We hebben om afgesproken om 08:00 uur te vertrekken en te ontbijten om 07:15 uur. Helaas hebben we koud moeten douchen. De instructie die de receptioniste gaf, warm water kraan heel lang openzetten en wanneer het emmertje vol is wat je onder de kraan moet zetten, dan zal het water wel warm zijn. Niet dus. Wij zijn lekker wakker, zullen we maar zeggen. Alles is weer ingepakt en op naar het ontbijt. De thee gaat goed en is er vrij snel. De African tee van Richard laat weer op zich wachten, bleek naderhand door de ober niet genoteerd te zijn. Kortom: Er is wel gas, maar alles gaaaaaaat zooooooo traaaaaaaaaag. Maar we rijden toch iets na 08:00 uur weg om naar Kidepo NP te gaan.
Het is nog steeds het land van de Karamajong waar we door heen rijden. Het is een vlak landschap met hele stukken niemandsland. Je ziet mensen langs de kant van de weg lopen of in het veld in aan het doen, maar geen huis, vee of wat dan ook in de buurt. Het is hier echt nog behoorlijk traditioneel. De heren dragen soortgelijke kleding als de Masaai maar dan wel weer met een gekleurd hoedje met een veer erin. De dames dragen kleurrijke plissé rokken die bij elke beweging van hun heupen rond hun benen wervelen. Jammer dat ze daarboven meestal een armoedig afgedragen t-shirt dragen.
Bij het Game Reserve Bokoro moeten we even bij een checkpoint stoppen, maar door het geven van en flesje water mogen we door. Door dit park rijden we om naar Kidepo te komen. Al rijdend zien we een paar Thomson gazellen. Deze hebben de oversteek van Kenia naar Oeganda gemaakt. Je zult deze gazellen dan ook in Oeganda alleen in dit park zien. We zien ook nog een struisvogel.
Bij de uitgang van het park wordt ons gevraagd of wij mensen mee kunnen nemen. 5 Vinden wij wel erg veel en hebben daar ook geen plaats voor. Het worden er 2 die we in Kolido afzetten. Ook wordt in dit dorp getankt. Het is een dorp als vele andere dorpen. Koeien en geiten lopen er los en verder is het een zooitje van afval en plastic en stof. Heel veel stof.
Onderweg wordt er even gestopt voor een sanitaire behoefte. Het is een kaal en dor landschap, dus om even achter een boom te zitten zit er niet in. Al met al toch gelukt. Heeft wel wat steken van stekende vliegen opgeleverd. Gelukkig niet op de edele delen, maar ze zitten ook in de auto. Of het nu tseetsee vliegen zijn of horzels weten we niet maar de steken doen behoorlijk pijnlijk.
Er lijkt in het dorpje Kaabong markt te zijn. Veel mensen lopen een richting uit. Het blijkt niet om een markt te gaan maar op het uitdelen van voedsel door de UN. Het is een kleurrijke vertoning al die mensen, waarvan de meeste in traditionele kleding.
Het landschap wordt af en toe onderbroken door een rotsformatie. Sommigen van deze formaties lijken op een gezicht en de andere op elkaar gestapelde stenen. Ook hier zijn af en toe zonnebloemen te zien. Geeft een aardige onderbreking tussen het droge en dorre struiken.
Wat ons opvalt is dat er relatief veel fietsers zijn. Een mountainbike zou op zijn plaats zijn op deze zandwegen. Hoe dichter we Kidepo naderen hoe groener alles wordt. Het blijft nog steeds een savanne (gras)-landschap.
Onderweg gebruiken we de meegenomen lunch. Best wel lastig, want overal zijn wel kinderen of volwassenen die langslopen en je wilt toch niet eten wanneer je weet dat zij bijna niet te eten hebben. Er wordt trouwens in de omgeving weinig door de kinderen gebedeld. Altijd weer zwaaien, van een afstand, want wanneer je te dichtbij bent rennen ze weg. Het blijven toch enge mensen die Mzungu’s.
Een paar Patas (Huzaren) aapjes zien we wanneer we dichter bij onze lodge, Savannah Lodge, komen. De weg er naar toe is bar en boos. Diepe geulen in de rode zand wegen, maken het rijden bijna onmogelijk. Maar……wij komen op onze plek van bestemming. Wat is het toch een heerlijke plek. Met een koud doekje en een glaasje sap worden we hartelijk verwelkomt.
Nadat we de koffer wat hebben uitgepakt en een heerlijke douche hebben genomen zitten we nu aan een drankje van het fantastische uitzicht te genieten. Al hel snel hebben we 7 olifanten vanaf onze uitkijkpost gezien. Iets verderop staan 15 waterbokken. Het is inmiddels wel bewolkt aan het worden en in de verte gerommel van onweer. Inmiddels regent het.
De komende 4 nachten blijven we hier. De verslagen zullen vanaf nu ook wel anders worden. Het gaat nu vooral om de dieren die we zien. Of wij daar ook goede foto’s van kunnen maken, valt nog te bezien. Het gaat voor ons nu vooral van het genieten van de natuur.
Na een heerlijk diner, waar menig onderkomen nog wat van kan leren, gaan we nog even van de prachtige sterrenhemel genieten voor we naar bed gaan. Afgesproken is dat wij om 07:00 uur voor een game drive vertrekken en dus om 06:15 moeten ontbijten.

Geschreven door Ottengas.reizen