8-9-2015 Rantepao - zuidkant
Indonesië, Sulawesi Selatan
Gisteren een gids geregeld die ons vandaag een paar dorpen aan de zuidkant van Rantepao gaat laten zien. Er is vandaag een begrafenis waar we in ieder geval naar toe zullen gaan. Bij het schrijven van het verslag weten we eigenlijk niet goed deze dag te omschrijven. We doen ons best.
Om 08:30 uur worden we door Yacob (de gids) en onze chauffeur Tadius, we weten nu eindelijk hoe hij heet en hoe je het schrijft, opgehaald. Als eerste gaan we naar de markt. Eigenlijk begint hier ook het verhaal van het begrafenisritueel. Naast de gewone markt waar fruit, groente en vis (vers en gedroogd) wordt verkocht is er ook een buffel- en varkensmarkt. Bij een begrafenis moeten buffels en varkens geofferd worden. Het aantal te offeren dieren is afhankelijk van de sociale status van de dode. Dit kan betekenen dat er voor een overledene uit de hoogste klasse (zoals deze begrafenis) er minimaal 24 buffeĺs en een onbekend aantal varkens geofferd worden. Voor een buffel die veel zwart/wit gekleurd is en blauwe ogen heeft, betaal je de hoofdprijs, ongeveer 24.000,-- euro. Een goed varken kost 200,-- euro. De buffels worden "goed" verzorgt, ze worden zelfs met shampoo gewassen. Wel hebben ze een ring door hun neus waar ze aan voortgetrokken worden. De buffels komen over het algemeen van andere eilanden, maar de mensen van Toraja willen liever buffels van Sumatra hebben. Tja. Verderop horen we de varkens al gillen. Ze liggen klaar om vervoerd te worden. Op hun zijkant worden ze gelegd en aan bamboestokken vastgebonden en vervoerd. Sommigen worden zelfs in zakken gestopt. Er zijn wel honderden varkens en honderden buffels.
Het is de bedoeling om ook een cadeau te schenken wanneer je op de ceremonie aanwezig bent. Voor ons betekende het cadeau een slof sigaretten. Als we die gekocht hebben gaan we op weg naar de ceremonie.
Wanneer we aankomen is het een drukte van jewelste. Tja, hoe omschrijf je het verder. We moeten door een grote menigte mensen en varkens die er liggen, lopen. Rechts naast de ingang is een kantoortje waar de gasten die een varken of buffel cadeau geven zich moeten registreren. Dan lopen we door en komen in een soort dorp dat nagenoeg geheel van tijdelijke aard is. De gebouwen die rondom liggen zijn allemaal bedoeld om gasten te ontvangen, maar ook daarvoor liggen allemaal varkens en buffels. Er staat ook een gebouw waarop 2 kisten staan en een pop die eruitziet als een van de overledenen. Hieronder staan een tiental vrouwen rijst te stampen op het moment dat gasten naar binnen worden geleid. Er komt een groep van ongeveer 40-50 man aan lopen die een traditionele dans uitvoeren.
Dan worden de namen van de eerste gasten genoemd en worden deze op ceremoniele wijze naar een ontvangstruimte gebracht. Dit wordt door de kleinkinderen van de overledenen gedaan. Na 5 minuten wordt op dezelfde wijze de familie naar de ontvangstruimte gebracht. Twee buffels worden naar een openstuk veld gebracht, waar ze binnen de kortste keren een zwaard door hun keel gesneden krijgen, zodat nog net niet hun kop er afvalt. Een derde buffel wordt op z'n rug gelegd en vastgehouden en wordt op islamitische wijze de keel doorgesneden. De dieren hebben nog wat stuiptrekkingen voor ze echt dood zijn. Wanneer ze helemaal zijn uitgebloed worden ze meteen geslacht. Aandachtig hebben we hier niet naar gekeken, moeten we eerlijk zeggen. Direct hierna werden wij naar een famielid van de overledenden gebracht en geven wij ons cadeau af. Koffie/thee en snoepjes en andere zoetigheid wordt ons aangeboden. Na een kwartier, het zit niet echt gemakkelijk zo op de grond, lopen we nog even een rondje en op dat moment wordt een nieuwe ladding buffels en varkens binnengebracht en start het oproepen van groep 2 van de gasten en zo ging het ritueel zich weer herhalen. Het geluid wat dit allemaal met zich meebrengt kunnen we niet omschrijven. Het gegil van de varkens die in de brandende zon liggen, de ceremoniemeester die alles via een speaker verteld. Hierna zijn wij weggegaan. Tijdens ons bezoek hier hebben we zeker 30 bufffels gezien en meer dan honderd varkens. Maar gelukkg duurt deze begrafenis (hoge klasse) 7 dagen en worden van beide diersooorten vast nog wel een aantal binnen gebracht. Het is in de hoogste klasse overigens zo, dat wanneer er minimaal 24 buffels zijn geoffferd je ook als pop in de muur of grot mag komen te staan.
