Vannacht heeft het ontzettend geregend. Het geluid van de uil waar Ingrid vorige nacht last van had, was toen het regende, uit. Waarschijnlijk had de uil geen zin om in de regen te zitten. We worden weer met een kopje thee gewekt. Is toch wel erg luxe en relaxed. Vanuit Murchison hebben we 3 pijlenbogen en diverse pijlen voor de beveiligers meegenomen. Nu zien we er een bewaker mee lopen. Geeft ons echt een veilig gevoel.
Op ons gemak gaan we douchen en de boel inpakken. Kibale Forest gaan we verlaten om naar Queen Elisabeth NP te gaan. Iets na 09:00 uur vertrekken we. De weg naar Fort Portal, die vol ligt met zand vanwege de aanleg van een nieuwe weg, is door de regen erg glibberig geworden. Een vrachtwagen vol zand is dan ook naar de zijkant van de weg gegleden en ligt nu half in de berm.
We nemen een alternatieve weg door voor Fort Portal af te slaan. We rijden langs het kratermeer, Lake Burahya, Het is een prachtig landschap waar we door heen rijden. Veel landbouwvelden waar door veel mensen gewerkt wordt. Iets verder stoppen we bij het " tweeling" -meer. Dit meer wordt eigenlijk door een weg gescheiden. Hoe het meer precies heet, kunnen we niet achterhalen. Hier maakt Ingrid ook meteen vrienden. Een jongetje wil op de foto. Even later komt ook zijn vriendje erbij en willen samen op de foto. Een foto waar ze niets aan hebben, maar zichzelf op het schermpje van het fototoestel terug zien vinden ze al helemaal geweldig. Wanneer we door een bosachtig terrein rijden, is de zandweg in een modderpoel veranderd. Met niet meer dan 5 km per uur rijden we heeeeeeeel langzaam verder. Af en toe voel je auto wegglijden. Ingrid heeft het niet meer van de zenuwen. Het huilen staat haar nader dan het lachen. Stom, want het enige wat kan gebeuren is dat je naar de zijkant glijdt en niet meer verder kunt. We rijden niet langs ravijnen of wat dan ook. Maar goed, eng vindt zij het.
Het bosachtig terrein is inmiddels weer overgegaan in open vlaktes waar de zon de weg aan het opdrogen is. Pff.
Nadat ze paar weken vrij hebben gehad zijn inmiddels de lagere scholen weer begonnen. Diverse in schooluniform gestoken kinderen zien we langs de kant van de weg lopen. We stoppen om matoke (een soort banaan die gekocht wordt) tegen een schappelijke prijs te kunnen kopen. Helaas blijkt alles al verkocht te zijn. Het levert in ieder geval een foto op van fietsers waarbij de fiets volgeladen is met matoke. Baker vertelt dat een tros matoke ongeveer € 2,50 kost. Zijn gezin, bestaande uit 7 personen, kunnen hier 4 dagen (lunch en diner) mee doen.
We slaan af en komen weer op de geasfalteerde hoofdweg. Die van Fort Portal naar o.a. Kasese gaat. Overal is er wel een markt. We zien een personenauto waarbij de tomaten los op de achterbank liggen en zo hoog gestapeld dat ze tegen de achterramen geplakt zitten. Moet toch geen probleem zijn! In de verte zien we mangobomen groeien. Iets verderop de Hima cementfabriek.
In de buurt van Kasese zien we op een landbouwveld in geelgekleurde overalls geklede gevangenen het land bewerken. In een veldje verderop zien we de vrouwelijke gevangenen. Overigens een aanzienlijk minder aantal dan de mannen. We rijden verder langs de grens van Congo naar Kasese waar we gaan lunchen. Het restaurant heeft internet, al is het niet geweldig, maar voldoende om de laatste reisverslagen te versturen, zoals jullie hebben gezien. We bestellen een biertje en de lunch. Het biertje laat lang op zich wachten. Wanneer Ingrid vraagt waar het biertje blijft hoort zij dat in dit restaurant geen alcohol wordt verkocht. Het moet voor ons speciaal gekocht worden. Als die bediende dat nu meteen had gezegd! Inmiddels zitten we er een uurtje als dezelfde bediende komt vertellen dat de lunch klaar is en we aan tafel kunnen gaan. De lunch was niet echt je van het. Een paar springrolls en een hamburger. Na anderhalf uur vertrekken we weer.
We vervolgen de hoofdweg die minder leuk is dan de alternatieve route. De hoofdweg loopt door het Queen Elisabeth NP (http://www.queenelizabethnationalpark.com/ ) en langs Lake George. Dit meer staat in verbinding met het Kazinga Channel waar we morgenmiddag een boottocht gaan doen.
Tegen 14:00 uur komen we in de Bush lodge (https://www.habaritravel.nl/accommodaties/the-bush-lodge/ ) aan, waar we ook hier weer een hartelijk ontvangst krijgen van o.a. Bonnie die we nog van 4 jaar geleden kennen. Hij ons trouwens ook. We slapen dit keer in een tent met de naam knobbelzwijn. Nadat we ons geïnstalleerd hebben is het tijd voor de avond gamedrive. Hiervoor moeten we eerst naar het kantoor van de UWA-parkwachters, zodat we nu en de komende dagen het park in mogen. Hierna moeten we een stukje terugrijden om dan eindelijk het park in te gaan.
De eerste tijd zien we helemaal niets, anders dan aan weids uitzicht met cactussen, termietenheuvels en af en toe een hertje (kob), wrattenzwijn. De leeuw die men in de ochtend heeft gezien, zijn wij nu naar op zoek. Onderweg een grote groep buffels, kobs en een groepje waterbokken. In verschillende poeltjes liggen nijlpaarden uit te rusten. Op een gegeven moment staan er op een plek allemaal jeepjes. Iedereen denkt, DE leeuw. Niets is minder waar. Iedereen staat er om van elkaar te weten of ze een leeuw hebben kunnen zien en zo ja waar. Overigens heeft niemand een leeuw gezien.
Tegen 19:00 uur zijn we weer terug in de lodge. Alle tafels en stoelen zijn in de tuin gezet om buiten, onder een prachtige sterrenhemel te dineren. Net wanneer we gaan zitten voelen we de eerste spatjes regen. Gelukkig is het bij deze spatjes gebleven. De lodge is helemaal vol geboekt, ook zijn er een aantal kampeerders die hier komen eten. Het personeel heeft het er maar druk mee. Rond 22:00 uur is het voor ons bedtijd. Morgen om 06:00 ontbijt.

Geschreven door Ottengas.reizen