve wegen te gaan in de hoop op??????? Tja, waarop. We zullen het zien.
Richard neemt een geheel andere route dan anders. Blijkbaar is hij op zoek, naar waar zegt hij echter niet. Wij denken echter leeuwen. Steeds wordt weer gestopt en door de verrekijker gekeken. Wederom zien we honderden buffels in alle maten. Sommige zijn zwart en anderen bruin. Richard vertelde dat de bruine buffels oorspronkelijk in het bos leven, maar zo langzamerhand de savanne hebben opgezocht. Vandaar dat je nu zwarte en bruine ziet. Bij een dam, waar een klein beetje water in staat, ziet Ingrid een heel klein krokodilletje. Iets verder een kudde olifanten die de takken van een boom aan het strippen zijn.
Dezelfde rijden we terug nog steeds in de hoop de leeuwen te zien. Een eind verder zien we tegen een heuvelrug 2 jeepjes staan. Zouden daar dan de leeuwen zijn. Richard belt met deze en gene hoe daar te komen, want een officiële weg is er niet. Het blijkt dat de inzittenden van een van de jeepjes de UWA (Uganda Wildlife Autority) geld heeft gegeven om dwars door het veld te mogen rijden om deze leeuwen te zien. Belachelijk! Wij doen dat dus niet.
Wij reden nogmaals richting de dam in de hoop of er misschien nog andere leeuwen zijn. Helaas. Nog steeds de hoop buffels. Wel een prachtige zonsondergang als slot van de dag.
Morgen om 07:00 rijden we naar Murchison Falls.

Geschreven door Ottengas.reizen