Vandaag begint dan de trip door Oeganda. Om 05:30 uur gaat de wekker, want om 06:00 uur is het ontbijten en om 06:30 uur vertrekken. Sommigen noemen dit vakantie!
We zijn ruim voor 06:30 uur klaar om te vertrekken. Maar het vertrek laat nog even op zich wachten. Charles, de manager van Airport Guesthouse is er nog niet en hij heeft de map met documentatie (o.a. toegangsbewijzen) die we gedurende de reis nodig hebben. Wanneer hij er na een kwartiertje is en de map aan Baker, onze chauffeur, afgegeven heeft, kunnen we nog steeds niet vertrekken. Het toegangsbewijs voor het eerste park zou volgens Baker, Charles moeten hebben, terwijl Charles denkt dat de chauffeur het heeft. Nadat Baker zijn spullenboel doorzocht komt het bewijsje dan eindelijk te voorschijn en kunnen we alsnog vertrekken. We worden door 2 andere gasten, die zaterdag weer naar Nederland vertrekken, spontaan uitgezwaaid.
Het zal een lange rit worden naar Murchison Falls, vandaar het vroege tijdstip van vertrek. De kilometerstand geeft 170950 aan. We zijn benieuwd hoeveel kilometer wij gedurende deze reis gaan rijden.
Het was de bedoeling om vroeg te vertrekken vanwege de lange rit naar Murchison Falls, maar ook om de files richting Kampala voor te zijn. Helaas is dat niet helemaal gelukt. Gelukkig weet Baker, onze chauffeur, een alternatieve route waardoor we een deel van de file kunnen ontwijken. Er is net een nieuwe weg aangelegd, die nog niet officieel geopend is en zolang deze niet officieel geopend is, zou je er niet op mogen rijden. Onze Baker heeft hier maling aan. De gehele nieuwe weg kunnen we niet rijden, dus komen we toch op de stoffige zandweggetjes die de bosjes en huisjes rood doen kleuren. Daarbij geven dit soort wegen ook een spontane Afrikaanse massage weg. Zoals gezegd wordt er veel aan wegenbouw gedaan en dat allemaal door Chinezen. Het Oegandese cement is voor de Chinezen niet goed genoeg, dit komt uit China. De wegenbouw levert qua economie dus weinig op.
Na verloop van tijd komen we toch nog in een file terecht. Ontkomen is er niet meer aan. Wat een chaos! Brommetjes en matatu's rijden gewoon over de stoep, als er al een stoep is! Als we eenmaal Kampala voorbij zijn is het een gezellige weg. Overal zijn marktjes te zien met mooie opgestapelde tomaten of sinaasappels, uien, groente, etc. Onderweg een politiecontrole, maar gelukkig mochten we doorrijden. Onderweg nog 4 ananassen gekocht voor € 2,50. Een koopje!
We stoppen bij een neushoorn opvang (http://www.ziwarhino.com ). In de tijd van Idi Amin is heel veel wild opgegeten, doodgeschoten of naar elders vertrokken. Zo ook de neushoorns. Nu Oeganda redelijk stabiel is, wil men de neushoorns weer in de nationale parken terugzetten. Hiervoor hebben ze 6 neushoorns uit Kenia en 2 uit Amerika gekregen. Met deze dieren zijn ze nu aan het fokken, wat aardig lukt. Langzaam is het tijd geworden en de bedoeling deze dieren weer in de diverse parken uit te zetten. Tussen de ingang van de opvang en de receptie zien we nog een hele grote monitor-hagedis stil op de weg liggen, totdat wij met de jeep aan komen rijden. Snel verdwijnt hij tussen het gras. De opvang hebben we 4 jaar geleden ook bezocht. Toen moesten we zeker een uur lopen om 3 neushoorns te zien. Dit keer was het nog geen 5 minuten lopen om er 5 te zien. Relaxed liggen ze onder de bomen. Het is ook wel erg warm. Niet alleen voor de neushoorns. Na uitgebreid de neushoorns bestudeerd te hebben lopen weer op ons gemak naar de receptie. In de kaplaarzen, die we geleend hebben, lopen we inmiddels te soppen vanwege de warme voeten. Vannacht heeft het hier geregend waardoor de grond wat blubber- en glibberig is. Zelf waren we zo dom geweest om te vergeten onze schoenen en sokken hiervoor uit de koffer te halen.
Voor we naar de neushoorns gingen lopen moesten we al aangeven wat we als lunch wilde eten. Hele warme maaltijden werden genoemd, terwijl we eigenlijk een paar Samosa's al genoeg vinden. Maar ja, het is niet anders. Het werd voor ons vis met wat groente. Na de wandeling hebben we hier lekker van gegeten.
We rijden weer verder. Het is soms een lange saaie weg met af en toe wat landbouwveldjes en klein dorpjes. Baker wijst ons regelmatig waar de Chinezen bezig zijn. Blijkbaar niet alleen met het aanleggen van wegen, maar ook van landbouwgrond, olie, etc. Het valt op dat daar waar er een kruising van wegen is, er veel handel is. De verkopers dragen allemaal hetzelfde shirt waardoor je kunt herkennen wie de verkopers zijn en wie niet. Slim bedacht, want echte kraampjes waar de verkopers achterstaan zijn er niet. Als we verder rijden zien we dat er een waterkrachtcentrale wordt gebouwd met de daarbij behorende dam. We stoppen even om een foto van de waterval te maken. Op de brug, waar je de kracht van het water echt goed kunt zien, mag je niet fotograferen. Een militair houdt dat nauwletttend in de gaten. Van de vorige reis staat ons bij dat deze brug de enige toegangsweg is naar Murchison Falls, althans naar het gebied waar ons onderkomen staat. Wanneer we over de brug rijden zien we vervet monkeys. Ook hier wordt even gestopt voor een foto.
Wat we al schreven het is een wat eindeloze, saaie weg. Dat vindt ook de chauffeur want hij heeft af en toe moeite om zijn aandacht op de weg te houden. Dit houdt in dat we op een gegeven moment een noodstop moeten maken voor een drempel. Er liggen drempels op de weg, in maten en soorten, waar je echt voor moet remmen om niet door de lucht te vliegen. We redden het net.
Na 7 uur en ruim 400 km komen we zo rond 16:00 uur in Fort Murchison (https://www.habaritravel.nl/accommodaties/fort-murchison/ ) aan. We worden aller hartelijkst, met een vochtig doekje en een glaasje fris, verwelkomt door ouwe trouwe gedienden die we nog van de Bush Lodge en van ons vorig bezoek aan Fort Murchison kennen.
De koffers worden naar een bovenste kamer gebracht, vanwaar we een prachtig uitzicht op de Nijl hebben. Kano's met vissers varen er op, zoekend naar vis.
Om het verslag te schrijven gaan we naar dakterras van het restaurant, maar daar vluchten we al snel weg vanwege de warmte. Tijdens het schrijven van het verslag slaat het weer slaat wat om, de zon is weg en de wind zwelt aan.
Helaas kunnen we op dit moment alleen foto's plaatsen die met de tablet zijn gemaakt. Alle overige foto's zullen worden geplaatst wanneer we weer thuis zijn. Nog even geduld!

Geschreven door Ottengas.reizen