Vannacht weinig tot geen dieren gehoord. Uiteraard wel de duizenden kikkers.
Dit keer om 08:00 uur vertrek. We hebben warm water voor de douche om 07:00 uur besteld en ontbijt om 07:30 uur. Moet allemaal lukken om dit op ons gemak te doen. Meestal is het zo dat we voor de wekker al wakker zijn. Ook vandaag. In onze pyjama zitten we voor onze tent van het uitzicht te genieten totdat het warm water komt. Voordeel van de Bush lodge is dat er een buitendouche is met 2 douchekoppen, zodat je tegelijkertijd ('s-avonds onder een sterrenhemel (hoe romantisch is dat!) kunt douchen. Tijdens het ontbijt horen we in de verte het getoeter van een niet zo blijde olifant.
Iets voor 08:00 uur vertrekken we naar Gorilla Valley (https://www.habaritravel.nl/accommodaties/gorilla-valley-lodge/ ).
We dachten dat we voor een deel dezelfde weg zouden rijden als naar Ishasha. Niet dus. We rijden langs de Kyambura kloof waar wij op eerdere reizen 2 keer de chimpansees hebben bezocht. Deze keer dus niet. Ook de grot met vleermuizen (Maramagambo Forest) laten we (in ons geval) rechts liggen. Op de weg is een grote groep bavianen aan het bedelen voor voedsel. De weg is geasfalteerd, maar daarmee is ook alles gezegd. We rijden meer naast dan op de weg. Maar er is in deze omgeving geen olie, dus ook geen chinezen, dus ook geen goed geasfalteerde weg!
In een open veld zien we een grote groep buffels. Iets verder zien we struiken met koffiebonen, rijp om te plukken. Voor sommige huizen liggen kleden waarop de bonen te drogen liggen. Bij een kratermeer stoppen we voor een foto. Het is stilstaand water, dus echt schoon is het niet. Maar wel mooi. Inmiddels rijden we door een heuvelachtig landschap op een goed geasfalteerde weg, wat onze billen, rug en nek wel prettig vinden. Tot nog toe hebben we 1700 km gereden. Veel mensen lopen, met hun koopwaar op hun hoofd, langs de kant van de weg richting die markt. Blijkbaar is het marktdag. Het is, in onze ogen, zielig om te zien hoe jonge kinderen (5-6 jaar) al met grote jerrycans water aan het sjouwen. Soms op het hoofd, soms tillend aan hun armen. Of dat zij al hun kleinere broertje of zusje op hun rug aan het dragen zijn.
Iets verder stoppen we weer voor een kratermeer. De vorm van het meer moet Afrika voorstellen. Het ontbreekt ons in dit geval aan fantasie. Het ligt wel in een prachtige omgeving. Bij een kraampje stoppen we om bananen, papaja en jackfruit te kopen. Jackfruit hebben we ooit eens gegeten maar de smaak ervan kunnen we ons niet meer herinneren. Bij aankomst in Gorilla Valley krijgen we stukje van deze vrucht te proeven. Tja...... waar smaak het naar? Moeilijk uit te leggen. Het levert weer een leuke foto op. We rijden verder langs Kakinzu Forest. In dit woud leven ook chimpansees. Een tracking naar chimpansees is daar mogelijk. En wat onderkomens betreft hoef je je geen zorgen te maken, want lodges rijzen als paddenstoelen uit de grond. De diverse theeplantages geven het landschap een groen aanzien. We stoppen om een stukje langs deze plantages te lopen. Baker vertelt dat de theeblaadjes op hout gedroogd worden, vandaar dat je veel hout bij de theefabrieken ziet liggen. Om een rondleiding door een fabriek te krijgen hebben we niet zoveel zin in. Wel hebben we zin om thee te drinken bij het winkeltje waar Baker thee voor thuis koopt en Ingrid een sanitaire stop maakt. Het is lekkere thee waarbij je een vleugje kaneel proeft. Thuis hebben we nog zoveel thee in voorraad, ook uit Oeganda, dat we geen behoefte hebben om zelf thee te kopen. Twee bekers thee € 0,50. Het mag wat kosten. Terwijl wij thee drinken eet Bakker matoke met pindasaus en kool. Ingrid mag een beetje proeven. Tja...... het is wat droog en de pindasaus is anders. Laten we het daar op houden. Trouwens grappig hoe ze thee maken. Ze maken de thee heeeeeel sterk, doen hiervan een klein beetje in je beker en vervolgens wordt het met heet water aangevuld.
Niet alleen op de landbouwvelden zie je gevangenen werken, ook op de theeplantages is dit het geval.
Grappig is dat je in sommige plaatsjes gigantisch geluidsboxen ziet staan waarbij het geluid op vol staat! In Afrika ken je wat geluid betreft 2 standen. Uit of vol aan!
Richting Kabale hebben de Chinezen hun werk weer goed gedaan. De weg is mooi geasfalteerd, maar daardoor minder aantrekkelijk. Voor sommige chauffeurs is deze weg ook een reden om als een gek te rijden. Op de voetbalveldjes langs de weg zien we koeien als voetballers, alleen grazen deze. Bij een benzinestation strekken we even de benen. Het is inmiddels rond 11:00 uur.
