Zoals gisteren al geschreven vandaag een dorpswandeling.
Eerst ontbijten, daarna het Duitse echtpaar uitgezwaaid en toen de wandeling.
Het is redelijk zonnig weer. Niet een echt stralende blauwe lucht, maar lekker. Nog belangrijker, het is droog. Zoals eerder misschien al geschreven; het regenseizoen is begonnen. Laban is onze gids en leidt ons naar de weg die naar Magahinga (http://www.ugandawildlife.org/explore-our-parks/parks-by-name-a-z/mgahinga-gorilla-national-park ) gaat. De plek waar wij de tweede keer de gorilla's hebben gezien.
Langs wat winkels en de gevangenis lopen we naar het dorp. ook hier weer is het landbouwgrond van de gemeenschap en niet van de regering. Maar de stukjes grond zijn soms zo klein dat je er als gezin nauwelijks van kunt leven. Op dit stukje grond moet je natuurlijk nog een onderkomen bouwen. Al stelt dat in dit soort landen niet veel voor. Het is een aardige klim voor we naar een gemeenschapshuis worden gebracht waar het dan allemaal zal gebeuren. Er wordt gezongen en gedanst wanneer we het terrein op lopen. De dansers springen, net als bij de Masaai, hoog wat een teken van kracht is. Gedurende de dans worden we naar een binnenplaats gebracht. Op een matje wordt een vijzel geplaatst waarmee kleine zaden worden fijn gemalen. Uiteraard wordt aan Ingrid, min of meer dwingend, gevraagd om dit ook te doen. Het gaat haar redelijk af. Hierna wordt een mat gehaald die al deken moet fungeren. Je kunt het je haast niet voorstellen hoe de mensen hier leven. Hierna moet Ingrid helpen met het vlechten van een mat. Een mat die van riet wordt gemaakt. De behendigheid ontbreek haar in het begin, maar langzaam begint ze het onder de knie te krijgen. Dit allemaal onder het toeziend oog van de mannen die op een bankje zitten te kijken hoe vrouwen hun handarbeid doen. Ingrid moet net als de andere vrouwen met een schoffel de grond bewerken. De mannen........doen nog steeds niets! Ook wordt de huwelijks ceremonie, onder veel zang en dans getoond waarbij wij King en Queen zijn. Na dit ritueel is het tijd voor eten. Buiten krijgen we kommetjes van kalebassen aangereikt en worden we naar de keuken gewezen. Een klein donker gebouwtje waar op een vuur een grote pot smurrie staat. We geven aan maar een klein beetje te willen vanwege het uitgebreide ontbijt dat we net achter onze kiezen hebben. Geen idee of het smaakt en eten laten staan is ook zo iets. Met ons kommetje gaan we een zitkamer in. De "zitkamer" valt ons niet tegen. Er staat een tafel en een bankstel. Langs de muren nog wat houtenbankjes. Met elkaar eten we van de Katogo. Katogo is een mengsel van aardappels, matoke (soort banaan) en bonen. Niet lekker kan je eigenlijk niet zeggen. Als drank krijgen we warme Musururu. Dit is de meel die Ingrid eerder fijn gewreven heeft samen met warm water. Het ziet er als chocolademelk uit. Als Queen moest Ingrid eerst de King Ben bedienen en daarna mag zijzelf inschenken. Gelukkig maar. Zo kon zijzelf bepalen hoeveel we hiervan willen drinken. De smaak hiervan was iets minder lekker dan de Katogo. Hierna komt het voorstelrondje. Ieder van ons moest zeggen wie hij/zij was, leeftijd en wat je doet. Veel farmers en dansers waren er in het gezelschap. Als dank dat wij er waren wordt een lied gezongen. Daarna nog een afscheidslied en krijgen als dankbetuiging nog zakjes bonen mee. Als dank voor het bezoek gaven wij, min of meer verplicht, geld. Na uitbundig uitgezwaaid te zijn lopen we weer naar Travellers Rest. Het was een leuke ochtend.
Inmiddels is het gaan onweren, maar nog droog.
In de lodge gebruiken we de lunch, internetten nog wat en gaan dan Kisoro onveilig maken. In de loop van de middag en avond begint het weer te regenen en te onweren. Het komt met bakken uit de hemel.
Na het diner gaan we met een wijntje bij de brandende open haard zitten. De andere gasten zijn inmiddels naar bed. Het is heerlijk om zo even met z'n tweetje te zitten.

https://youtu.be/R7a1e0350iQ
https://youtu.be/_Lks4qLcW8s

Geschreven door Ottengas.reizen