Om 10:00 uur zou Harry ons op komen halen. Op tijd ontbeten zodat we klaar staan als Harry aankomt. Het is toch wel mooi als je vanaf je ontbijtplekje zo het regenwoud in kijkt. Jammer dat er weinig vogels te zien zijn.

Wanneer we op het punt staan om te vertrekken vraagt de vrouw van het Nederlands stel, waar we gisteren tijdens de lunch hebben mee gesproken hebben, of zij een stukje met ons mee zouden mogen rijden richting het dorp. Nog steeds op zoek naar een pinautomaat dus. Voor ons geen enkel probleem dat ze bij ons instappen. Harry is er ook blij mee, want hij krijgt een dikke fooi van ze vanwege het feit dat ze mee mogen rijden. Iedereen blij!

Bij een rotonde stoppen wij en stapt het Nederlands stel uit en wij rijden verder richting Penebel. Het is eigenlijk dezelfde weg terug zoals we gekomen zijn. Althans voor een deel. Op de heen weg naar Jatiluih moesten we betalen op het dorp in te mogen. Wij vonden dan toen behoorlijk vreemd. Tijdens de wandeling door de rijstvelden, die wij gisteren hebben gedaan, hebben we gehoord dat dit komt door de hoeveelheid toeristen die dit plaatsje bezoeken. De boeren krijgen een deel van deze inkomsten, maar het overgrote deel gaat toch naar...... de regering.

Het valt ons op dat je soms door een dorp rijdt waar alle huizen wel een tempeltje hebben en soms door gebieden waar dat helemaal het geval niet is. Maakt het wel afwisselend net als de ene keer dat je door een landbouwgebied en dan weer bossen rijdt.
Bij Penebel slaan we een zijweg in om naar de tempel Pura Luhur Batukau te gaan. Dit bergheiligdom ligt op de uitlopers van de vulkaan Batukau. Op belangrijke feestdagen trekt deze op 800m hoogte gelegen rijkstempel veel pelgrims aan. Ook nu weer krijgen we beiden een sarong om voor we het tempelcomplex mogen betreden. Het is een groot complex met vele beelden. De meesten ervan zijn met mos bedekt. In de meeste tempels mogen wij niet komen. In de grote tempel van het complex is een ceremonie gaande. We proberen er iets van te begrijpen, maar is moeilijk uit te leggen. Wanneer we deze tempel verlaten zien we een man een eend en een kip aan hun poten vasthouden. De bijbehorende dame draagt een grote mand op haar hoofd met fruit, rijst, etc. Dit wordt samen met de eend en de kip geofferd. De kip en eend worden overigens niet geslacht. Wat er wel precies meegedaan wordt weten we niet.

We rijden verder naar Blimbing. De rijstvelden worden steeds meer rijstterrassen net zoals we in Jatiluih hebben gezien. We maken diverse stops voor mooie overzichtfoto's. Je blijft foto's maken.
Tegen 13:00 uur beginnen we wat trek te krijgen en geven Harry aan ergens te willen eten. Hetgeen hij uitzoekt ligt iets voorbij de afslag naar ons hotel. Het is wat kleinschalig, maar toch ook wel weer erg toeristisch. Het uitzicht over de rijstvelden is echter prachtig. Iets verderop zien we dat rijstplantjes geplant worden. Het eten is niet echt geweldig.

We rijden iets terug en nog geen 5 minuten laten staan we voor het hotel Cempaka Belimbing Villa's. Vriendelijk worden we verwelkomt en vervolgens naar onze kamer gebracht. Het is een prima kamer met een net zo prima badkamer. Het testen van de douche zal vanavond gebeuren. Uitzicht hebben we op het zwembad en de rijstvelden. We zetten onze spullen in de kamer en gaan kijken wat er in de omgeving te doen is. Snel zijn we weer in het hotel, want buiten het hotel is er weinig tot niets.

Nou dan wordt het weer tijd voor het verslag. We hopen dat het met het uploaden van de foto's wat beter gaat dan in Jatiluih, anders krijgen jullie weer weinig tot geen foto's te zien.

Voor morgen, 09:00 uur, staat een wandeling op het programma.

Geschreven door Ottengas.reizen