Onderweg zijn er geen overstekende olifanten, maar geiten of koeien waarvoor we moeten stoppen. Een groot kassencomplex voor rozen zien we wanneer we in de buurt van Rubaare zijn. Zo te zien staat een deel hiervan leeg. Rubaare zelf stelt niets voor. Wat een rotzooi dorp. Kabale is nog nog 50 km rijden. We rijden langs de grens met Rwanda. De Rwandezen hebben, op zoek naar werk, een sluipweg naar Oeganda gemaakt. Oeps, een ongeluk. Twee vrachtwagentjes tegen elkaar. Een van de vrachtwagentjes vervoerde teer in een open ton, Kortom: over de weg ligt nu een extra laag teer. Bij Satellite Resort gebruiken we de lunch. Een kaart vol gerechten wordt ons aangeboden. Alleen is iets met kip te verkrijgen. Voor ons een sandwich kip dan maar. Wat ziet dat er smerig uit, als we het geserveerd krijgen. Patat erbij, dat er uitziet alsof het al een paar dagen geleden gebakken is. Het brood is een slappe hap. Het enige wat nog een beetje smakelijk is, is de kip zelf. Getver! De voorgaande keren hebben we in Kabale boven een bakkerij geluncht. Volgens Baker bestaat deze gelegenheid niet meer. Later zullen we ontdekken dat hij nog wel degelijk bestaat. Naast het Satellite Resort staan nog meerdere winkeltjes, ook een bakkerij. Waarom we daar niet gegeten hebben weten we eigenlijk niet. Het ziet er in ieder geval beter uit. Tijdens het rijden naar Kabale een politie check point. Een groot roadblock, waar je echt niet over heen komt zonder 4 lekke banden te krijgen, dwingt ons te stoppen. We kunnen gewoon doorrijden, want de politie is aan het lunchen. In Kabale stoppen we om geld te pinnen. Dit lukt niet zo eenvoudig. Het giropasje wordt bij diverse bankautomaten geweigerd. Gelukkig hebben we ook nog een bankpasje dat wel werkt. Kabale was 4 jaar geleden een klein stoffig dorp. Nu er een geasfalteerde weg ligt is het een echt stadje geworden. Je herkent het bijna niet meer terug.
Lake Buyoni laten we links liggen. Echt bijzonder vinden we het niet om hier een nacht over te blijven. Je slaapt dan op een plek waar ook veel overlanders komen. Inmiddels geen plek meer voor ons. Verder is er ook niets te beleven daar, behalve met een kano het meer op.
We rijden door naar Gorilla Valley. Soms heb je het idee dat je in Nederland rijdt, zulke Hollandse landschappen zie je. Vlaktes met Hollandse (zwart/wit gevlekte) koeien erop, ook al zie je in Nederland steeds minder koeien meer in weilanden. Inmiddels zijn we de weg ingeslagen richting de lodge. Door zwaaiende kindertjes worden we begroet. Geen "Give me my money", maar gewoon zwaaiend en roepend "Hello, How are you?" Het is een slingerweg door een bosrijke omgeving. Het asfalt is vervangen door zand en klei. Gelukkig is het droog en de weg niet zo glibberig. Wanneer we een bocht omgaan zien we een tegemoet komende brommer onderuit gaan. Dit gaat hier zo gemakkelijk!
Tegen 16:00 uur komen we in de lodge aan. Door Jennifer worden we hartelijk welkom geheten. Vier jaar geleden kwamen wij met Bart kijken hoe de bouw van de lodge verliep. De weg er naartoe is bijzonder steil. Nadat we hadden rondgekeken en weer naar Kisoro wilde terugkeren, samen met deze Jennifer, begon het net te regenen. Dus een zeer glibberige weg naar beneden. Ingrid stond toen doodsangsten uit. Jennifer kan het zich nu nog herinneren!
Kamer 11 is ons toegewezen. Een kamer vlakbij het restaurant dat op een heuvel ligt. De huisjes, bestaande uit 2 kamers, zijn onder het restaurant verdeeld. Je moet dus altijd klimmen en een goede conditie hebben om naar het restaurant te kunnen. De kamer is prima en wat een uitzicht! De lodge ligt in het tropisch regenwoud en het uitzicht is dus op dit woud. In januari en april jl. zijn er gorilla's rond de lodge gesignaleerd. Hopen dat het nu weer gebeurt. Maar in de bomen kunnen ook franje-aapjes of andere soorten zitten. Prachtig al die verschillende kleuren groen. Na ons geïnstalleerd te hebben lopen we naar het restaurant. Onder het genot van een drankje werken we het reisverslag bij. Het weer begint echter te betrekken en niet veel later begint het te regenen. Om geen natte te voeten te krijgen, gaan we in het restaurant zitten. De regen is inmiddels overgegaan tot noodbuien. Grote druppels met weerlichten en af en toe een donderklap. Het dak van het restaurant is van golfplaten waardoor het geluid van de regen extra wordt versterkt. De regen blijft aanhouden, dan weer hevige druppels dan weer iets minder. Ook tijdens het diner (buffet) blijft het regenen. Inmiddels is de openhaard aangestoken, want het begint nu ook wat fris/klam te worden. Na het diner gaan we bij de openhaard zitten, wachten tot het wat droger wordt en wij naar de kamer kunnen. Uiteraard hebben we geen paraplu of regenjack bij ons omdat we dit weer echt niet hadden niet zien aankomen. O ja, er moest nog een gast komen die in deze regen op weg naar de lodge was. Inmiddels is hij lopend en doorweekt aangekomen. Met zijn bagage is hij naar boven moeten lopen omdat zijn jeep midden op de weg staat en niet meer wegkomt. Ingrid krijgt de beroerte wanneer ze dit hoort. Denkend aan de ervaring van 4 jaar geleden.
Wanneer het iets minder hard regent wagen we het erop om naar de kamer te gaan. Voorzichtig lopend want de wat schuin liggende betonnen "trappen" kunnen glibberig zijn. Droog is het nog steeds niet wanneer we onder de dekens kruipen en in slaap vallen. Halverwege de nacht is het toch droog geworden.

Geschreven door Ottengas.reizen