Vannacht toch er uit gemoeten om gebruik van het sanitair te maken. Niet echt tof ook al viel de kou eigenlijk best wel mee.
Zoals gisteren al geschreven om 08:00 uur vertrokken naar Moroto, maar eerst nog een heerlijk ontbijtje wat wij gisteravond al hadden moeten doorgeven.
We rijden voor een deel dezelfde weg als gisteren, de berg weer af. Langs de weg staan verschillende kraampjes met cocacola flesjes. Alleen de kleur geeft aan dat het geen cola is, maar benzine voor de bodaboda’s, brommertjes die als taxi gebruikt kunnen worden. Na de asfaltweg krijgen we een Afrikaanse massage ofwel een off road weg die je behoorlijk heen en weer doet schudden. Het lijkt erop dat iets verder om de weg een opstootje gaande is. Het blijkt om 2 jongens te gaan die weggelopen zijn voor de besnijdenis. Ze zijn in traditionele kleding gestoken en hun gezichten, armen en benen zijn wit van de kalk. Gisteren heb ik iets over in het verslag geschreven. Helaas voor hun zijn ze gepakt en worden dus alsnog besneden. Iets wat wij gelukkig niet zien. Door het Karamajong-gebieden rijden we verder langs velden vol zonnebloemen. Af en toe komen we lemen hutjes van deze bevolkingsgroep tegen. De Karamajong zijn te vergelijken met de Masai-bevolking in Kenia. Wij rijden trouwens ook dicht bij de Keniaanse grens. Oeps, en dan ineens moeten we stoppen voor een kudde overstekende koeien die door een van de Karamajong kinderen worden voort “geslagen”. Om eventueel gevaar te weren zijn deze jongens van een stok en pijlen en boog voorzien. Het gebied waar wij doorheen rijden was nog niet zo lang geleden oorlogsgebied. Het Lord’s Restistance Army van Joseph Kony heeft hier aardig huisgehouden. Hierdoor was Kidepo NP alleen met gevaar voor eigen leven bereikbaar was. Gelukkig is het nu rustig waardoor het park weer veilig bereikbaar is. Uganda is bezig om een nieuw park “aan te leggen”, het game reserve Pian Upe moet een Nationaal Park worden. Een brede nieuw weg, nog wel in aanbouw rijdt door dit park. Verschillende dieren, zoals bijv. giraffen, impala’s, struisvogels, worden nu naar die park overgebracht. Een probleem is alleen de bevolking. Deze doden de dieren om zelf om te eten. Heel in de verte zien we inderdaad 6 struisvogel, een man met 5 vrouwen. 90 Km rijden we lang op deze in aanbouw zijnde weg. Af en toe een kraal met wat hutjes van stro en soms van leem erin, houtskool voor de verkoop voor de deur.
Na 90 km gehobbel, ongeveer 2 ½ uur, komen we eindelijk op een geasfalteerde weg. Het is dan nog 90 km rijden naar Moroto. Het is leeg, kaal en verlaten landschap met af en toe een Karamajong die zijn vee aan het drijven is. Een grappig verhaal is dat mevrouw Museveni voor deze bevolkingsgroep huisjes heeft laten bouwen. Het jammere is alleen dat de Karamajong deze huisjes helemaal niet willen. Een enkele is door een van hen bewoont, maar in het merendeel leven geiten en andere dieren.
Tegen lunchtijd komen we op de plek van bestemming. Motoro een plaatsje van niks. Er is een hoofdstraat met allerlei winkeltjes, net zoals in andere plaatsjes en verder weinig. Wij logeren in Karamoja Safari Camp. Een leuke plek. Her en der staan tenten voorzien van sanitaire voorzieningen. Yeah! De eigenaar is een Nederlander die met een Karamajong getrouwd is. Een van de zonen, die overigens in Nederland cq Rotterdam gestudeerd heeft, spreekt goed Nederlands. Een van de medewerkers van dit onderkomen vraagt of wij zin hebben om een activiteit te doen. Voor hiking en trekking is te weinig tijd (zo jammer voor ons, hihi) of een dorpswandeling waarbij je kunt zien hoe de lokale bevolking leeft. Een dergelijke wandeling hebben wij al eens in Kidepo NP gedaan, dus weinig nieuws. Daarbij heeft dit altijd ook wel een hoog Volendam-gehalte. Wij slaan over en beginnen maar aan het verslag.
Tijdens de lunch moeten we al aangeven wat en hoe laat wij vanavond willen eten, zodat ze op tijd alles gereserveerd kan worden. Okay!
Het diner blijkt een verassing te worden, vinden wij. Wij hebben dus om 19:00 uur afgesproken. Tegen die tijd komt ook Richard bij ons. Hij besteld een African tea (melk met thee en gember) en wij een biertje. Tegen etenstijd wordt er tegen Richard en anderen gefluisterd dat het gas op is. Het kan allemaal dus wel even duren. Wij nog denken nieuwe gasfles aankoppelen en klaar. Niet dus. Na een kwartier komen de jongens de lege gasfles naar de poort brengen. Je denkt dan, okay nieuwe is gekomen even omwisselen, klaar. Niet dus. Om een lang verhaal kort te houden, tegen 21:00 uur gingen we dus eten. Tijdens het eten werd gevraagd wat en hoe laat wij morgen willen ontbijten. Wij geven dit op en hebben zo onze eigen gedachten erover. Na het eten gaat Ingrid naar bed en blijft Ben met een biertje nog even voor de tent zitten. Wat een raar geluid ineens? Blijken er 2 uilen in de boom voor onze tent te zitten. Geinig toch.

Geschreven door Ottengas.reizen