Blijkbaar klonk het reisverslag van gisteren wat negatief. Zo was het zeker niet bedoelt. Ondanks dat Legian niet echt onze plek is hebben we ons er toch prima geamuseerd.
Vandaag naar Ubud.
We worden om 11:00 uur opgehaald. We zijn ruimschoots op tijd wanneer we naar de receptie gaan waar we nog moeten betalen voor ons verblijf. Het is 10:00 uur wanneer de chauffeur aankomt rijden. Het blijkt dezelfde chauffeur te zijn die ons ook van het vliegveld heeft afgehaald. Aardige vent, al spreekt hij wel zeer gebrekkig Engels. Hij heeft zelfgemaakt eten voor ons meegenomen. Verpakt in een bananenblad zit rijst met uitjes, pepertjes en wat vis. (De foto is niet helemaal scherp, maar het geeft wel een indruk). Er wordt min of meer verwacht dat we dit meteen gaan eten. Ingrid begint alvast, al heeft ze net haar Indonesisch ontbijt achter de kiezen, maar teleurstellen wil ze de man niet. Nadat ze een hapje rijst heeft genomen waarschuwt zij Ben dat het wel erg spicy is. Ben laat het eten maar voor wat het is. Wanneer Ingrid de pepertjes wat aan de kant heeft geschoven, ook voor haar is het te scherp, is het eten heerlijk. Vooral de ikan (vis). Heerlijk! Hoe je met zo weinig ingrediënten zo iets lekkers kunt maken. Volgens de chauffeur is het ongeveer 1 1/2 uur rijden naar Ubud, als we niet teveel verkeer hebben. De 1 1/2 uur zal niet lukken wat het is overal erg druk.

Richting Sanur rijden we om vervolgens de weg naar Ubud te nemen. Na ruim een uur zijn we Denpasar uit. Een en al file. De chauffeur is een gezellige kletser die ons van alles probeert uit te leggen. Hij wil graag Nederlands leren dus vertalen we veel Engelse woorden weer in het Nederlands voor hem. Hijzelf is Hindoe en vertelt ons een beetje hoe het geloof in elkaar zit. Om hier luister bij te zetten zet hij een CD op met diverse mantra's. Of we hier nu echt op zitten te wachten.
We rijden door de omgeving waarin veel batikfabrieken zijn. Ook wij stoppen in Batubulan bij zo'n fabriek. Onder een overkapping zitten dames met was tekeningen op een katoenen laken te maken. In het kort wordt uitgelegd hoe het eea in werking gaat. Het is zeker een andere uitleg dan zoals wij die op Java hebben gehad. Maar..... het blijkt leuk om te zien. Uiteraard worden we ook naar de verkoopafdeling begeleidt. Overhemden, jurken, placemates, etc. van batik kan hier gekocht worden. Door ons wordt een hoofddeksel gekocht zoals deze door veel Balinese mannen worden dragen. Past goed bij de collectie hoofddeksels zoals wij die uit andere (ei-)landen hebben meegenomen.

We nemen wat binnenwegen om naar een zilversmederij te gaan. In het kort wordt ook hier uitgelegd hoe het eea werkt. Uiteraard is het hierna de bedoeling om naar de winkel te gaan waar allerlei zilverwerk te koop is. Ze hebben mooie spulletjes, maar we kunnen de verleiding weerstaan. Zowel het zilverwerk als batik is te vinden in de omgeving van Butubulan en Gianyar.

In Gianyar bij Kampung Kopi Kemenuh gaan we koffie drinken. Nee niet zomaar koffie, maar koffie van de uitwerpselen van een civat kat. Kopi Lowak. Deze "kat" eet koffiebonen, vegeteert deze en van de uitwerpselen wordt koffie gemaakt. Het klinkt wellicht vies, maar de koffie smaakt best goed. Tevens wordt ons een koffie- en theeproeverij aangeboden. Vooral de lemongrass- en gingerthee zijn heerlijk. Wat de koffie betreft heeft de kokosnootkoffie onze voorkeur. De groene koffie (ja je leest het goed, koffie in plaats van de welbekende thee) vinden we niet te drinken. Het schijnt wel DE koffie te zijn die goed is voor diabetici. De omgeving is prachtig. Midden tussen de rijstvelden is dit echt een oase. De thee en koffie de we lekker vinden kopen we. Ook 2 repen chocolade (1 met ginger en de ander met vanille) zijn in de pocket. Alles bij elkaar wel een rib uit ons lijf. Onbeschoft duur. Heb je ervan wanneer je niet naar de prijs kijkt .
Na afloop mogen we nog even naar de civet kat. Het beestje rilt aan alle kanten of het dan ook blij is met ons bezoek? Normaal gesproken is de civet een nachtdier en verschuilt zich overdag om een tukkie te doen.

Na dit bezoek gaan we rechtstreeks naar Ubud. Het is achter de file aan aansluiten.
Vooraf had Ingrid aan de reisorganisatie Van Verre aangegeven wat ze onderweg allemaal graag zou willen zien. Helaas ging dat niet omdat het een transfer betrof. Dus alleen van A naar B en verder niets. Gelukkig had de chauffeur hier andere gedachten over en deed ons diverse voorstellen.

Het hotel Perwiti in Ubud is prima. Het ligt voorbij Monkey forest. De apen lopen inderdaad, zoals beschreven, zo overal op straat tussen door. Ook hier veel toeristen, maar toch anders dan in Legian. In Legian zag je toch veel toeristen met flessen bier op straat lopen. Dat is hier niet het geval. Voor veel Europese kunstenaars was Ubud in de dertiger jaren van de vorige eeuw een aards paradijs. De rijstvelden en de kunstzinnige uitdrukkingsvormen van de Balinezen was hun inspiratiebron.

Nadat we onze spullen hebben neergezet gaan we opzoek naar een plekje waar we lekker kunnen eten. En dat is gelukt. Ben nasi Campur, Ingrid tahu goreng. Beiden was erg lekker. Nu op een terrasje met uitzicht op een stukje sawa. Uiteraard met een Bintang Besar!

Hierna in het hotel ons wat opgeknapt en om vervolgens weer de straat op te gaan, waar we een zaakje hebben ontdekt waar we heerlijk hebben gegeten. Ben sate babi en Ingrid nasi campur (een soort nasi rames) en een gado gado. We hebben gesmuld.
Nu op het terras voor onze kamer nog een drankje en dan naar bed. Morgen om 08:30 uur wacht ons een fietstocht.
Met veel plezier kijken we op deze dag terug.

Geschreven door Ottengas.reizen