We volgen onze weg door de sawa's naar Kambira waar we naar babygraven gaan. Ja het is een gezellig dag! Kleine kinderen (die nog geen tanden hebben) worden in een boom te ruste gelegd. De boom moet melk/vocht van zichzelf afgeven om deze kinderen van melk te voorzien. De kinderen zijn overigens in de ogen van de Toraja niet dood. Wanneer de boom omvalt dan pas zijn de kinderen dood. Kinderen worden niet, zoals oudere mensen, naar het zuiden begraven. In het zuiden zou de weg naar het paradijs zijn. Maar door de kinderen in deze boom te begraven gaan ze in een keer naaar het paradijs. Het is maar waar je in geloofd. Het wel bijzonder allemaal. Als we dit achter de rug hebben gaan we lunchen. Even alles een beetje laten bezinken, bevatten is nog wel erg moeilijk.
Na de lunch rijden we naar Lemo. Hier is een loodrechte grafwand van ongeveer 40 meter hoog met stenen holten en nissen waarin beelden (hoogste klasse) zijn opgesteld. De oudste grafkamers zouden van de 17e eeuw dateren. Veel van de oorspronkelijk voorouderbeeelden zijn ten prooi gevallen van vandalen. Soms worden ook enkele deurtjes van de grafen gemist. We lopen door de rijstvelden waar houtsnijwerkers bezig zijn, o.a. om beelden/poppen van de overledenen te maken. Je geeft een foto en zij maken een gelijkenis uit hout.
Nog hebben we niet genoeg gezien, want hierna rijden we door naar Londa. Hier zijn de gestorvenen op twee verschillende manier bijgezet in een steile, door tropische wildgroei overwoekerde kalksteenrots, die tussen rijstvelden oprijst. Je ziet lijkkisten gestapeld staan, waar tussen ook schedels zijn geplaatst. In een van de grotten liggen ook nog lijkkisten en schedels. Tegen betaling kan je een rondlleiding in deze grot krijgen. We hebben het nu wel even gehad en rijden terug naar Rantepao.
Het was een bijzondere dag en nog hebben we niet alles goed onder woorden kunnen brengen.
https://youtu.be/61k_oGm2Ye4
https://youtu.be/9LvFSeZGeTs
https://youtu.be/43HdMib0AxU
Om 08:30 uur worden we door Yacob (de gids) en onze chauffeur Tadius, we weten nu eindelijk hoe hij heet en hoe je het schrijft, opgehaald. Als eerste gaan we naar de markt. Eigenlijk begint hier ook het verhaal van het begrafenisritueel. Naast de gewone markt waar fruit, groente en vis (vers en gedroogd) wordt verkocht is er ook een buffel- en varkensmarkt. Bij een begrafenis moeten buffels en varkens geofferd worden. Het aantal te offeren dieren is afhankelijk van de sociale status van de dode. Dit kan betekenen dat er voor een overledene uit de hoogste klasse (zoals deze begrafenis) er minimaal 24 buffeĺs en een onbekend aantal varkens geofferd worden. Voor een buffel die veel zwart/wit gekleurd is en blauwe ogen heeft, betaal je de hoofdprijs, ongeveer 24.000,-- euro. Een goed varken kost 200,-- euro. De buffels worden "goed" verzorgt, ze worden zelfs met shampoo gewassen. Wel hebben ze een ring door hun neus waar ze aan voortgetrokken worden. De buffels komen over het algemeen van andere eilanden, maar de mensen van Toraja willen liever buffels van Sumatra hebben. Tja. Verderop horen we de varkens al gillen. Ze liggen klaar om vervoerd te worden. Op hun zijkant worden ze gelegd en aan bamboestokken vastgebonden en vervoerd. Sommigen worden zelfs in zakken gestopt. Er zijn wel honderden varkens en honderden buffels.
Het is de bedoeling om ook een cadeau te schenken wanneer je op de ceremonie aanwezig bent. Voor ons betekende het cadeau een slof sigaretten. Als we die gekocht hebben gaan we op weg naar de ceremonie.
Wanneer we aankomen is het een drukte van jewelste. Tja, hoe omschrijf je het verder. We moeten door een grote menigte mensen en varkens die er liggen, lopen. Rechts naast de ingang is een kantoortje waar de gasten die een varken of buffel cadeau geven zich moeten registreren. Dan lopen we door en komen in een soort dorp dat nagenoeg geheel van tijdelijke aard is. De gebouwen die rondom liggen zijn allemaal bedoeld om gasten te ontvangen, maar ook daarvoor liggen allemaal varkens en buffels. Er staat ook een gebouw waarop 2 kisten staan en een pop die eruitziet als een van de overledenen. Hieronder staan een tiental vrouwen rijst te stampen op het moment dat gasten naar binnen worden geleid. Er komt een groep van ongeveer 40-50 man aan lopen die een traditionele dans uitvoeren.
