Met Tadius hebben we ergens in de stad gegeten. Net als met Surya, onze chauffeur op Sumatra, eet de Tadius niet met ons mee. Dit keer vinden we het ook niet erg. Het is een aardige jongen, maar zijn Engels is wel heel gebrekkig, wat het converseren er niet makkelijker op maakt.
Waar we eten is een plek waar meerdere touroperators hun klanten naar toe brengen. De mensen die er nu eten, zijn er niet veel, zijn allemaal toeristen. Het eten is er niet minder om gaan smaken. Het was lekker.
Om 08:00 uur vertrek naar Rantepao. We hebben lekker geslapen en van de buitenbar hebben we weinig last gehad. Toen wij hier gisteravond weggingen was de zaak ook leeg. Waarschijnlijk dachten ze ook, laten we de boel maar sluiten. Maar gelukkig werden we wel om 5:00 uur door de imam van de dichtsbijzijnde moskee wakker gemaakt.
Het ontbijt in het BBC-hotel was lekker. Zowel Indonesisch als continentaal.
Volgens onze reisbescheiden zou de reis 7 uur in beslag nemen. We zien het wel, maar het zijn best wel lange reisdagen. Je hebt dan ook wat, zullen we maar zeggen.
Zoals al eerder geschreven staat Sengkang bekend op zijn zijde-weverijen. De eerste stop is dus........ Juist, een weverij. Onder een woning, in het bijna donker, hoor je al van verre het geklepper en geklotst van de houten elementen van het weefgetouw. Je zou dit de hele dag moeten doen. Verder is er weinig te zien, iets verder stoppen we bij een winkel om eventueel iets van zijde te kopen. De prijs is redelijk, maar we vinden niets aantrekkelijks.
De omgeving waar we doorheen rijden is ongeveer hetzelfde als gisteren. Huizen, wat sawa's af en toe bananen, mais, etc. Het lijkt er op dat hoe meer we naar het noorden rijden, hoe groener alles wordt en minder huizen. Dit is maar schijn, want even later zien we huis aan huis staan. Het vervoer wat we onderweg zien is wel bijzonder. Een brommer met 4 personen erop of een vrachtwagen vol geladen met mensen. Ach, als je maar vervoer hebt. Grappig is ook te zien hoe een brommer met een aanhanger met flappen aan de achterkant de te drogen rijst aan het omwoelen is. Je kunt niet zeggen dat ze niet creactief zijn. Op sommige rijstvelden zie je eenden in het water rondscharrelen of op de te drogen rijst musjes van de rijst pikken, de echte rijstepikkers. We rijden door Sidrap waar allerlei verkiezingsbijeenkomsten (?) worden gehouden. Het is een drukte. Het is moeilijk doorrijden, want de mensen staan op de weg om naar sprekers te luisteren. Inmiddels rijden we de heuvels in waardoor ook het landschap er anders uitziet. Het is bosrijk en je hebt mooi ver gezichten. Tadius, onze chauffeur dus, heeft echter behoorlijk de vaart erin waardoor foto's vanuit de auto maken moeilijk gaat. Op deze weg zijn veel wegwerkzaamheden, wat voor oponthoudt zorgt. Vlakbij Torajaland drinken we even wat en genieten van het uitzicht. Wat een aparte bergen. Grappig dat ze hier van autobanden stoelen maken. In Afika maken ze hier schoenen van. Nadat het colaatje op is vervolgen we onze weg. Langs de kant van de weg staan allemaal zakken uien te koop. Je kunt wel raden in wat voor gebied we rijden. We krijgen nog net geen tranen in de ogen. Ook snakefruit is hier te koop. Moskeen zijn nog niet afgebouwd maar de luidsprekers zijn al aanwezig en...... ze werken. Langs de kant van de weg liggen ook weer kruidnagels te drogen.
Tegen 12:00 uur komen we in Torajaland. Het is dan nog even rijden voor we in Rantepao zijn. Eerst nog even lunchen in Makale. Een leuk, maar wederom groot restaurant met uitzicht op de sawa's. Onderweg hebben we al de bekende familiehuizen, de zogeheten tongkonan, gezien die tot de meesterwerken van de Indonesische houtbouw gerekend kunnen worden. Deze woningen zijn voor de Toraja-aristocraten. De Toraja is een volk van rangen en standen. Zo heb je de adel, eenvoudige vrije volk en de bezitslozen. De laatste groep zijn voormalige slaven, diie nog altijd als landloze, aan de adel verplichte dagloners moeten verhuren.
Als het goed is kunnen we morgen een begrafenisplechtigheid bijwonen. Er wordt wel gewaarschuwd dat je een sterke maag hiervoor moet hebben. Hoe hoger de dode in aanzien is, hoe meer buffels en varkens er geslacht worden. Nog niet zo lang geleden diende een gestorven edelman vergezeld te worden door verschillende slaven, zodat zij hun heer aan gene zijde ten dienste konden staan. De Toraja geloven namelijk dat mensen en dieren na de dood verder leven. Je hoort morgen wel hoe onze ervaring hierbij is geweest.
Tegen 16:00 uur komen we in ons hotel aan, Luta hotel. Een modern gebouw waarbij de gevel de vorm van een tongkonan heeft. Het hotel ligt aan een rivier, die op dit moment zo goed als droog ligt. In de auto hebben we al een afspraak met een gids gemaakt dat hij om 18:00 uur in het hotel komt om ons te vertellen wat we de volgende dagen zouden kunnen gaan doen.
Rantepao stelt niet zoveel voor. We hebben even over de markt gelopen, wat altijd wel weer leuk is.
Om 18:00 uur komt Gibson, onze gids, vertellen dat we morgen naar een begrafenisceremonie kunnen gaan. Hierna kunnen we dan nog wat dorpen in het zuiden van Rantepao bezoeken. De dag erna zouden we de noordkant kunnen bezoeken. Dit lijkt ons een goed plan. Morgen is Ycob onze gids en overmorgen is het Gibson.
Hierna drinken we wat, werken het verslag bij en gaan bij de buren eten.

Geschreven door Ottengas.reizen