Dan worden de namen van de eerste gasten genoemd en worden deze op ceremoniele wijze naar een ontvangstruimte gebracht. Dit wordt door de kleinkinderen van de overledenen gedaan. Na 5 minuten wordt op dezelfde wijze de familie naar de ontvangstruimte gebracht. Twee buffels worden naar een openstuk veld gebracht, waar ze binnen de kortste keren een zwaard door hun keel gesneden krijgen, zodat nog net niet hun kop er afvalt. Een derde buffel wordt op z'n rug gelegd en vastgehouden en wordt op islamitische wijze de keel doorgesneden. De dieren hebben nog wat stuiptrekkingen voor ze echt dood zijn. Wanneer ze helemaal zijn uitgebloed worden ze meteen geslacht. Aandachtig hebben we hier niet naar gekeken, moeten we eerlijk zeggen. Direct hierna werden wij naar een famielid van de overledenden gebracht en geven wij ons cadeau af. Koffie/thee en snoepjes en andere zoetigheid wordt ons aangeboden. Na een kwartier, het zit niet echt gemakkelijk zo op de grond, lopen we nog even een rondje en op dat moment wordt een nieuwe ladding buffels en varkens binnengebracht en start het oproepen van groep 2 van de gasten en zo ging het ritueel zich weer herhalen. Het geluid wat dit allemaal met zich meebrengt kunnen we niet omschrijven. Het gegil van de varkens die in de brandende zon liggen, de ceremoniemeester die alles via een speaker verteld. Hierna zijn wij weggegaan. Tijdens ons bezoek hier hebben we zeker 30 bufffels gezien en meer dan honderd varkens. Maar gelukkg duurt deze begrafenis (hoge klasse) 7 dagen en worden van beide diersooorten vast nog wel een aantal binnen gebracht. Het is in de hoogste klasse overigens zo, dat wanneer er minimaal 24 buffels zijn geoffferd je ook als pop in de muur of grot mag komen te staan.
We volgen onze weg door de sawa's naar Kambira waar we naar babygraven gaan. Ja het is een gezellig dag! Kleine kinderen (die nog geen tanden hebben) worden in een boom te ruste gelegd. De boom moet melk/vocht van zichzelf afgeven om deze kinderen van melk te voorzien. De kinderen zijn overigens in de ogen van de Toraja niet dood. Wanneer de boom omvalt dan pas zijn de kinderen dood. Kinderen worden niet, zoals oudere mensen, naar het zuiden begraven. In het zuiden zou de weg naar het paradijs zijn. Maar door de kinderen in deze boom te begraven gaan ze in een keer naaar het paradijs. Het is maar waar je in geloofd. Het wel bijzonder allemaal. Als we dit achter de rug hebben gaan we lunchen. Even alles een beetje laten bezinken, bevatten is nog wel erg moeilijk.
Na de lunch rijden we naar Lemo. Hier is een loodrechte grafwand van ongeveer 40 meter hoog met stenen holten en nissen waarin beelden (hoogste klasse) zijn opgesteld. De oudste grafkamers zouden van de 17e eeuw dateren. Veel van de oorspronkelijk voorouderbeeelden zijn ten prooi gevallen van vandalen. Soms worden ook enkele deurtjes van de grafen gemist. We lopen door de rijstvelden waar houtsnijwerkers bezig zijn, o.a. om beelden/poppen van de overledenen te maken. Je geeft een foto en zij maken een gelijkenis uit hout.
Nog hebben we niet genoeg gezien, want hierna rijden we door naar Londa. Hier zijn de gestorvenen op twee verschillende manier bijgezet in een steile, door tropische wildgroei overwoekerde kalksteenrots, die tussen rijstvelden oprijst. Je ziet lijkkisten gestapeld staan, waar tussen ook schedels zijn geplaatst. In een van de grotten liggen ook nog lijkkisten en schedels. Tegen betaling kan je een rondlleiding in deze grot krijgen. We hebben het nu wel even gehad en rijden terug naar Rantepao.
Het was een bijzondere dag en nog hebben we niet alles goed onder woorden kunnen brengen.
https://youtu.be/61k_oGm2Ye4
https://youtu.be/9LvFSeZGeTs
https://youtu.be/43HdMib0AxU
Geschreven door Ottengas.reizen
Al 1 reacties bij dit reisverslag
Begrijpelijk dat je deze dag niet goed onder woorden kunt brengen. Maar toch wel begrepen wat jullie gezien hebben. Hopelijk is morgen een wat vrolijker dag.
Toos 2015-09-08 16:22:09
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
